Thursday, March 27, 2014

Γαμώ τον Ζούκερμπεργκ



 
Το φέισμπουκ με καταπιέζει. Για την ακρίβεια, θα ήθελα να μην το έχω καθόλου, αλλά έλα που ξαφνικά οι φίλοι εκ πατρίδος που είχαν και στο χωριό τους σόσιαλ μίντια δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με άλλο τρόπο (φταίει και που έχω και φίλους τσαμπατζήδες, σιγά μην πληρώσουν διεθνείς κλήσεις). Ένεκα που είμαι ιντερνάσιοναλ, λοιπόν, και έχω σκόρπιους φίλους από Αμέρικα μέχρι Αστραλία (τρίμπιουτ Γεωργία Βασιλειάδου), έκανα την καρδιά μου πέτρα και άνοιξα σελίδα φεϊσμπούκ πριν από δυο χρόνια, όταν δηλαδή μετακόμισα –πάλι- στη μέση ανατολή.

Όμως η αλήθεια να λέγεται, με καταπιέζει. Διότι, αν και όλοι οι «φίλοι» μου (γαμώ τις αμερικανιές και όσους τις υποστηρίζουν, δεν μπορούσαμε να τους πούμε κόντακτς , όοοοοχι, πρέπει να τους πούμε φίλους για να ικανοποιήσουμε το ναρκισσισμό κάθε μικρομαλάκα που θέλει να μοστράρει τη φάτσα του και να μαζεύει «λάικ», ξερνώ και δεν φοβάμαι ότι θα προσβάλλω και κανέναν, διότι είμαι σίγουρη ότι οι λιγοστοί άνθρωποι που με διαβάζουν δεν ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία των εγκεφαλικά αποβλακωμένων ατόμων που κατά τα φαινόμενα αποτελεί την πλειοψηφία του πλανήτη μας, και αν κάποιος που ανήκει σε αυτή την κατηγορία βρεθεί κατά λάθος εδώ δεν θα ξαναέρθει έτσι κι αλλιώς, οπότε να και μας Κωστής Παλαμάς),  αν και όλοι μου οι «φίλοι», λοιπόν, είναι τουλάχιστον γνωστοί μου και δεν κάνω αξέπτ τη ΜόνικαΆιΓουάντΓιουΝάου με τη φωτογραφία με τα βυζιά κολλημένα στην κάμερα και το δάχτυλο παιχνιδιάρικα στο στόμα, δεν είναι τόσο κοντινοί μου ώστε να μπορώ να εκφράζομαι ελεύθερα. 


Σήμερα, ας πούμε, θέλω να μπω στο φέισμπουκ και να γράψω στο στάτους: «Σας γαμώ όλους». Εδώ, ας πούμε, μπορώ να το κάνω αυτό. Ορίστε:

Σας γαμώ όλους.

Μη βιάζεσαι, δεν είναι  η ανωνυμία που μου το επιτρέπει. Είναι ότι εδώ, με τους ανθρώπους που διαβάζω και με διαβάζουν έχω μια άλφα επικοινωνία βρε αδερφέ, εκπέμπουμε κατά κάποιο τρόπο στο ίδιο μήκος κύματος. Που σημαίνει ότι θα καταλάβουν, διότι κι εκείνοι έχουν αυτές τις μέρες. Μπορεί να είναι πιο ευγενικοί και λιγότερο αθυρόστομοι, ή να μην θέλουν απαραίτητα να σπάνε τα αρχίδια του κόσμου με τις αναποδιές τους, όμως σίγουρα θα με καταλάβουν. Το πολύ πολύ να με διαολοστείλουν στα σχόλια, ή να με πάρουν στο ψιλό –πιο πιθανό το δεύτερο- και να διαβάζω και να κλαίω από τα γέλια μόνη μου, οπότε αλλάζει και η ψυχολογία και ούτε γάτα ούτε ζημιά, ε ρε μαγεία τα μπλογκς μιλάμε.   

Όμως στο φέισμπουκ τα πράγματα δεν είναι έτσι. Κατ’ αρχάς, μοστράρουμε φωτογραφίες που μοιάζουμε σαν τοπ μόντελς. Δηλαδή και η Φωτούλα απ’ το Περτούλι στο φέισμπουκ μοιάζει τουλάχιστον Ζιζέλ, κι ας έχει στραβισμό, μουστάκι και ένα πόδι 10 εκατοστά πιο κοντό από το άλλο. Μπήκα κι εγώ στο τριπάκι κάποια στιγμή και ανέβασα ένα σκασμό φωτογραφίες τύπου «τι ωραία που περνάμε εγώ και οι φίλοι μου» και μετά νευρίασα με την πάρτη μου και τις ξανακατέβασα και έκτοτε οι μόνες φωτογραφίες μου που υπάρχουν είναι αυτές που ανεβάζουν άλλοι (που αν το θυμηθώ τις σβήνω ύπουλα μόλις περάσουν λίγες μέρες και είμαι σίγουρη ότι δεν θα το πάρουν χαμπάρι).

Δεν θα ασχοληθώ καν με τους τύπους που ανεβάζουν εφτά εκατομμύρια φωτογραφίες του εαυτού τους σε διάφορα μέρη του κόσμου («κοίτα, πήγα στη Νέα Υόρκη!», «κοίτα, πήγα στο Μπαλί!», «κοίτα, πήγα στο Ντουμπάι!». Κοίτα, στα αρχίδια μας!) που μοιάζουν λες και γυρίζουν επί τούτου τον κόσμο μόνοι τους και βάζουν τους περαστικούς να τους παίρνουν φωτογραφίες για να τις ανεβάζουν στο φέισμπουκ. Ούτε για εκείνους που νοιώθουν την ανάγκη να μας πληροφορούν κάθε τρία λεπτά για το πού βρίσκονται και τι κάνουν (πόσο, μα πόσο στα αρχίδια μας). Ούτε για τα 725 λάικς που μαζεύουν κάτι ποστ του τύπου «πάω για ψώνια με την Κίτσα» (δηλαδή τι λάικ ρε μεγάλε, εξήγησέ μας κι εμάς τι σκατά γιου λάικ που πάει η άλλη για ψώνια με την Κίτσα μπας και ενθουσιαστούμε κι εμείς, να είμαστε μετά μια τεράστια παρέα 18.738.000 ατόμων που γουστάρουμε τρελά και ανυπερθέτως που η Σούζι πάει για ψώνια με την Κίτσα, τι γαμάτα που περνάμε!). Παρεμπιπτόντως, ο πρώην ο Ιταλός (έλα καλά το ξέρω ότι όλοι έχετε καταλάβει ότι ήταν γκόμενος και ας σφύριζα αδιάφορα, ας μην δουλευόμαστε μεταξύ μας), άνηκε σε όλες αυτές τις κατηγορίες ταυτόχρονα, οπότε αφιερώστε λίγο χρόνο για να με μουντζώσετε ομαδικά που κράζω όλο τον κόσμο και πήγα και βρήκα γκόμενο που είχε τα εφτά κακά της μοίρας μου σε ένα.
Μουντζώσαμε όλοι? Ευχαριστώ. Συνεχίζουμε.

Το πρόβλημά μου με το φέισμπουκ τέλος πάντων, δεν είναι το πόσοι μαλάκες υπάρχουν στον πλανήτη, αυτό το ξέραμε και χωρίς σόσιαλ μίντια –αν και ομολογουμένως τώρα το τρώμε απείρως περισσότερο στη μάπα εξ’ αιτίας αυτών. Το πρόβλημά μου είναι που δεν μπορώ να εκφραστώ ελεύθερα. Διότι ανάμεσα στους «φίλους» υπάρχουν άνθρωποι που δεν με ξέρουν τόσο καλά, μακρινοί συγγενείς, η ανιψιά μου, παλιοί συμμαθητές που έχουμε χάσει επαφή αλλά γουστάρω να ξέρω πού είναι και τι κάνουν (έχει και τα καλά του το εργαλείο του εξαποδώ), πρώην συνάδελφοι και εν δυνάμει συνεργάτες, πρώην γκόμενοι και εν δυνάμει –όχι κάτσε, μόνο πρώην γκόμενοι- και τα σχετικά. Οπότε, και εκεί θέλω να καταλήξω, δεν μπορώ να πάω και να γράψω «Σας γαμώ όλους».

Θα μου πεις, Και ποιος σου είπε να τους κάνεις όλους αυτούς «φίλους»? Εμ δε μου είπε κανείς, αλλά το όλο πόιντ του εργαλείου είναι να κρατήσεις επαφή με ανθρώπους που δεν μιλάς καθημερινά, σωστά? Άμα είναι να έχω τους 5-10 κολλητούς, τους στέλνω και ένα sms ομαδικό ότι τους γαμάω όλους (που συμβαίνει αρκετά συχνά και απορώ που με έχουν ακόμα φίλη) και κλείνω το φέισμπουκ. Επίσης, ντρέπομαι. Ναι, μπορεί να προσβάλλω κόσμο σωρηδόν κατάφατσα αν θεωρήσω ότι χρίζει της περιστάσεως, αλλά αν κάποιος που γνωρίζω προσωπικά μου κάνει φρεντ ρικουέστ ντρέπομαι να μην αποδεχτώ. Μπορεί να νιώσει άσχημα, να νομίσει ότι δεν τον συμπαθώ, ή κάτι τέτοιο. Είναι λίγο σαν να συναντάς ένα γνωστό στο δρόμο και να κάνεις ότι δεν τον είδες. Και δεν θέλω να κάνω ανθρώπους να νοιώθουν άσχημα όταν δεν το αξίζουν. Μπορεί να λέω βλακείες και να μη νοιώθουν καθόλου άσχημα, και να είναι στα αρχίδια τους αν θα τους κάνω αξέπτ ή όχι, αλλά εμένα μου φαίνεται αγενές και προσβλητικό και δεν μπορώ να το κάνω.

Επίσης, θα μου πεις Γιατί πρέπει χρυσή μου να πας και να γράψεις τι αισθάνεσαι στον τοίχο του φέισμπουκ? Και θα συμφωνήσω, δεν πρέπει. Είναι όμως το ότι δεν μπορώ που με καταπιέζει. Δηλαδή εδώ, στο μπλογκ, που ξέρω ότι μπορώ, δεν νοιώθω την ανάγκη τόσο συχνά (καλά μη φωνάζεις, το ξέρω ότι έχει συμβεί 1-2 φορές, αλλά πίστεψέ με αν με ήξερες προσωπικά θα καταλάβαινες ότι είναι θαύμα που έχει συμβεί μόνο 1-2 φορές). Αλλά αυτό το ρημαδοφέισμπουκ, που το κοιτάω και κάθε μέρα επειδή α)μου στέλνουν μηνύματα οι φίλοι μου –οι πραγματικοί, όχι οι εικονικοί- και β)είμαι ακόμα άνεργη και βαριέμαι τραγικά, μου κάνει τα νεύρα κρόσσια. Ιδίως επειδή όλοι προσπαθούν να δείξουν μια ωραιοποιημένη, περιποιημένη και καθαρή εικόνα του εαυτού τους, κάτι σαν Στέπφορντ Γουάιβς ένα πράγμα, και κανείς δεν κατεβάζει ένα καντήλι να τελειώνουμε ρε αδερφέ.

Ναι, κάποιοι προβληματισμένοι εξανίστανται με τους πολιτικούς, τη χρυσή μαλακία, την οικονομία της χώρας και την κατάσταση του κόσμου που ως συνήθως είναι μπουρδέλο, αλλά με συγκροτημένο και σοβαρό τρόπο. Ακόμα και αν κάνεις σχόλια, πρέπει να είναι λίγο καθώς πρέπει, δεν μπορείς ας πούμε να γράψεις «Χαχαχα πώς είσαι έτσι ρε μαλάκα Γιώργο, λες και προσγειώθηκε ο πολυέλαιος της μητρόπολης στο κεφάλι σου» στην φωτογραφία με το καπέλο που ανέβασε ο φίλος σου, γιατί μπορεί να τον εκθέσεις στους δικούς του «φίλους» -τους εικονικούς, όχι τους κανονικούς.

Και αυτό, φυσικά, με κάνει να θέλω ακόμα περισσότερο να κατεβάσω καντήλια δημοσίως. Αλλά δεν το κάνω. Και εκνευρίζομαι, κατάλαβες? Μια φορά, που μου τα είχαν κάνει τσουρέκια διάφοροι σχετικά με το αν θα έμεναν στην Ελλάδα ή στο Άμπου Ντάμπι «αν ήταν  στη θέση μου» (σχετικά με τη μανία των ανθρώπων να σου λένε χωρίς να τους ρωτήσεις τι θα έκαναν αν ήταν στη θέση σου, παρ’ ότι που δεν έχουν βρεθεί καν ούτε σε ακτίνα χιλιομέτρου από τη θέση σου, οπότε δεν έχουν ιδέα πώς θα ένοιωθαν, άρα και πώς θα αντιμετώπιζαν την κατάσταση, θα αφιερώσω μελλοντικό ποστ με πολλά, μα πάρα πολλά καντήλια), μπήκα και έγραψα στο φέισμπουκ κάτι σαν «όσοι νομίζουν ότι ξέρουν καλύτερα από μένα τι είναι καλό για μένα παρακαλούνται να κρατήσουν τη γνώμη τους για τον εαυτό τους, ευχαριστώ» ή κάτι τέτοιου στυλ τέλος πάντων και είχα 40 σχόλια του τύπου «Πωπω! Μα τι συνέβη και είσαι τόσο εξαγριωμένη? Γιατί βρίζεις?! Γουάου! Δεν σε έχω ξανακούσει έτσι!» και άλλα τόσα τηλέφωνα και sms. Από ανθρώπους που τη χριστοπαναγία την έχουν ψωμοτύρι. Και που, επίσης, με ξέρουν, και ξέρουν ότι αν θέλω να βρίσω, βρίζω –όπως όλοι έχουμε καταλάβει.

Οπότε ναι, μου τη σπάει το φέισμπουκ με τον ίδιο τρόπο που την έσπαγαν τα πάντα στον Γκρινιάρη απ’ τα Στρουμφάκια. Και μη μου πείτε ότι μπορώ να δημιουργήσω ομάδες και να μην βλέπουν όλοι τι ποστάρω και τέτοια, βαριέμαι μόνο που το σκέφτομαι, και που υπάρχει η σελίδα πολύ μου είναι. Ελπίζω κάποια στιγμή να το βαρεθεί ο κόσμος και να το χρησιμοποιεί όπως χρησιμοποιούμε σήμερα το Χρυσό Οδηγό, ή το 11880 του ΟΤΕ. Αν και πρόσφατα διάβασα ότι αυτός ο μαλάκας ο Ζούκενμπεργκ πώςστοδιαολοτονλένε αγόρασε μια εταιρεία εικονικής τεχνολογίας, οπότε φίλτατοι, τη γαμήσαμε, ποιος ξέρει τι καινούριους τρόπους θα βρει για να μας κάνει τα νεύρα τσατάλια.  

ΥΓ: Είμαι καλά στην υγεία μου, ακόμα άνεργη, άφραγκη και αγκόμενη, προβληματίζομαι για την κατάσταση του κόσμου που είναι μπουρδέλο, όμως όχι τόσο πολύ όσο προβληματίζομαι όταν είμαι στην Ελλάδα και αύριο έχω γενέθλια και με έχει πιάσει ήδη κατάθλιψη. Και σας γαμώ όλους.
  


25 comments:

ria said...

χρόνια πολλά για τα γενέθλιά σου. να τα εκατοστήσεις, να σε χαίρονται όσοι σε αγαπούν!

σιγά τα ωά τα δίκροκα. και άμα παρεξηγηθεί η άγνωστη που θέλει να σε κάνει φίλη τι έγινε; εγώ στο φέισμπουκ έχω φίλους μόνο όσους γνωρίζω προσωπικά. δε σε ξέρω στη ζωή, γιατί να σε ξέρω στο ίντερνετ;

βρίσε, ξέσπασε και μη σε νοιάζει. για όσους θυμώνουν, ξύδι!!!

Nasia said...

συμφωνώ σε όλα,εκτός του ότι μ'αρεσει να βλέπω φωτο στο φέις από ταξίδια ,κυρίως του εξωτερικού επειδή δεν ταξιδευω ή μέρη όπως εκει που βρίσκεσαι γιατί δεν πρόκειται να πάω! Βέβαια μπορω να τα δω και στο ίντερνετ ,αλλά μου φαίνονται κάπως ψεύτικες οι επαγγελματικές φωτο....στο φέις δε δέχομαι νέους φίλους ,εχω πολύ λίγους...πέρυσι που ήμουν σε μικρο νησί ,μου έκαναν αιτημα σχεδόν όλοι,3 άτομα δέχτηκα ,ακόμα μου κάνουν! Νιωθω άσχημα που τους απορριπτω ,αλλά νομιζω θα το ξεπεράσουν χαχαχαχα στην ηλικία μου δεν πρέπει να με συγχίζουν τέτοια πράγματα...προς το παρόν το έχω κι εγω για παρεα τωρα που δε δουλεύω και περισσότερο μιλάω με μπλόγκερς που γνώρισα!
Να τα εκατοστήσεις , μια δουλειά που να σου αρέσει εύχομαι να βρεις το συντομότερο και να μας γράφεις ,εστω και τις βρισιές σου , συχνότερα!

Astero said...

@ria
Μα αυτό είναι το θέμα, ότι δεν είναι άγνωστοι, είναι όλοι άνθρωποι που γνωρίζω προσωπικά, απλά όχι τόσο κοντινοί μου.

ΥΓ Που μου δίνεις ευχές μετά από τόσο καντήλι με ξεπερνά, χιχι! Ευχαριστώ πολύ, τα φιλιά μου!

@Nasia
Ε καλά ξέρεις το είδος των ανθρώπων που εννοών, δεν είναι οι φωτογραφίες από ταξίδια αυτές καθ' αυτές, είναι οι συγκεκριμένοι τύποι που μ' ενοχλούν. Καλά κάνεις και δεν σε νοιάζει, ελπίζω συντόμως να σου μοιάσω!

Ευχαριστώ και για την ευχή, αυτό μου εύχομαι κι εγώ, μια δουλειά σύντομα!

Astero said...

Ο νοών νοείτω, εννοώ εννούσα ;Ρ

VAD said...

Δεν εχεις άδικο στις ενστάσεις και στις επιφυλάξεις σου,μα οταν βρισκόμουν κι εγω 4000χλμ μακριά απ'το σπιτι μου,το μπλόγκι,το φεισμπούκι,μου φερνανε όλο τον κόσμο διπλα μου...

Ben Provis said...

Βάλε λιπαντικό όμως αγάπη, γιατί και ασάλιοτο πάει πολύ! ;-)

Aυτά είναι τα καλά του blog!

Astero said...

@VAD
Ε αυτό ακριβώς, εσύ με καταλαβαίνεις συνάδελφε μετανάστη! ;)

@Ben Provis
Χιχιχιχι!!!

mahler76 said...

Λες και δεν υπάρχει skype ή το μέηλ για να επικοινωνήσετε και χρειάζεστε το facebook. Δόξα τον Θεό δεν έχω κάνει ακόμα. Να τα 1000άσεις κουκλάρα μου.

ria said...

χιλιόχρονη. να σου ευχηθώ και ανήμερα.
να είσαι καλά, να είσαι ευτυχισμένη και με μια καλή δουλειά παρέα με έναν υπέροχο γκόμενο!

Astero said...

@mahler76
Μαλεράκο είσαι το είδωλό μου! Κράτα γερά! Και ευχαριστώωωωωω :)))

@ria
Ξαναευχαριστώ ακόμη πιο πολύ και συγκινούμαι που ξαναμπήκες για να μου ευχηθείς ανήμερα :)))))
Μόνο βγάλε τον γκόμενο απ' την εξίσωση γιατί με τις επιλογές που κάνω είναι συνταγή για καταστροφή. Έχω εσωτερικό ραντάρ, άμα δεν είναι μαλάκας τελειωμένος δεν μου κάνει κλικ ;Ρ

Μαίρη (Ginger) said...

Ρε Αστερακι καταφερα κι εχασα τα γενεθλια σου γμτμου? Μια μεγαλη δοση απ τα καλιτερα σου ευχομαι. Δε φανταζεσια ποσο καλα περιεγραψες τα συναισθηματα μου για το βασανο αυτο. Να προσθεσω και τα μαλλια που εχω χασει βλεποντας φιλες ξαδελφες και θειαδες που ξεπερασαν αισιως μισο αιωνα ζωης να κατασπαταλουν τη μερα τους με βιρτουαλ αγροκτηματα στο μφβ και να χουν το θρασσος να μου στελνουνκαι προσκληση να αρμεξουμε μαζι βιρτουαλ αγελαδες. Ελεος. Το μεγαλο σοκ δε το επαθα προχθες οταν παιδικη μου φιλη καλλιτεχνης αποφασισε πια να εμπλουτισει το βιογραφικο της στο φεισμπουκ και μ ενα Καποδιστρειακο που μονο απ εξω εχει περασει. Μα ολους αυτους που χουν διαβασει τις συνεντευξεις της δεν τους σκεφτηκε? Αντε και τα πηρα παλι μια μεταμεσονυκτια. Φιλια κοριτσακι

Astero said...

Βρε Μαιρούλα μου, ακόμα δεν μπορώ να σου σχολιάσω στο δικό σου...
Χαχαχαχαχαχα βίρτσουαλ αγελάδες!!! Με πέθανες!

Φιλιά πολλά!!!

Heliotypon said...

Ε, τώρα τι σχόλιο να αφήσω εγώ, που θέλω μεν να αφήσω το κάτιτίς μου (είναι όπως στις γιορτές: πρέπει να πας το τσικολατάκι, το λέλουδο, κλτπ), αλλά άμα κολλάει το τσερβέλο είναι σαν το άλλο το εργαλείο που σου λέει ότι "this program does not respond" και εκεί πατάς alt/ctrl/delete και ξαναμιζάρεις. Με το τσερβέλο τι να πατήσεις; Τον Ζούκερμπεργκ να μην τον κλαις, εμάς τους υπόλοιπους κλάψε που του κουβαλάμε το χρήμα για να αγοράζει κι άλλα μαγαζιά hi-tech να βγάλει κι άλλο! Κι αν μού'ρθει καμιά ιδέα για το τι θα έκανα στη θέση σου, θα στην πω για ν' απολαύσω τα μπινελίκια...

Και τώρα ευχούλες πολλές και μ'έναν καλό ...πετρελαιά γκόμενο!

Άιναφετς said...

Κατ' αρχάς χρόνια πολλά και χρόνια πολύ καλύτερα θα σου ευχηθώ!

Θα ξεκινήσω λέγοντας, πως ποτέ δεν είχα fb και αυτό γιατί αισθανόμουν πως αυτός ο τρόπος επικοινωνίας δεν με αντιπροσωπεύει!
Μπορώ όμως να καταλάβω αυτούς που έχουν fb είτε γιατί ζουν μακριά (σχόλιο Vad), είτε γιατί είναι μοναχικά άτομα και έτσι την "βρίσκουν" δημιουργώντας πλασματικές σχέσεις-ζωές, είτε γιατί αυτό το τεράστιο κουτσομπολιό δεν τους αφορά ή τους αφορά...
Μη ξεχνάμε και πως αρκετοί βρήκαν "εκεί" το ταίρι τους, βρήκαν ακόμα και δουλειά!

Σου αντιγράφω και το σχόλιο ενός δεκαοχτάχρονου (!) blogger:
"Τι προσδοκία μπορούμε να έχουμε απ' το facebook, το μεγαλείο της αυταρέσκειας. Είναι ένα μέσο επικοινωνίας αντίθετο εκ φύσεως σε κάθε φιλοσοφική συζήτηση ή ευρύτερα σε κάθε ουσιώδη συζήτηση"...
Προς το παρόν, χαίρομαι όταν μαθαίνω νέα σου και ας είναι απ' το blog σου, (Χμ! υπάρχουν και τα mails για να επικοινωνήσει κανείς με όποιον θέλει!) ;-)

ΑΦιλάκια πολλά πολλά και να σε προσέχεις! <3

Astero said...

@Heliotypon
Μερσί για την επίσκεψη αγαπητέ, να βγάλω περγαμόντο? Πετρελαιά γκόμενο δεν θέλω, είναι άσκημοι (κι επίσης τα ξανάπαμε αυτά, έχουν Ρωσίδες 20χρονες που τους φτάνω κάπου στο γόνατο, ούτε να με φτύσουν εμένα, οπότε όσα δε φτάνει η αλεπού -κυριολεκτικά, χαχα! ;Ρ)

@Άιναφετς
Ευχαριστώ για τις ευχές μαγισσούλα μου. Το σχόλιο του 18χρονου με βρίσκει απολύτως σύμφωνη. Κατά τα άλλα θαυμάζω πάντα τη γαλήνη σου, πώς φαίνεται ο άνθρωπος που είναι πλήρης και ευτυχισμένος, εύχομαι με όοοοοολη μου την καρδιά να είσαι πάντα έτσι!
Σου στέλνω άπειρα φιλιά!!!

Anonymous said...

Δυστυχώς χρειάζεται το γαμήδι για το λόγο που είπες. Μπορείς να επικοινωνήσεις με άτομα που έχεις ψιλοχάσει, είναι μακριά κτλ κτλ. Από κει και πέρα μπορεί να χρησιμεύσει μόνο για να βλέπεις κώλ....... μπορεί να χρησιμεύσει για να τρολλάρεις κόσμο που αναρτούν τα πάντα στο φουβού επειδή νομίζουν ότι είναι η μισή ζωή τους..

Πρόεδρας ΑΠΙ

Astero said...

@Πρόεδρας ΑΠΙ
Καλά τα λες πρόεδρα! Του κώλου...

Sofia said...

πώς σε καταλαβαίνω αστέρω μου!!έχεις απόλυτο δίκιο και εμένα το fb μου την δινει ας όψεται η ανεργία και οι πολλές ώρες στο σπίτι!!
Χρόνια πολλά για τα γενέθλιά σου!

Sophia

Sofia said...

Ασε που όντως αυτό με το friends αντί contacts είναι πολύ γελοίοοο

Astero said...

@Anagnostou Sofia
Ευχαριστώ πολύ για τα χρόνια πολλά και όπως τα λες, ας όψεται η ανεργία!

Νίκος said...

Χρόνια πολλά και καλά.

Astero said...

@Νίκος
Ευχαριστώ πολύ :)))

Άιναφετς said...

Εύχομαι να κάνεις "εκεί" ένα όσο πιο Ελληνικό Πάσχα γίνεται και εμείς από εδώ, θα σε σκεφτόμαστε και θα σου στέλνουμε τις καλύτερες μας ευχές, για ευτυχία... ναι είπα ΕΥΤΥΧΊΑ!
ΑΦιλάκια πολύ πολύ τρυφερά! :)))

Astero said...

Μαγισσάκι μου είχα ήδη απαντήσει και ανταποδώσει τις ευχές αλλά απ' ότι βλέπω ο μπλόγκερ αποφάσισε να αγνοήσει το μήνυμά μου :)))

Φιλιά πολλά!

xBlond said...

-)))