Sunday, May 5, 2013

Γαμιέται ο Δίας παρτ 134





Ναι, καλά καταλάβατε. Εκεί που νόμιζα ότι είχα ηρεμήσει, είχα μπει σε μια σειρά βρε παιδί μου, έκανε το σύμπαν τετραπλό φλίπιτι φλόπιτι και ήρθανε τα πάνω κάτω, τα δεξιά αριστερά, τα πίσω μπρος και ούτω καθεξής σόου του σπικ.

Όλα ξεκίνησαν όταν γεννήθηκα. Όχι, περίμενε αναγνώστη, μη μου κλείσεις την οθόνη στα μούτρα, δεν θα σου περιγράψω όλη μου τη ζωή έως σήμερα, ούτε θα αναλύσω παιδικά τραύματα, ούτε θα θυμηθώ τότε που η δασκάλα μου στο νηπιαγωγείο αρνήθηκε να μου βάλει σφραγίδα φραουλίτσα παρ’ όλο που η ορθογραφία μου ήταν άψογη, επειδή είχα ξεχάσει το τετράδιό μου στο σπίτι (μεγάλη αδικία κυρία Ποπάρα, να τα λέμε αυτά).


Απλώς αναγνώστα μου, είμαι της άποψης ότι ο άνθρωπος γεννιέται με χαρακτήρα. Θες είναι οι μοίρες, θες τα άστρα, θες ο θεός, θες το DNA, όπως τη βρίσκει ο καθ’ εις, πάντως ο χαρακτήρας είναι καταγεγραμμένος στο σκληρό μας δίσκο πριν από την παραγωγή, και ύστερα έρχονται τα υπόλοιπα –οικογένεια, κοινωνικό περιβάλλον, η κυρία Ποπάρα με τις φραουλίτσες- να μας σιδερώσουν τις τσακίσεις, να προσθέσουν φιόγκους και στρασάκια, κουμπάκια και φερμουάρ, να ανοίξουν τσέπες, να ράψουν φόδρες και τα σχετικά, μέχρι να ολοκληρωθεί το κουστούμι. Αλλά η βάση παραμένει, άμα γεννήθηκες φράκο, φράκο θα πεθάνεις. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν κι ας βαράνε οι κοινωνιολόγοι τον κώλο τους κάτω μετά συγχωρήσεως (όπως δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι εισαγωγές μου ξεκινάνε Χριστούγεννα και τελειώνουν Πάσχα, καλό Πάσχα μπάι δε γουέι).

Επανέρχομαι λοιπόν σμούθλι στο θέμα μας, και δηλώνω ότι εγώ γεννήθηκα ζοχαδιασμένη. Γλυκιά ναι, καλή ναι, ευαίσθητη ναι, αλλά ζοχαδιασμένη. Επίσης, έχω πολύ λόου τόλερανς απέναντι στους ηλίθιους και στα καθίκια. Μη μου αρχίσετε τώρα τα «δεν υπάρχουν χαζοί και έξυπνοι, είναι όλα θέμα προοπτικής, καθένας μας έχει ταλέντο σε κάτι», γιατί θα πάρω ανάποδες, το μπλογκ λέγεται «Κωσταλέξι» και όχι «Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι» για κάποιο λόγο. Οι ηλίθιοι υπάρχουν, είναι πολλοί, ζουν ανάμεσά μας και έχουν γεννηθεί με σκοπό να μας τσαταλιάζουν τα νεύρα. Τώρα άμα εσύ τη έχεις δει Πολυάννα, αγαπητέ αναγνώστη, συγχαρητήρια και μακάρι να είχα την υπομονή σου, αλλά δυστυχώς δεν.

Επί του παρόντος, ωστόσο, δεν θα μας απασχολήσουν οι ηλίθιοι. Θα μας απασχολήσουν τα καθίκια. Γιου νόου δε τάιπ. Κομπλεξικός πρώην τίποτας μαλάκας που πήρε εξουσία και νομίζει ότι θα μας γαμήσει όλους και θα του πούμε και ευχαριστώ. Αηδίας και με βλακώδες χιούμορ, σε διευθυντική θέση πολυεθνικής που ο Αλλάχ ξέρει πώς στο διάολο έφτασε, μάλλον γιατί εδώ στο Αραβιστάν που ζούμε μπορεί να έχουμε πετρελαιολεφτά, αλλά μη γελιόμαστε, ένα χωριό του κώλου είμαστε με ντόπιους με νοοτροπία βλάχου που έκανε την επιδότηση από την ΕΟΚ Καγιέν για να κάνει μόστρα στις Ρωσίδες. Αυτούς τους τίποτες, λοιπόν, δεν τους αντέχει ο οργανισμός μου. Δεν μπορώ, ρε παιδί μου, βγάζω σπυριά, ανεβάζω δέκατα, παθαίνω κράμπες στο στομάχι, μου κατσαρώνει το μαλλί. Είναι θέμα γενετικό, σαν την αλλεργία στη γύρη ένα πράμα. Και φυσικά, επειδή όπως έχουμε πει εκατονπενηνταχιλιάδες φορές το σύμπαν γαμιέται και άμα ας πούμε φοβάσαι τις κατσαρίδες ό,τι κατσαρίδα κυκλοφορεί από δω μέχρι τρεις γαλαξίες πιο κάτω θα ‘ρθει πάνω σου, κάθε τρεις και λίγο έχω την τύχη να πέφτω πάνω σε έναν.

Βρήκα, λοιπόν, μετά από μήνες ανεργίας και κατάθλιψης, μια δουλειά. Καλή δουλειά. Μισθός αρχίδια για τα εδώ δεδομένα, όμως για τα δικά μου στάνταρ των δύο τελευταίων ετών, που το αμάξι μου έκανε πιρουέτες στο οδόστρωμα γιατί δεν είχα λεφτά να αλλάξω λάστιχα και έπρεπε να κάνω υπολογισμούς του τύπου ο μπροστινός ήπιε ενάμιση λίτρο νερό, οπότε μάλλον σε λίγο θα κατουριέται, οπότε μάλλον θα ψάχνει τουαλέτα, οπότε μόλις δω ταμπέλα βενζινάδικου στα πεντακόσια μέτρα θα πρέπει να αρχίσω να φρενάρω για να καταφέρω να μην πέσω με τα μούτρα στον προφυλακτήρα του όταν φρενάρει πεντακόσια μέτρα πιο κάτω, αστρονομικός. Και ενδιαφέρον αντικείμενο. Και καλή θέση. Και χωρίς υπεύθυνο τμήματος, αφού το τμήμα ήμουν εγώ. Και σε μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες του χώρου, που ήταν γαμάτη για το βιογραφικό. Και με γαμάτους συνάδελφους. Όλα καλά, σωστά? Πριτς κοκό! Σιγά μην ήταν όλα καλά, θα είχε αποδομηθεί ο νομοτελειακός νόμος του σύμπαντος, θα μας είχε καταπιεί μαύρη τρύπα, θα είχαν βγει στους δρόμους οι αμοιβάδες της χρυσής αυγής και θα μοίραζαν πεντακοσάευρα στους Πακιστανούς, θα μπαίνανε φυλακή όλοι οι εμπλεκόμενοι της Ζίμενς.

Επειδή λοιπόν στο σύμπαν δεν αρέσουν τέτοιες ανακατατάξεις και η φυσική ροπή των πραγμάτων θέλει τη διατήρηση των δυνάμεων ως έχουν, μου φύτρωσε ένα καθίκι πάνω απ’ το κεφάλι μου. Λιβανέζος, πουθενάς, κομπλεξικός όσο δεν πάει. Ψεύτης, μικροπρεπής, μαλάκας με τα όλα του. Και Γενικός Διευθυντής. Φυσικά. Ο τύπος αυτός, στον οποίο για κάποιο ανεξήγητο λόγο ανατέθηκε το καθήκον να μανατζάρει ανθρώπους, είναι από αυτούς που θεωρούν ότι ο καλύτερος τρόπος να κάνεις το προσωπικό να δουλέψει πιο σκληρά είναι να τους εξευτελίζεις, να τους λες ότι είναι άχρηστοι, ότι δεν ξέρουν τίποτα, να τους δίνεις τον χαμηλότερο δυνατό μισθό και γενικώς να τους σπας τα αρχίδια και τον τσαμπουκά με όποιο τρόπο μπορείς και σε κάθε ευκαιρία. Το οποίο, φυσικά, είχε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα: παρ’ ότι το προσωπικό ήταν από τις καλύτερες ομάδες με τις οποίες έχω δουλέψει, παρ’ ότι όλοι ήταν υπεύθυνοι και ικανοί, έκαναν το μίνιμουμ δυνατόν και κανείς δεν ήταν ευχαριστημένος από την εταιρεία. Αλλά πού να το καταλάβει αυτό ο μαλάκας.

Τέλος πάντων για κάποιο επίσης ανεξήγητο λόγο ο μαλάκας αυτός είχε βαλθεί να με εντυπωσιάσει και κάθε τρεις και λίγο μπαστακωνότανε στο γραφείο μου και έβγαζε λογύδρια με ύφος «τώρα θα κατουρηθείς πάνω σου από τη γοητεία και τις γνώσεις μου». Και εδώ έρχεται το πρόβλημα του από γεννησιμιού χαρακτήρος που λέγαμε. Διότι άμα δεν γουστάρω κάποιον, θα το καταλάβει ο ίδιος, οι τριγύρω, οι περαστικοί, ο περιπτεράς της γειτονιάς, η θεία του ξάδερφου του μπακάλη και πάει λέγοντας. Μια δυο τρεις, είδε και απόειδε ο μαλάκας ότι δεν του περνάει, και άλλαξε τακτική –από τις αηδιαστικές γλύκες το γύρισε στην προσβολή ευγενείας. Αυτός είναι ένας ιδιαίτερα σιχαμένος τρόπος προσβολής, που είναι χειρότερη από την ευθέως προσβολή. Καλύτερα να με βρίσεις στα μούτρα παρά να μου χαμογελάς σαν ύαινα και με μελιστάλαχτη φωνή να με σφάζεις με το γάντι, καταλήγοντας σε κάτι αηδίες τύπου «εγώ στα λέω για το καλό σου». Κι εγώ για το καλό σου σου λέω να πας να ξαπλώσεις στον αυτοκινητόδρομο να κάνεις το σαμαράκι, καραγκιόζη.

Οπότε, λόγω της φύσης του χαρακτήρος, της μοίρας, των θεών, των άστρων και των γονιδίων, ήτο θέμα χρόνου να γίνει της πουτάνας. Όπερ και εγένετο. Ανταλλάξαμε  κάτι γαλλικά, με το γάντι πάντα, «εγώ σου λέω για το καλό σου ότι πρέπει να αλλάξεις χαρακτήρα» αυτός, «κι εγώ για το καλό σου σου λέω ότι σου γαμιέται η μάνα» ήθελα να πω αλλά δεν μπορούσα εγώ, οπότε έλεγα κάτι πιο ευγενικά αλλά εξίσου προσβλητικά, ιδίως για κάτι τέτοια κομπλεξικά υποτυπώδη ανθρωπάκια, ήρθαμε και γίναμε μαλλιά κουβάρια. Και φυσικά, ο διάλογος κατέληξε στο «αν δεν συμφωνείς με τον τρόπο που διαχειρίζομαι την κατάσταση, είσαι ελεύθερη να φύγεις», ευχαριστώ που μου δίνεις την άδεια παπάρα, αλλιώς θα καθόμουν να σε τρώω στα μούτρα. Και επειδή ο τρόπος με τον οποίο διαχειριζόταν τη κατάσταση περιελάμβανε ένα κάρο ψέματα (ότι παραπονιούνται οι συνάδελφοί μου ότι δεν μπορούν να δουλέψουν μαζί μου, ότι είμαι αγενής, ότι δεν δέχομαι τις απόψεις των άλλων και κάτι τέτοιες ανυπόστατες μαλακίες –είχα τόσο καλή σχέση με τους συναδέλφους μου που όλη η εταιρεία μαζευόταν στο γραφείο μου γιατί όλο έκανα τον καραγκιόζη και τους έλεγα βλακείες και περνάγαμε ζάχαρη, όσο για τη δουλειά, στο ριπόρτ που έκαναν για μένα μόνο ποίημα που δεν μου έγραψαν, τόσους επαίνους για τη δουλειά μου πρώτη φορά παίρνω μαζεμένους) και άλλες τόσες προσβολές, η μόνη απάντηση που μπορούσε κάποιος με τον χαρακτήρα μου να δώσει ήταν «έχεις άδικο και χειρίζεσαι την κατάσταση λάθος και ποτέ δεν θα μπορέσω να σου πω ότι είμαι χαρούμενη με αυτό, γιατί θα είναι ψέματα».

Συμπέρασμα:  πάλι άνεργη, κάπου στη Μέση Ανατολή, χωρίς να έχω ιδέα αν και πότε θα μπορέσω να βρω ξανά δουλειά, και φυσικά χωρίς καμία πρόθεση και προοπτική να επιστρέψω στα πάτρια εδάφη που είναι ένα μπουρδέλο και μισό και χαρά στο κουράγιο σας που δεν έχετε βγει στους δρόμους να σπάτε στο ξύλο όποιον συναντάτε έτσι για εκτόνωση.

Οπότε αγαπητοί, κάντε σταυρούς και δεήσεις, συμβουλευθείτε αστρολογικούς  χάρτες, καλοπιάστε τις μοίρες, στείλτε θετική ενέργεια, ό,τι σας βρίσκετε εύκολο τέλος πάντων, και ευχηθείτε να βρω το δρόμο μου. Μόνο το χαρακτήρα μου μη μου πείτε να αλλάξω, γιατί είπαμε. Είναι θέμα DNA.


45 comments:

Unknown said...

Να σου πω την αληθεια εχω κατα νου σε τι ειδος ανθρωπου αναφερεσε!Τον τελευταιο καιρο μου ταχει κανει τσουρεκια και ας μην ενοχλει ακριβως εμενα,αλλα πιστευω θα του κοψω τον βηχα!Ξερολας τιποτας παει μαζι!
Ευχομαι να σου πανε ολα καλα και γρηγορα εκει στα ξενα!Πριν φυγεις ελπιζω να του εριξες και ενα χεσιμο Ελληνικο ετσι για το καλο!!

υγ.Καλο Πασχα

Astero said...

Γάτε το τι κατάρα έχει φάει δεν φαντάζεσαι, άμα δεν σπάσει κανένα πόδι τυχερός θα είναι.
Ευχαριστώ για τις ευχές, καλό Πάσχα και σε σένα, φάτε κανένα κοψίδι για την ξενιτεμένη!
:))))

Anonymous said...

Αγαπητή "Αστέρω", διαβάζω το blog σου εδώ και κάμποσο καιρό και πιστεύω πως, αν είσαι όντως όπως δείχνουν οι αναρτήσεις σου, είσαι γαμάτο άτομο. Η τελευταία σου ανάρτηση, δε, το επιβεβαιώνει. Δεν είναι πολλοί εκείνοι που θα είχαν τα αρχίδια, ενώ ήδη κατέχουν καλή θέση, να τα ρισκάρουν όλα (με πολύ υπαρκτό κίνδυνο να τα χάσουν), επειδή δεν ανέχονται κάτι γελοία φαντασμένα υποκείμενα και δεν τους κάνουν κωλοτούμπες! Συμπάσχω, όσο δε μπορείς να φανταστείς!!! Είμαι ακριβώς της ίδιας νοοτροπίας. Και, φυσικά, την έχω πληρώσει κάνα δυο φορές κι εγώ. Εύχομαι ειλικρινά να ξαναβρείς γρήγορα δουλειά σε ένα περιβάλλον που να σου ταιριάζει περισσότερο! Κι επειδή εδώ στα πάτρια εδάφη γιορτάζουμε σήμερα την Ανάσταση, Χρόνια πολλά και καλά να έχεις! Άγνωστη.

mahler76 said...

ωχ ρε κοριτσάρα όλα τα κουλά σε εσένα; ελπίζω να μπορέσεις σύντομα να βρείς κάτι καλύτερο σε όλα τα επίπεδα. Καλό Πάσχατον βρε :)

Astero said...
This comment has been removed by the author.
Astero said...

Μαλεράκο ας τα να πάνε, κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα ένα πράμα. Θενκς για τις ευχές, καλό Πάσχατο μπακ ατ γιου!
Φιλιά στα μούτρα :)

Astero said...

Αγαπητή άγνωστη, όλα καλά αλλά αν δεν βρω γρήγορα δουλειά θα την βάλω την αξιοπρέπεια υπόθετο :)))
Ευχαριστώ για τις ευχές και τα καλά λόγια, χρόνια πολλά μπακ του γιου!

ria said...

κοριτσάκι, υπομονή, όλο και κάτι άλλο θα βρεις. ο ικανός άνθρωπος δε χάνεται.

κριμα που πάλι όλα πήγαν στράφι, αλλά η αξιοπρέπεια πάνω από όλα.

χριστός ανέστη, ανασταση λοιπόν σε ολα τα επίπεδα!

Astero said...

Ρία μου ευχαριστώ πολύ, χρόνια πολλάκαι σε σένα και όπως τα λες, ανάσταση σε όλα τα επίπεδα, διότι καλή η αξιοπρέπεια αλλά δεν σου πληρώνει το νοίκι η ρημάδα :)))))

Nasia said...

εγώ είμαι πολύ θετικό άτομο και σου στέλνω τις ευχές μου για γρήγορη επαγγελματική αποκατάσταση ή στην έσχατη ανάγκη να βρεις έναν πάμπλουτο λιβανέζο ,που να έχει τα μέσα να διώξει τον άλλον απο την προηγούμενή σου δουλειά χιχιχι
φιλιά και καλή συνέχεια!

Astero said...

Νάσια άσ'τα, έχω σκεφτεί όλα τα πιθανά σενάρια εξολόθρευσης αλλά δεν το βλέπω να τον ξεκουνάω από τη θέση του, οπότε ελπίζω να βρω δουλειά συντόμως. Άλλωστε η εκδίκηση είναι ως γνωστόν ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, μπουαχαχαχα (αυτό είναι το σατανικό μου γέλιο, πιάνει καλύτερα άμα με βλέπεις λάιβ αλλά ενιγουέι ;))))

AFRA said...

Υποθετω, οτι ηδη επεξεργαζεσαι το plan B!!Δε μπορω να σκεφτω οτι θα εκανα την επανασταση μου χωρις να εχω σχεδιο επιβιωσης!!
Σε φιλω και ευχομαι,γρηγορα,πριν τελειωσουν τα αποθεματα,καινουργια δουλεια.Δε φανταζομαι να υπαρχει εκει ταμειο ανεργιας ή benefits!!

Άιναφετς said...

Μεταπασχαλινή στεναχώρια μ' έπιασε αστεράκι μου με όσα διάβασα και παρόλο που τα λες πάντα με χιούμορ το γέλιο δεν μου βγήκε, γάργαρο!...ΑΛΛΑ, υπάρχει στη ζωή το αλλά και το άλλα...
Πάμε πρώτα στο "αλλά", το καθίκι θα πνιγεί στο σκατό του, σε πολύ λίγο, είναι άγραφος νόμος και το μόνο που λυπάμαι είναι, πως δεν θα είσαι εκεί να το απολαύσεις...
Και πάμε τώρα στο "άλλα"... κάθε κακό για καλό μου έμαθε η ζωή, δεν σε φοβάμαι θα δεις θα βρεθεί κάτι πολύ καλύτερο!!!
ΑΦιλάκια και μη μου στεναχωριέσαι... πλιζ!

Astero said...

Afra τι plan B, ούτε plan A δεν έχω... Ξύπνησε ο Τσε μέσα μου και μας πήρε ο διάολος, τι να κάνουμε ;)))

Μαγισσούλα μη στεναχωριέσαι (όχι ακόμα τουλάχιστον!) και ελπίζω να πιάσουν οι ευχές σου, και για μένα και για το καθίκι! Μουτς!

Tremens said...

Αγαπημένη, σου στέλνω όλη την τρεμώδη ενέργειά μου - είναι ευρέως γνωστό πόσο τυχερός άνθρωπος είμαι, δεν είναι; μα είναι σου λέω - και θα βρεις δουλειά στο πιτς άνευ φυτιλιού μην πάρουμε καμιά φωτια και τρέχουμε, ναι; Ναι!!!

Astero said...

Ναι Τρεμενσάκο, σου χαλάω εγώ χατίρι? Από τύχη πάντως σε ξεπερνάω, μόνο το ατομικό σύννεφο μου λείπει, να βρέχει πάνω από κεφάλι μου, όπως στα καρτούν ;Ρ

Afrikanos said...

Απ' όσο έχω καταλάβει εκτός από άτομο με χιούμορ είσαι και έξυπνη (ναι, μπραααααβο διαπίστωση έκανα γιατί χιούμορ και εξυπνάδα δεν πάνε μαζί - σμπόινγκ!).

Γιατί δεν σκέφτηκες κάτι πάρα πολύ απλό, που δεν χρειάζονται κατάρες, πλανια Α-Β-Ψ κλπ? Γράψε ένα γράμμα στον Ακατανόμαστο, λέγοντάς του ότι ο κ. Σαχλαμάρ Μαλάκ Τοκερατότουμ ζει και αναπνέει για να του στείλει μια φωτογραφία του με αφιέρωση!!!
Ο Σαχλαμάρ δεν θα ξέρει τι τον βρήκε στο κεφάλι! Μπουάχαχαχαχα (γέλιους σαρδόνιους)

koulpa said...

αχ κρίμα ρε φιλαράκι.. πάνω που σε ζυλεύαμε.. έυχομαι να γυρίσει πάλι γρήγορα.. χαχαχα εμένα η βροχή μου αρέσει.. μόνο κάποιες δουλείς δε γίνενται με βροχή.. κι όταν έχω τέτοιες δουλειές.. τότε και μόνο τοτε έχω προσωπικό συννεφο.. όταν θέλω να βρέξει για να γλυτώσω το ποτισμα με αγνοεί.. πάει σε άλλους που τους ενοχλέι η βροχή.. :) :)
καλησπέρα φιλαράκι χρόνια πολλά :) :)

Άθη said...

Ε,εμ...χαχαααααααααχααααααααχαχααα! καλησπέρες καλή μου και..Χριστός ανέστη,χρόνια πολλά...ε,εμ...χααααχαααχαααχααααα!αυτό το πόστ θα'πρεπε,να το είχες ονομάσει νομίζω-'η Αστέρω στη χώρα των θαυμάτων?'ίσως ή μήπως 'η Αστέρω στη χώρα...της...απέραντης μαλακίας?'μπορεί...ε,καλή μου περιττό να σου πώ ότι πά ντο τε (ΠΑΝΤΟΤΕ λέμεεε) οκ? α πο λα μβά νω αφάνταστα τον τρόπο,που γράφεις και α π ο ρώ, α π ο ρώ λέμε πως βρίσκες α υ τόν τον εξαιρετικά αισιόδοξο τρόπο,να αντιμετωπίζεις τα όποια κακά,που έρχονται στη ζωούλα σου και τις όποιες κακότοπιές? Π ΩΣ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΥΤΟ?...θα μας πείς κι εμάς που δε ν έχουμε ατσάλινα,νέυρα σαν εσένα?και που μας πιάνουν 50νευρικές κρίσεις,65νευρικοί κλονισμοί,και 145φρίκες στις όποιες δυσκολίες?...και κάτι άλλο ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ α υ τό? να μετά-γγίζεις α υτή τη θετική διάθεση και σκέψη που έχεις και αυτόν τον θετικό,τρόπο σκέψης και στους άλλους γύρω σου?ακόμη και σ'αυτούς που σε διαβάζουν α πλώς?...πραγματικά μεγάαλο ταλέντο έχεις λέμε...τώρα όσο για τον μίστερ μαλάκα,που πρέπει να πάρει βραβείο μαλακίας όπως μας τα λες και λίγο θα του είναι,ε,ΜΗΝ ανυσηχείς και εδώ πέρα υπάρχουν εκαντοντάδες τέτοιοι και τρίσχειρότεροι μπουρτζόβλαχοι,και μαλάκες επίσης!και υπάρχουν επίσης και...εκατοντάδες μπουρτζοβλαχάρες μαλακισμένες (σε θυληκό γένος)που για'μένα α υτ ό, το είδος είναι τρίσχειρότερο από τους αρσενικού γένους μπουρτζόβλαχους κα ι μαλάκες οκ?(καθότι αυ τές δ εν παλέυονται με τί πο τε)οι αρσενικού γένους εάν τους τρίξεις κάπως τα δοντάκια,ε, το κόβουνε λίιγο οι (γυναίκες)θυληκού γένους όμως ΔΕΝ το κόβουν με τίποτε λέμεεε..οκ? μη σου πω ότι το συνεχίζουν και σε χειρότερο βαθμό από πρίν...(ε,η κατινιά βλέπεις είναι ένα ιδιαίτερα,εκνευριστικό ελλάτωμα)..πάντως όπως βλέπω η όποιουδήποτε είδους μαλακία βασιλέυει σε ό-λα τα μήκη και τα πλάτη της γής!κι εμείς που νομίζαμε ότι είναι 'προτέρημα'μό-νο των ελλήνων!χοοοοχοοοχοοοοχοοοο!ε,άμα καβαλήσεις καλό μου κορίτσι το καλαμάκι...άστο..ε,κι όσο γι'αυτό που λες ότι συχαίνεσαι,πά ντα επάνω σου θα'ρθει...ε,αυτό είναι νόμος ας το πώ έτσι?ας το πω λοιπόν έτσι της..φύσης?...ε,μάλλον...έ,ό,τι συχαίνεσαι περισσότερο στη ζωή (και ό χι απαραίτητα ζωύφια,έντομα,π.χ,κλπ,κλπ...)αλλά και κάποιου άλλου είδους 'ζωύφια' που α υτά έχουν δ ύο πόδια και περπατούν όρθια-ή μάλλον είναι δίποδα ζ ώ α που θέλουν να αποκαλούνται κ αι ά ν θρω ποι δυστυχώς...)ε,είναι νόμος ότι θα'ρθει πάν τα και θα κολλήσει πά νω σου...ε,καλή μου σαν φιλική συμβουλή θα σου πώ να μ η σκάς για τη χοντρό-μαλακία του καθενός οκ? δέστο απλά σαν μ ια πο λύ κακή μέν αλλά πο λύ διδακτική εμπειρία!ό-λο αυ τό που πέρασες με τον ηλίθιο..όσο για το θέμα της δουλειάς ε,εσένα ΔΕ σε φοβάμαι είμαι σίγουρη ότι θα βρείς,άκρη και πο-λύ σύντομα μάλιστα...ε,χαιρετώ...και έυχομαι τα καλύτερα...και κυρίως με το θέμα της δουλειάς σου...καλησπέρες..και...να ξέρεις ότι κάθε φορά μαθαίνουμε πάααρα πολλά μέσα από τα ποστάκια,σου γιατί κά θ ε ποστάκι,που γράφεις είναι κι ένα μικρό 'μάθημα ζωής'κι αυτό το λέω,και το εννοώ..δεν το λέω ούτε να σε γλείψω,ούτε για κάτι άλλο..σπάνιο προτέρημα α υ τό για έναν μπλόγκερ...να το θυμάσαι αυτό....καλησπέρες...

Astero said...

Αφρικανέ αυτόγραφο από τον Ακατανόμαστο? Θα έσπευδα να τη βάλω σε εφαρμογή αλλά φοβάμαι μήπως έχει ντόμινο εφέκτ και μας πάρει ο διάολος ομαδικός, δεν είναι να παίζεις με τέτοιες δυνάμεις!

Astero said...

Κουλπάκο χρόνια πολλά, είδες, αυτή η ρημάδα η ζωή, πάνω που λες ηρέμησα έρχεται και σου χώνει μια ξανάστροφη και δεν ξέρεις πώς να ισιώσεις... (καλά, φταίει και το Μεσογειακό μου ταπεραμέντο όπως και να το κάνουμε, για να πούμε και του στραβού το δίκιο!)
Οι καλλιέργειες πώς πάνε?
Φιλιά!


Άθη με κατασυγκίνησες με τα καλά σου λόγια, ευχαριστώ πολύ πολύ (περί μαθήματος ζωής υποθέτω εννοείς ότι μαθαίνετε τι να ΜΗΝ κάνετε, εεεε? :Ρ)

Όσο για την αισιοδοξία, πίστεψέ με δεν είμαι καθόλου αισιόδοξη, το καντήλι που έχω κατεβάσει ούτε νταλικιέρης στο Πάτρα-Μπρίντιζι. Απλά γελάω με το χάλι μου, γιατί αλλιώς θα με πιάσει κανένα αμόκ τύπου Κιλ Μπιλ και θα με δείτε στο CNN να μοστράρω παρέα με τους μοστ γουόντεντ!

Anonymous said...

Βρε Αστέρω μας δεν έρχεσαι στην Ελλάδα πίσω; κάθε φορά που σε διαβάζω στεναχωριέμαι, τραβάς μεγάλα ζόρια εκεί. 'Αντε, καλές υπομονές. Φιλιά.

Afrikanos said...

Όχι-όχι, δεν υπάρχει ντόμινο εφέκτ, μπιλίιιβ μι :)

Astero said...

Πού να έρθω βρε Ειρήνη? Αν αποφασίσω ότι θέλω να κάνω καριέρα ως άνεργη σερβιτόρα θα το σκεφτώ σοβαρά ;))))

Μαίρη (Ginger) said...

Τι τα θελες μάτια μου τα γαλλικά. Στους μουσουλμάνους πετάνε ένα παπούτσι. Το έχουν λέει γιά μεγάλη προσβολή. Επίσης την άλλη εκδίκηση που τους κάναμε παλιά ήταν πως όταν ζητούσαν να τους φτιάξουμε τοστ μαζί με το τυράκι τους τρίβαμε μιά στάλα .... σαπούνι και μετά απλά ...... απολαμβάναμε. Ειχα αρκετους Λιβανέζους διευθυντές στη ζωή μου αλλά σε Ελληνικό έδαφος κι εκεί ήταν πολύ συμμαζεμένοι. Και βέβαια εχε υπόψι σου και τη διαφορά κουλτούρας που με τους Αμπουνταμπιανούς είναι τεράστια.

Βρε Αστερούλι μου, μήπως να στείλεις βιογραφικό να το δώσω στο τμήμα προσωπικού? Αν μη τι άλλο η Ουγγαρία είναι δυό βήματα απ'την Ελλάδα και θα πηγαινοέρχεσαι όποτε θες. Ασε που όλο κι όλο που χρειάζεται ειναι οι ξένες γλώσσες σου. ΕΕΕΕΕΕ πως σου φαίνεται? Πολυεθνική είναι εεεεε?

Για στειλε εμαιηλ, εχω να σου πω κι αλλα........

Σμαραγδάκι- Ρούλα said...

Ορίστε Αστέρω άνοιξε μια χαραμάδα άκου τι σου λέει η φιλενάδα απο πάνω.. που μέσω εκείνης ήρθα εδώ και το καταχάρηκα (όχι παιδί μου.. που σου συνέβησαν όλα αυτά ) αλλά που σε βρήκα...μου αρέσει ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα.. και αν δεν διακομωδείς λίγο της καταστάσεις.. οπως λές άστα να πάνε.. αλλα εννοείται οτι δεν το βάζεις κάτω..έ;...σιγουρα θα βρείς κάτι καλύτερο...να το πιστέψεις .. και θα γινει... ισως να εχω το σύνδρομο της Πολυάννας.. χι.χι..δεν ξέρω αλλά πάντα νομίζω οτι μετά τα κάτω μας... υπάρχουν και τα πάνω μας.. έτσι για να σπάει η μονοτονία......θα μου πεις σε μένα βρέθηκε να το κάνει;;; έλα μου ντε;... τώρα ότι και να σου γράφω...βρέ Αστέρω μου...εσύ ξέρεις καλύτερα τι θα κάνεις... αλλά δες και την ιδέα της φιλενάδα Τζίντζερ;; καλως σε βρήκα...

Memaria said...

Ξέρω τι λες και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί γαμιέται ο Δίας μόνο για μας (ω, ναι βάζω και μένα μέσα) και τα καθίκια ζουν και βασιλεύουν...
Ενώνω τις κατάρες μου με τις δικές σου για τον παπάρα και για άλλο ένα άτομο δικής μου επιλογής και σου στέλνω όλη μου τη θετική σκέψη...
Ελπίζω να βρεις γρήγορα κάτι καλύτερο κι ελπίζω να απολυθεί ο ηλίθιος...
Κι ελπίζω όταν κάνεις αναρτήσεις να τις βλέπω αμέσως..
Τα φιλιά μου!

Heliotypon said...

Τώρα να σου πώ λόγια παρηγοριάς δεν θα το κάνω. Στην αραπιά που είχες την έμπνευση να πας δεν ξέρω αν θα έπρεπε να περιμένεις καλλίτερα. Λένε για μας ότι είμαστε τριτοκοσμικοί (και είμαστε και μπράβο μας), αλλά υπάρχουν και κάτι άλλοι τρίτοι κόσμοι, αρκετά πιο τρίτοι...

ΥΓ: 'Ηθελα να σου στείλω e-mail αλλά δεν βρήκα πουθενά τη διεύθυνσή σου... Αν μπορείς δώστο μου ή στείλε μου εσύ. βρίσκεται στο βλογάκι μου. Φιλιά.

Astero said...

@Σμαραγδένια Ρούλα

Ρούλα μου καλώς ήρθες, αν και τόσο καιρό που σε βλέπω στα μπλογκς των άλλων είναι να σα να σε ξέρω ήδη :)

Με τα πάνω - κάτω δεν έχω πρόβλημα, φυσικά είναι, αυτά τα γκρεμοτσακίσματα είναι που μ' έχουνε κουράσει!!! Αλλά, όπως είπε πολύ πριν από 'μας η Αρίθα, άι γουίλ σερβάιβ ;))

Astero said...

@Mary Ginger

Μαράκι ωραία ακούγεται η Ουγγαρία αλλά νομίζω δεν θα την παλέψω με τον καιρό... Εμένα μου πέφτει βαρύς ο ελληνικός χειμώνας, φαντάσου η βόρεια Ευρώπη πώς θα μου φανεί...
Ωστόσο για στείλε κανένα email, ποτέ μη λες ποτέ -σάμπως άμα μου έλεγε κάποιος μερικά χρόνια πριν ότι θα ζούσα στο Άμπου Ντάμπι θα τον πίστευα? Ζαμέ!

Astero said...

@Heliotypon
Άσ'τα, από τρτοκοσμικούς άλλο τίποτις... Τρέχω να σου στείλω email αγαπητέ!

@me (maria)
Ε λοιπόν στέλνω κι εγώ κατάρες προς τον δικό σου παπάρα, άντε να ενώσουμε δυνάμεις μπας και τους φάμε λάχανο!
;)))))

Anonymous said...

Είμαστε και άλλοι στο Αραβισταν μην ιδρωνεις δουλεια θα βρεις Έλα στο Ντουμπαι να κάνουμε και παρέα . Όσο για τον μαλακα ο καλός Αλλαχ του την έφερε να νοιώθει Γάλλος ξέρεις πως γαλλοπιανονται να μη χεσω αλλα να είναι μαυριδερη αραβομυγα χαχαχα

Astero said...

Έλα βρε Ανώνυμε, πέτυχα γείτονα? Δεν το πιστεύω! Μικρός είναι ο κόσμος σου λέει...

Anonymous said...

Ανώνυμη και κατα ένα περίεργο τροπο αυτός ο ίδιος τύπος υπάρχει σε κάθε γραφείο τους εξάγουν απο το Λίβανο

Astero said...

Ω μπαρδόν ανώνυμη! Ναι γαμώτο, αφού κάθε φορά που λέω το στόρι σε κάποιον, με ρωτάενε από πού είναι και μόλις πω Λίβανο η απάντηση είναι πάντα τύπου "ααα, καλά"...

Παθούσα κι εσύ?!

Anonymous said...

HR manager ο λιγδας

Astero said...

Α ωραία ο κατάλληλος άνθρωπος στο κατάλληλο πόστο...

Να περνάς ρε συ καμιά φορά από δω να τα λέμε, μια που είσαι και γειτονάκι!

Καλή τύχη!

Anonymous said...

Τιέγινε ρε κοπελιά, όλα καλά??Κάθε μέρα ψάχνω update και έχω αρχίσει να αγχώνομαι. Έχεις και ανώνυμους θαυμαστάς, μην μας αφήνεις στα σκοτάδια.

Astero said...

Χαχαχα και θαυμαστάς πανάθεμά με! Μια χαρά είμαι, σύντομα κοντά σας σε νέες περιπέτειες. Είναι που με την ανεργία με έχει πιάσει μια γενικότερη μούχλα και δεν έχω έμπνευσις. Άσε που τι να γράψω δηλαδίς, "σήμερα κοίταζα το ταβάνι για δύο ώρες ακούγοντας Μπομπ Μάρλει εναλλάξ με Καριμπού και Παπάζογλου. Μετά, δίψασα και ήπια νερό. Μετά, κατουριόμουν από το πολύ νερό. Μετά, έφαγα από τη βαρεμάρα μου μισή αγελάδα, τέσσερα στρέμματα πατάτες και δυο τούρτες τιραμισού. Μετά κοιμήθηκα".

Δε λέει. Αλλά από την άλλη εβδομάδα έχω νιουζ λέμε!

Mitsos said...

"σήμερα κοίταζα το ταβάνι για δύο ώρες ακούγοντας Μπομπ Μάρλει εναλλάξ με Καριμπού και Παπάζογλου. Μετά, δίψασα και ήπια νερό. Μετά, κατουριόμουν από το πολύ νερό. Μετά, έφαγα από τη βαρεμάρα μου μισή αγελάδα, τέσσερα στρέμματα πατάτες και δυο τούρτες τιραμισού. Μετά κοιμήθηκα".

Χμμμ .... ενδιαφέρον ακούγεται.... Θέλω κι εγώ!

Astero said...

Έλα Μήτσε, να κάνουμε ταβανοθεραπεία παρέα ;)))

Μαίρη (Ginger) said...

Που είσαι αστερία μου και κοντεύω να πάθω στερητικό σύνδρομο? Υποτίθεται πως η δυσκολίες της ζωής πρέπει να σε εμπνέουν όμως βλέπω πως δεν ποστάρεις. Είσαι καλά ή να ανησυχίσω? Σμουτς στη φατσούλα σου!

Πάρε και μερικές ηλεκτρονικές καρδούλες <3 <3 <3 <3

Μαίρη (Ginger) said...

ααααααααααααααααααααα Α

σε βρίσκω ασυνεπή. Πιό πάνω έγραψες σε σχόλιο

"Αλλά από την άλλη εβδομάδα έχω νιουζ λέμε!
June 5, 2013 at 5:58 PM"

Σήμερα τελειώνει αυτή η ααααααλλη εβδομάς. Και από νιούζ....... έλα έλα σύνελθε λέμε!

Στρώσου και γράφε. Δε φταίμε τίποτα να μας ρίξεις στα πατώματα απ'την μαυρίλα.

VAD said...

Aσε το Δία να κάνει ο,τι γουστάρει κι έλα να δεις τι σου εχω :)
Καλημέρα....

Anonymous said...

Μα είναι δυνατόν;σε ζητάει το κοινό σου. Λυπησου εμενα μία νεα
Μητερα που παλευει ανάμεσα σε ενα βουνό πάνες κ ενα φρεσκο μωρό με το οποίο δε συνεννοουμαστε ακόμα. Δώσε τροφή στο λαό σου λέμε!!