Wednesday, February 12, 2014

Η Σημασία της Ανθοδετικής στην Ψυχοσύνθεση της Σύγχρονης Εργένισσας μετά την Εμμηνόπαυση


(Not really αλλά πες, δεν είναι φανταστικά ψαρωτικός ο τίτλος?)

 


 
Καταρρίπτοντας κάθε προσωπικό μου ρεκόρ, αυτή την εβδομάδα θα ανεβάσω δύο ολόκληρα ποστ –χειροκρότημα, υπόκλιση, ευχαριστώ τη μαμά μου χωρίς την οποία σίγουρα δεν θα ήμουν ζωντανή σήμερα, όχι μόνο επειδή με γέννησε αλλά και επειδή επί σειρά ετών φρόντισε τη σωματική και πνευματική μου υγεία με πρακτικές όσο και πολύτιμες συμβουλές όπως, Δέσε τα κορδόνια σου γιατί θα τα πατήσεις, Φόρα κάλτσες θα κρυώσει η κοιλιά σου και Πρόσεχε το ποτό σου μη σου ρίξουν ναρκωτικά, (έξτρα κρέντιτ για το Άμα πηδήξουν οι φίλοι σου από το μπαλκόνι θα πηδήξεις κι εσύ?), τον πατέρα μου που έλειπε συνέχεια από το σπίτι οπότε τουλάχιστον δεν μας τα έκανε τσουρέκια, την κουφή θεία Ελπινίκη από το χωριό που με έμαθε να κεντάω βελονάκι ωραιότατα σεμέν με βουκολικά θέματα, το θείο Απόστολο που γινότανε τύφλα στις γιορτές και του κλέβαμε τα λεφτά για να παίζουμε πάκμαν και τέλος τον κολλητό μου το Βαγγέλη, στον οποίο θέλω να ζητήσω συγνώμη για τότε που του είχα κλέψει από το πορτοφόλι τα προφυλακτικά και είχα βάλει στη θέση τους χρωματιστά μπαλόνια και έτσι δεν πήδηξε ποτέ τη Βάσια με τα μεγάλα βυζιά από το Γ3.


Όμως νομίζω ότι ξέφυγα λιγάκι από το θέμα, το οποίο όπως είπαμε δεν είναι η σημασία της ανθοδετικής, αλλά… 
Η Οδύσσεια των Συνεντεύξεων και Τι να μην πεις Ποτέ σε έναν Πιθανό Εργοδότη
(αν δεν θες να μείνεις για πάντα άνεργος˙ αν γουστάρεις τη φάση και απλά πας και σε κανένα ίντερβιου για το ξεκάρφωμα, μπορείς να ακολουθήσεις πιστά όλα τα παρακάτω και να είσαι σίγουρος ότι πιο πολλές πιθανότητες έχει να μπει η Ελλάδα σε ανάπτυξη παρά να βρεις εσύ δουλειά).

Επειδή, λοιπόν, η σχέση μου με τη δουλειά τα τελευταία 4 χρόνια είναι κάτι σαν «ανεργία με σποραδικά φαινόμενα απασχόλησης που όμως δύσκολα θα εξελιχθούν σε εργασία», θεωρώ πλέον ότι είμαι ειδική επί του θέματος οπότε μπορώ να δώσω και συμβουλές –αλλά και να μην ήμουν πάλι θα έδινα, σιγά, τσάμπα είναι.

Και επειδή οι απόψεις του μπλογκ είναι εμπεριστατωμένες και δεν λέμε λόγια του αέρα, το κατάστημα διαθέτει και παραδείγματα για κάθε συμβουλή. Κοινώς, μιλάμε εκ πείρας. Καμιά φορά και εκ μπύρας (βλ. παράδειγμα 4).

Συμβουλή 1: Προσοχή στις χαιρετούρες. Το χέρι σας το δίνουν για χαιρετισμό, όχι για μπραντεφέρ. Επίσης, προσφωνήσεις όπως Ψηλέ, Μεγάλε, Φιλαράκι είναι κατάλληλες για τον κολλητό, άντε και το σουβλατζή της γειτονιάς, όχι για το πιθανό σου αφεντικό.
Παράδειγμα, σε ένα από τα εφτά χιλιάδες ίντερβιου που έχω πάει τα τελευταία χρόνια (για δουλειές που είχαν τόση σχέση με την προϋπηρεσία μου όση και ο Γιώργος Τράγκας με τη συγχρονισμένη κολύμβηση –δηλαδή απολύτως καμία), φεύγοντας είπα σε έναν 70χρονο καθηγητή πανεπιστημίου «φιλάκια».  

Συμβουλή 2: Προσοχή στο ντύσιμο, ιδίως οι γυναίκες. Απαγορεύονται ντεκολτέ μέχρι το στομάχι, μίνι μέχρι τον αυχένα και διχτυωτά καλσόν. Θέλεις να φαίνεσαι σοβαρή επαγγελματίας, όχι πουτάνα στη Φυλής. Εκτός και αν το ίντερβιου είναι όντως για πουτάνα στη Φυλής, σ’ αυτή την περίπτωση μπορείς να φορέσεις όλα τα παραπάνω ταυτόχρονα και να ρίξεις στο μιξ και καμιά ζαρτιέρα έτσι για το χάι. Επίσης, καλό θα είναι να ΜΗΝ φορέσεις καινούρια παπούτσια.
Παράδειγμα, κάποια στιγμή είχα την έμπνευση να αγοράσω ένα ζευγάρι γόβες ειδικά για μια συνέντευξη. Όταν τις δοκίμασα στο μαγαζί ήταν μια χαρά, όμως τη μέρα του ίντερβιου το πόδι μου ξαφνικά μεγάλωσε δυο νούμερα, οπότε έφτασα στο γραφείο χορεύοντας Γκάνγκναμ Στάιλ  και όση ώρα μιλούσα έκανα γκριμάτσες λες και με είχε πιάσει κόψιμο.

Συμβουλή 3: Μην είσαι ο εαυτός σου. Κυρίως αν ο εαυτός σου είναι σαν το δικό μου εαυτό, που συνηθίζει να λέει στους ανθρώπους πράγματα όπως «Σε ποιο μήνα είσαι?» σε γυναίκες που είναι απλά χοντρές, «Αυτό που λες δεν με ενδιαφέρει καθόλου», ή «Τι είναι αυτό που ζει στη θάλασσα και λέει βλακείες, το σαχλαμάρι». Ομοίως , απαγορεύεται να γελάς σα γάιδαρος, ιδίως αν δεν είσαι σίγουρος ότι ο άλλος αστειεύεται.
Παράδειγμα, ίντερβιου με Ιταλό μάνατζερ, ο οποίος με είχε –παραδόξως- συμπαθήσει και μου είχε πιάσει συζήτηση περί ανέμων. Κάποια στιγμή, μου είπε ότι έχει αγωνία για την επικείμενη εκλογή του πάπα και εγώ έπεσα κάτω απ’ τα γέλια. Μέχρι που τον είδα να με κοιτάει απορημένος και κατάλαβα ότι μιλούσε σοβαρά.

Συμβουλή 4: Ποτέ μα ποτέ μην πιστέψεις τον κολλητό ότι θα βγείτε «μόνο για μια μπύρα» το βράδυ πριν από ίντερβιου. Το πιθανότερο είναι να καταλήξεις τρεκλίζοντας στο σπίτι στις 7 το πρωί και να πας στη συνέντευξη ζέχνοντας μπακάρντι και με κομμάτια από γαρίφαλα στα μαλλιά (αληθινή ιστορία).

Συμβουλή 5: Ρέγουλα στους πολλούς καφέδες πριν από ίντερβιου. Σε συνδυασμό με το στρες για την επικείμενη συνέντευξη, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι καταστροφικά –από διάρροια και στομαχόπονο μέχρι ανεξέλεγκτο τρέμουλο και σπασμούς.
Παράδειγμα, νύχτα πριν από ίντερβιου στριφογύριζα σαν αρνί στη σούβλα, οπότε το πρωί θεώρησα καλό να κάνω OD σε καφεΐνη, λες και θα με έπαιρνε ο ύπνος την ώρα της συνέντευξης (καλά μεταξύ μας, δεν ήταν και τόσο απίθανο). Ο τύπος με κοιτούσε με απορία, προσπαθώντας προφανώς να καταλάβει αν α) έχω 47 τικ που με πιάνουν ταυτόχρονα, β) πετάχτηκα από την Ομόνοια και βιάζομαι μην κλείσει ο Μπακάκος, γ) έχω δραπετεύσει από ψυχιατρείο ή δ) είμαι έτοιμη να τον πλακώσω στις μπουνιές.

Συμβολή 6: Ποτέ μην εξομολογηθείς γιατί έφυγες από την τελευταία σου δουλειά. Στο βιογραφικό έβαλες τόση σάλτσα που βγαίνει τριλογία στο Χόλιγουντ, στο ίντερβιου θα σε πιάσει η ειλικρίνεια? Εξομολογήσεις του τύπου Τα λεφτά δεν έφταναν ούτε για εισιτήρια του μετρό, Μας κλείδωσαν το φέισμπουκ, ή Βαριόμουν να ξυπνάω τόσο πρωί απαγορεύονται δια ροπάλου. Και σε καμία περίπτωση μην κακολογήσεις πρώην εργοδότη, ο κόσμος είναι μικρός.
Το τελευταίο ίντερβιου που πήγα, εδώ στο Άμπου Ντάμπι, ήταν με έναν Έλληνα. Όταν, λοιπόν, με ρώτησε την κλασσική –εντελώς άνευ νοήματος αν θες τη γνώμη μου- ερώτηση «Γιατί έφυγες από την προηγούμενη δουλειά», επειδή αφενός ένοιωθα μια οικειότητα παραπάνω λόγω εθνικότητας, και αφετέρου διότι δεν είχα προετοιμάσει ένα ψέμα της προκοπής, αποφάσισα να πω την αλήθεια. Σημειωτέον, ο λόγος που έφυγα από την τελευταία δουλειά ήταν ο Λιβανέζος αρχιμαλάκας στον οποίο έχω αφιερώσει ένα ολόκληρο ποστ. Δυο μέρες αργότερα, και ενώ κατασκόπευα το προφίλ του πιθανού εργοδότη στο φέισμπουκ, είδα φωτογραφίες του με το πρώην αφεντικό μου σε διακοπές, οικογενειακές συγκεντρώσεις, εκδρομές, κ.τ.λ. Μετά, έμαθα ότι ο Λιβανέζος τον είχε παντρέψει.

Αυτά είχα να σου πω σχετικά με το τι να ΜΗΝ κάνεις. Τώρα τι να κάνεις δεν ξέρω, άμα ήξερα θα είχα βρει κι εγώ δουλειά. Σαλαμαλέκουμ.







16 comments:

To love life for what it is said...

:-)
Ο τίτλος είναι όντως ψαρωτικός! Τον διάβαζα και σκεφτόμουν, πριν δω ότι έχεις κάνει εσύ αυτή την ανάρτηση, ποιό διάβολο blog παρακολουθώ που έχει τέτοια θεματολογία! Χαχαχα!
Έχοντας ασχοληθεί κι εγώ με το θέμα "συνεντεύξεις" κατά καιρούς, μερικά από τα όσα έχεις πάθει τα είχα σκεφτεί ως σενάρια - ειδικά το 6, που κάποτε με αφορούσε και μένα! ;-) Και, ομολογώ, όταν είδα τι σε βρήκε με τον Έλληνα υποψήφιο εργοδότη, ένα "ωχ!!!" μου ξέφυγε - μα πόση γκαντεμιά, πιά;
Αλλά κι εσύ, βρε ... "φιλάκια" σε 70χρονο καθηγητή πανεπιστημίου;! Εντάξει, εκεί γέλασα και με άκουσαν και δίπλα!
Ελπίζω σύντομα να πας και στη συνέντευξη που θα σε οδηγήσει σε μια πολύ καλή δουλειά! Καλή συνέχεια! :-)

Nasia said...

γραψε κι άλλες εμπειριες ,τώρα που ''ανθοδετείς'' ,γιατί αν βρεις δουλειά μαυρη πέτρα θα ριξεις πίσω σου....που να φαλιρισει και να γυρίσει στην Ελλάδα ,στο χωριό του,ο παρ'ολίγον Ελληνας εργοδότης!
φιλάκια!

VAD said...

σαλαμ ουά ραχμα,χαϊρ ινσάλα,για χαμπίμπα :)

Πρόεδρος Α.Π.Ι. said...

Έλα ρε, εγώ δυο φορές πήγα μετά από σούρα για συνέντευξη και τις δυο με πήρανε! Με πιάνει μάλλον το πολύ μπλα μπλα με το ποτό....

Υ.Γ.: Ο τίτλος μοιάζει με εργασία διδακτορικού!!

Memaria said...

Ψαρωτικός ο τίτλος και με έκανε να μπω τρέχοντας μόλις τον είδα, γιατί σκέφτηκα πως θα έχει γέλιο...στο γέλιο έπεσα μέσα..
Ένα έχω να πω...οι μέχρι τώρα εργοδότες σου, ακόμα και οι παραλίγο εργοδότες σου δεν ξέρουν τι τους γίνεται...αν ήξεραν δε θα χρειάζονταν να δίνεις ακόμα συνεντεύξεις!
Φιλιά πολλά!

Άιναφετς said...

Αχ! και εγώ κάποια στιγμή νόμισα πως βρέθηκε δουλεία... πάντως ένα είναι σίγουρο, είσαι πλέον έτοιμη για το μεγάλο ραντεβού και εύχομαι να είναι σύντομα!
Δεν έχω πάει ποτέ σε ιντερβιού γιατί πάντα "δούλευα" για πάρτι μου και ούτε θέλω να σκέφτομαι τι βλακείες θα έλεγα ή θα έκανα...
ΑΦιλάκια αστεράκι της Ανατολής και καλή σου τύχη!!!

Άιναφετς said...


Όχι δουλεία... δουλειά, βεβαίως βεβαίως! ;-)

ria said...

υπομονή, θα έρθει και η δουλειά των ονειρων σου. πάντως εξαιρετικά χρήσιμη η τελευταία συμβουλή...
πως την πάτησες βρε κορίτσι μου, αφού γάτα είσαι, δεν μπορούσες να πεις κάτι γενικό και όχι ειδικά για το λιβανέζο;

Afrikanos said...

Θα συμφωνήσω με την Ρία, βεβαίως-βεβαίως, και ουχί με την Νάσια, βεβαίως-βεβαίως, γιατί τι φταίει ο άνθρωπας ο Έλλην αν εσύ αποφάσισες να πιεις τον ορό της αληθείας? Μα τόση Χριστιανοσύνη σ' έπιασε εις τα Αμπουντάμπης???

Afrikanos said...

Υ.Γ. Εάν υπάρχει τέτοια που περιγράφεις στον τίτλο σου, γνώρισέ την μου σε παρακαλώ!!!

Sofia said...

xaxaxx αστα, αυτό που έπαθες με τον έλληνα πάντα το φοβομουνα εδώ στην ελλάδα.Οπόοοτεεε δεν με παίρνουν που δεν με παίρνουν θα αρχίσω να λέω μλκίες μήπως κάτι αλλάξει... που δνε νομίζω.

Προσοχή, την αλλη φορά ,εσύ τουλάχιστον έχεις πιθανότητες εκτός ελλαδιστάν.

Stefanos said...

Κάποιος πρέπει να πει στις απανταχού ελληνίδες μαμάδες ότι τα ναρκωτικά είναι πολύ ακριβά για να στα ρίχνουν έτσι χύμα στα ποτά.

Stefanos said...

Όσον αφορά το τι να φοράς στις συνεντεύξεις, εγώ το χω πει, θέλω να κερδίσω το τζοκερ και μετά να χω χόμπι να πηγαίνω σε συνεντεύξεις ντυμένος Μπάτμαν

Heliotypon said...

Ίσως πρέπει να φορέσεις κανά φερετζέ, εκεί που είσαι, να ταιριάζεις με τις προδιαγραφές της χώρας... 'Ισως να είχε ενδιαφέρον και για σένα. Μια αλλαγή θα ήταν... :-)

Γιάννης Καραμήτρος said...

Ενδιαφέρεους συμβουλές, άσχετο αλλά ο ανηψιός μου μου λέει συνέχεια να λέω Άμπου Ντάμπι :)

Υ.Γ. Που και που είμαι χαζοθείος.

Anonymous said...

Τον 70 χρονο νομίζω ότι τον ξέρω. Ότι και να έλεγες λάθος θα ήταν.
Κι εγώ έχω πάει σε χιλιάδες συνεντεύξεις και κάθε μα κάθε φορά αγχώνομαι και χάνω τον ύπνο μου.

Γεωργία