Saturday, December 24, 2016

Για τους παλιούς φίλους



Πάνε σχεδόν 10 χρόνια από τότε που ξεκίνησα αυτό το μπλογκ. Τότε ήμουν δημοσιογράφος στο Economist της Καθημερινής. Λίγο μετά, ξεκίνησε το τουρ της μέσης ανατολής -Μπαχρέιν, Αμπού Ντάμπι, Ντουμπάι. Έγινα αεροσυνοδός, μεταφράστρια, δούλεψα για ένα φεγγάρι σε μια εταιρεία ενός Μπαχρεϊνού πρίγκιπα όπου διοργανώναμε events αλλά στην πραγματικότητα ο πρίγκιπας και τα μεγαλοστελέχη ξεροστάλιαζαν στη βίλα-γραφείο της εταιρίας παίζοντας πλεϊστέισον, ενώ εμείς (εγώ και ένας γλυκύτατος εντελώς γκέι ντόπιος που δεν ήξερε να μιλάει αραβικά ενώ τα αγγλικά του ήταν καλύτερα απ' της βασίλισσας Ελισσάβετ) υποτίθεται ότι τρέχαμε για να μαζέψουμε προσφορές από venues και catering, αλλά στην πραγματικότητα χαζεύαμε στα malls δοκιμάζοντας τιάρες και μπούργκες και ενίοτε ζώνες με εργαλειοθήκες χορεύοντας YMCA στους διαδρόμους του σούπερ μάρκετ, νοικοκυρά, ξανά δημοσιογράφος, υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων σε εταιρίες που διοργάνωναν συνέδρια και εκθέσεις, και -το τελευταίο εγχείρημα στη λαμπρή επαγγελματική μου σταδιοδρομία- ιδιοκτήτρια ενός μαγαζιού με κοσμήματα, ρούχα, τσάντες, κεραμικά, σουβενίρ, σουβλάκια, καθαριστικά για τουαλέτες και τα σχετικά, σε ένα μικρό νησί του Αιγαίου. Άντε καλά, όχι τόσο μικρό. Σε ένα μετρίου μεγέθους νησί του Αιγαίου, όπου ζω πλέον μόνιμα και έτσι, βιώνω κι εγώ τη συγκλονιστική εμπειρία του να είσαι επιχειρηματίας στην Ελλάδα του 2016 (συντόμως 2017). Φυσικά διαπρέπω ως επιχειρηματίας και ως εμπόρισσα (τραβάω κλήρο τι θα πληρώσω κάθε μήνα, τη ΔΕΗ, τον ΟΑΕΕ, το ενοίκιο, όλα μαζί δε γίνεται), και έχω να σας διηγηθώ πολύ ωραίες ιστορίες για τη γεροντοκόρη γειτόνισσα που πουλάει σεξουλιάρικα φηνοβρακιά και λιβανίζει κάθε Κυριακή, για τη ζωντοχήρα στο παραδίπλα μαγαζί που γκομενίζει στο τίντερ, για τον παπά που μας ειδοποιεί για τους ελέγχους του ΣΔΟΕ, για το Γερμανό που βγάζει βόλτα τη γυναίκα του με λουρί σκύλου και κάθονται να πιουν τον καφέ τους τις Κυριακές μαζί με τις γιαγιάδες που σχολάνε από την εκκλησία, και φυσικά για τους πελάτες του μαγαζιού, που είναι πότε να τους χαίρεσαι και πότε να τους παίρνει ο διάολος.