Sunday, September 23, 2012

Ρετρό ρομάντζο




Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή. Τα ονόματα έχουν αλλαχτεί για να προστατέψουν εμένα, διότι κάποια μέρα μπορεί να γίνω πλούσια και διάσημη και να μου ζητάνε οι εμπλεκόμενοι πνευματικά δικαιώματα.

Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 1992. Σε μια εποχή, που η λέξη «σπρεντ» χρησιμοποιείται μόνο ως διαταγή απευθυνόμενη προς τα πόδια Σουηδέζας τουρίστριας και το «κούρεμα» σημαίνει φράντζα κοκόρι ή καπελάκι˙. Που στο τηλέφωνο ουρλιάζουμε ακόμα «δε σ’ ακούω, πάρε το μηδέν». Που η Μπρουκ συνωμοτεί με τη Σάλι Σπέκτρα για να βγάλουν την Καρολάιν από τη μέση. Και που ένα στερεοφωνικό συγκρότημα κοστίζει όσο ένα μικρό δυάρι στην Καλλιθέα.

Σε εκείνη τη μακρινή, αθώα εποχή, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, ας τον πούμε Αργύρη, ήταν 20 χρονών. Είχε μόλις τελειώσει το στρατό –και τότε ακόμα ο στρατός δεν διαρκούσε όσο ένα φτέρνισμα- και είχε επιτέλους επιστρέψει από τη Ρόδο για να ζήσει τον έρωτά του με το Λιτσάκι.

Tuesday, September 18, 2012

Αλί και τρισαλί, βρέθηκα στο Μπαλί




Εντάξει, τώρα μιλάμε θα σας κάνω τη μούρη κρέας, τελικά είμαι πιο ιντερνάσιοναλ απ’ ότι νόμιζα (ή, όπως λέει ο φίλος ΙωάννηςΚ, πολυπολιτισμική κοσμοπολίτισσα -φσσσσσστ). Η πλάκα είναι ότι παλιά που δούλευα, όπως ο περισσότερος φυσιολογικός κόσμος, όχι Ταϊλάνδες και Ντουμπάι αλλά ούτε μέχρι την Πάρο δεν μπορούσα να πάω. Και τώρα που είμαι άνεργη-άφραγκη-ας’ τα να πάνε, πού με χάνεις πού με βρίσκεις, όλο σε ένα αεροπλάνο είμαι. Τζάμπα δούλευα σα σκυλί τόσα χρόνια, δηλαδή, άμα το ‘ξερα θα κοπροσκύλιαζα νωρίτερα και χωρίς τύψεις. Όχι που κόντευα να αρρωστήσω επειδή δεν έβρισκα δουλειά, πού να ‘ξερα η μικρή κι ανόητη.

Εκεί, που λέτε, που καθόμουν στο σπίτι μου στο εξωτικό Άμπου Ντάμπι ήσυχα ήσυχα και μέτραγα τα λιγοστά μου ντίρχαμς για να δω αν βγαίνει το επόμενο μάθημα της καποέιρα (που πρέπει να πληρώνω για να τρώω ξύλο και να γίνομαι ρεζίλι των σκυλιών τι σας λέει?), έρχεται το αμόρε μίο και μου λέει: «έχω έξι μέρες άδεια, λες να πάμε πουθ...» -στο σημείο αυτό είχα ήδη ετοιμάσει βαλίτσα και περίμενα στην πόρτα με μάτι-γαρίδα και τη γλώσσα να κρέμεται σαν κανίς που θέλει να βγει για κατούρημα.