Wednesday, March 10, 2010

Η διαβολοβδομάδα


Χθες βγήκα από το νοσοκομείο. Δεν ήταν κάτι σοβαρό, μια επέμβαση ρουτίνας (αν και ομολογουμένως ο πόνος καθόλου ρουτίνα δεν ήταν, ούτε να το θυμάμαι δεν θέλω).

Έμεινα μέσα 5 νύχτες και 6 μέρες. Κατά το διάστημα αυτό κατάλαβα τρία πράγματα:
1. Τα δημόσια νοσοκομεία καλό θα ήταν να έχουν απ’ έξω κανένα κόκκινο φωτάκι γιατί είναι τόσο και περισσότερο μπουρδέλα από όσο λένε.
2. Μάνα είναι μόνο μία.
3. Οι φίλοι μου είναι γελοίοι.

Saturday, February 13, 2010

Κάνε κι εσύ ένα μωρό –μπορείς!



Τα 30 είναι μια κομβική ηλικία. Κατ’ αρχήν, ακούγεται τελείως διαφορετικά ακόμα και από το 29, κι ας έχουν μόλις ένα χρόνο διαφορά. Πώς να το κάνουμε, ρε παιδί μου, άλλο να ξεκινάει η ηλικία σου από είκοσι και άλλο από τριάντα. Άσε που όταν μπεις στα τριάντα, ξαφνικά η ζωή σου μετατρέπεται σε έναν αγώνα δρόμου να προλάβεις όλα όσα έπρεπε να έχεις ήδη κάνει μέχρι τα τριάντα, αλλά ήσουν είτε πολύ απασχολημένος, είτε πολύ τεμπέλης για να κάνεις. Και σαν να μην έφτανε αυτό, αρχίζει μια υποσυνείδητη αντίστροφη μέτρηση. Πλέον δεν μετράς «είκοσι και ένα, είκοσι και δύο, είκοσι και τρία», αλλά «εννιά πριν τα σαράντα, οκτώ πριν τα σαράντα, εφτά πριν τα σαράντα» και τα άτιμα τα σαράντα μένουν εκεί, να αιωρούνται πάνω από το κεφάλι σου σαν υπερφυσική καρμανιόλα.