Sunday, June 3, 2007

Γαβ Στόρι


Ο Dr Jekyl και η Miss Elastica γούσταραν ο ένας τον άλλο απ’ την πρώτη στιγμή. Γνωρίστηκαν σε ένα πάρτυ κάπου στη Νότια Ακτή αρχές καλοκαιριού. Η Miss Elastica τον πρόσεξε κατ’ ευθείαν, ήταν ωραίο παλικάρι ο άτιμος και είχε στο βλέμμα κάτι περίεργο που πολύ την ιντρίγκαρε. Κάτι τέτοιες βλακείες την ιντριγκάρανε συνήθως και μετά έσπαγε τα μούτρα της, αλλά ακόμη δεν είχε μάθει… Τέλος πάντων. Κι αυτού, όμως, του γυάλισε με το που την είδε, γιατί ήταν κι εκείνη γκομενάκι διόλου ευκαταφρόνητο και ήταν και τσαχπίνα. Η κολλητή της Miss Elastica, η Kat-woman, είδε το μάτι της φιλενάδας της να γυαλίζει και κάτι μυρίστηκε. «Ρε συ, γουστάρεις το τεκνό ή μου φαίνεται?». Η Miss Elastica την κοίταξε δήθεν έκπληκτη: «Τι λες καλέ, εγώ? Ούτε που μου πέρασε απ’ το μυαλό»… Η Kat-woman, βέβαια, δεν μάσαγε κουτόχορτο, αλλά έκανε ότι το κατάπιε, γιατί είχε μπανίσει έναν τύπο που της καλάρεσε και είχε καλύτερα πράγματα να ασχοληθεί απ’ τις αηδίες τις φίλης της.


Τέλος πάντων, για να μην τα πολυλογούμε, το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο και ο Dr Jekyl και η Miss Elastica έγιναν γρήγορα an item, που λεν και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι. Και όταν ο Dr Jekyl αποφάσισε να πάει στον Άλφα Κένταυρο για κάτι έρευνες, η Miss Elastica δεν το πολυσκέφτηκε. Μάζεψε τα μπογαλάκια της και τον ακολούθησε χωρίς πολλή σκέψη –γιατί είχε και τον ακάθιστο, η άτιμη, άμα έμενε πολύ σε ένα μέρος την έπιανε κωλοπιλάλα και δεν έχανε ευκαιρία να σηκωθεί να φύγει.

Μια και δυο, λοιπόν, το ζεύγος αποχώρησε από τη Γη και βρέθηκε στον Άλφα Κένταυρο, ένα πλανήτη μαύρο χάλι, πράγμα που δεν τους πολυένοιαζε όμως, διότι την είχαν καταβρεί ο ένας με τον άλλο. Ήταν, που λέτε, οι δυο τους αυτό που λέμε «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι του». Τέτοιο ταιριαστό ζευγάρι δεν έχετε ματαδεί. Ό,τι σκεφτόταν ο ένας, σκεφτόταν και ο άλλος, μαζί πεινούσαν, μαζί διψούσαν, μαζί βαριόντουσαν, όλα μαζί τους έπιαναν. Ένας συγχρονισμός άλλο πράγμα. Άσε που ήταν και οι δύο σούργελα, και κάνανε συνέχεια κάτι βλακείες και γελούσαν σα χάχες –τους έβλεπαν οι υπόλοιποι και απορούσαν, αλλά αυτοί το χαβά τους. Όσο για το άλλο θέμα (ξέρετε ντε, το σεξουαλικό) δεν θα επεκταθούμε, γιατί δεν θέλουμε να θίξουμε υπολήψεις, αλλά εκεί κι αν είχαν ταιριάξει, λύσσα κακιά τους έπιανε σε κάθε ευκαιρία. Μια κατάσταση ειδυλλιακή, σωστά?

Κούνια που σας κούναγε. Οι πρώτες τρικυμίες δεν θα αργούσαν να ξεσπάσουν. Κάποιο βράδυ, η Miss Elastica αποφάσισε να βγει μια βόλτα με τις φίλες της. Πήγανε σε ένα μπαρ από τα λίγα που είχε ο πλανήτης, διότι όπως είπαμε και πριν δεν ήταν ακριβώς και το πιο συναρπαστικό μέρος του σύμπαντος, και αρχίσαν να πίνουν τα ποτάκια τους και να χαβαλεδιάζουν. Εκεί πάνω στο χαβαλέ, γνώρισαν και κάτι τύπους που είχαν έρθει γουικέντ από έναν κοντινό πλανήτη και τα πίνανε όλοι μαζί. Ένας από αυτούς, άρχισε να χαλβαδιάζει την Miss Elastica και της έπιασε την πάρλα. Εκείνη, ευγενική γαρ, δεν τον διαολόστειλε, αλλά του ξεκαθάρισε ότι δεν ήτο διαθέσιμη, για να μην του δώσει και αέρα. Προσπαθούσε ο έρμος να της πιάσει κουβέντα, κι αυτή το χαϊβάνι του ζάλιζε τον έρωτα με τον γκόμενό της. «Ο Dr Jekyl αυτό, ο Dr Jekyl το άλλο», του τα ‘πρηξε του ανθρώπου με τον Dr Jekyl, είδε κι απόειδε, στο τέλος την παράτησε με τρόπο και πήγε να πλευρίσει καμιά πιο πολλά υποσχόμενη. Το υπόλοιπο βράδυ, η Miss Elastica το πέρασε κάνοντας καραγκιοζιλίκια για να γελάνε οι φίλες της, πράγμα που καθόλου δεν άρμοζε σε κοπέλα πράμα, αλλά ήταν μεγάλο νούμερο και ποσώς την ενδιέφερε.

Την επόμενη μέρα, στρώθηκε να μαγειρέψει ψαρονέφρι με χαλούμι και λαχανικά για τον καλό της που έλειπε στη δουλειά, γιατί την είχαν πιάσει και οι νοικοκυροσύνες από τότε που αγάπησε -πιο πριν, ούτε πατάτα τηγανητή δεν ήξερε να φτιάχνει, η άχρηστη. Κατά το απογευματάκι, άκουσε κλειδιά στην πόρτα και πήγε να υποδεχτεί το καμάρι της με χαμόγελο Κολγκέιτ και ανοιχτές αγκάλες. Εκείνος μπήκε μέσα και την παραμέρισε χωρίς να της δώσει καμία σημασία. Απόρησε αυτή. «Μπα, θα μου φάνηκε», σκέφτηκε το ζωντόβολο. «Αγαπούλα, ήρθες?», ρώτησε ευφυώς για να σπάσει τον πάγο. Ο Dr Jekyl γύρισε και την κοίταξε σαν να ήταν μύγα μες στη σούπα του. Ξανα-απόρησε αυτή, αλλά ακόμα δεν είχε χαμπαριάσει. «Μωρό μου, να βάλω φαγητό?», έκανε και μια τρίτη προσπάθεια. «Πού ήσουν χθες», της πέταξε αυτός παγερά. «Στο μπαρ με τα κορίτσια, αγάπη μου, αφού το ξέρεις», του αποκρίθηκε με γλύκα. «Α, ναι? Μήπως είναι και κάτι που δεν ξέρω?», της πέταξε ειρωνικά και στο σημείο αυτό το μάτι του άρχισε να γυαλίζει ύποπτα. Το χαϊβάνι η Miss Elastica, τον κοίταξε με το βλέμμα της αγελάδας, αδυνατώντας να καταλάβει τι συμβαίνει. «Τι να ξεχάσω αγάπη μου, τι λες?», συνέχισε στο ίδιο μοτίβο. «Έλι, νομίζεις ότι είμαι ΜΑΛΑΚΑΣ?», γαύγισε ο Dr Jekyl και μικρές πράσινες φλεβίτσες άρχισαν να ξεπροβάλλουν στο μέτωπό του. «Σου-δίνω-μία-τελευταία-ευκαιρία, πες μου-ΤΙ-έγινε-χθες», την προειδοποίησε, τονίζοντας τις λέξεις μία μία. Η Miss Elastica προσπάθησε να διατηρήσει την ψυχραιμία της, αλλά εξακολουθούσε να μην καταλαβαίνει τίποτα. Του το είπε. Το δέρμα του άρχισε να παίρνει μια ελαφρώς πρασινωπή απόχρωση, πράγμα καθόλου φυσιολογικό για έναν γήινο. «ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΥΠΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΚΩΛΟΤΡΙΒΟΣΟΥΝΑ ΟΛΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΕΣ, ΠΑΛΙΟ-ΤΣΟΥΛΙ?», ούρλιαξε αυτός. Η Miss Elastica τα έχασε. «Τι λες, μάνα μου», ψέλλισε, «σε ποιον κωλοτριβόμουνα? Εγώ δεν έχω μάτια γι’ άλλον». Το τελευταίο σχόλιο φάνηκε να τον εξαγριώνει ακόμη περισσότερο. «ΠΟΥΤΑΝΑ!!», αλάλαξε αυτός, και η φωνή έμοιαζε να βγαίνει από τα βάθη της ψυχής του. Ξαφνικά, οι μύες του άρχισαν να φουσκώσουν, το δέρμα του άρχισε να πρασινίζει όλο και περισσότερο, τα μάτια του έγιναν κόκκινα σαν αίμα και πετάχτηκαν φλέβες σε όλο του το σώμα. «ΜΕ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΓΙΑ ΜΑΛΑΚΑ? ΛΕΓΕ, ΜΩΡΗΗΗ!!!», ούρλιαξε και φούσκωσε τόσο, που τα ρούχα του σκίστηκαν και εκτοξεύθηκαν μακριά. Η Miss Elastica δεν πίστευε στα μάτια της. Ο Jek της, ο έρωτας της ζωής της, είχε μεταλλαχτεί σε ένα πελώριο πράσινο τέρας, που ωρυόταν και την πλησίαζε απειλητικά. Δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. Βασικά, είχε ψιλο-χεστεί, γιατί τέτοιο πράγμα δεν το είχε ξαναδεί ποτέ της. Αποφάσισε, όμως, να το παίξει μάγκας –γιατί είχε και αυτό το ελάττωμα, την είχε δει ολίγον Λάρα Κροφτ. «Άκου να σου πω, εμένα δεν θα μου μιλάς έτσι, κατάλαβες?», φώναξε όσο πιο δυνατά μπορούσε, που προφανώς δεν ήταν αρκετά δυνατά για ευνόητους λόγους –ότι δηλαδή αυτή δεν ήταν ένα πελώριο πράσινο τέρας. «ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΓΚ!!!!!», βρυχήθηκε το πλάσμα που κάποτε ήταν ο αγαπημένος της. Την άρπαξε στα μπράτσα του, την σήκωσε ψηλά, πλησίασε στο παράθυρο και την πέταξε έξω. «ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΓΚ», συνέχισε να ωρύεται μανιασμένος καθώς την παρακολουθούσε να πέφτει. Φυσικά αυτή, καθ’ ότι Elastica, έκανε γκελ στο έδαφος και δεν έπαθε τίποτα. Τίποτα σωματικό δηλαδή, γιατί το ψυχολογικό σοκ ήταν τεράστιο.

Το ίδιο βράδυ βρισκόταν στη γη και έκλαιγε με λυγμούς στον ώμο της Kat-woman, μη μπορώντας ακόμη να πιστέψει αυτό που της συνέβη. Τις επόμενες μέρες, κυκλοφορούσε μέσα στο σπίτι της φίλης της σαν φάντασμα, και δεν μιλούσε σε άνθρωπο. Ούτε σε εκείνον, που είχε ξαναβρεί τον παλιό του εαυτό και την είχε ριμάξει στα τηλέφωνα –αυτή αρνιόταν να απαντήσει. Δυστυχώς, όμως, το πάθημα δεν της είχε γίνει μάθημα. Μετά από μερικές βδομάδες, είχε ξεχάσει την μεταμόρφωσή του και το μόνο που σκεφτόταν ήταν ο λατρεμένος της Dr Jekyl, που της έλειπε τραγικά. Μια και δυο, λοιπόν, τα ξαναμάζεψε και επέστρεψε στον Άλφα Κένταυρο, όπου έγινε μια εξαιρετικά συγκινητική επανένωση, με κλάματα και αγκαλιές και ανάλογες ρομαντικές αηδίες. Και για λίγο καιρό τα πράγματα πήγαιναν τέλεια, ήταν οι δυο τους η προσωποποίηση της ευτυχίας.

Τώρα, για να μην το κουράσουμε το θέμα, αρκεί να σας πούμε ότι το γεγονός επαναλήφθηκε τόσες φορές, που η εκπαραθύρωση έγινε, πια, αναπόσπαστο μέρος της ζωής τους. Αλλά εκεί, αυτή το ζωντόβολο. Κάθε φορά γυρνούσε πίσω, γιατί ο Dr Jekyl ήταν για την Elastika, εδώ που τα λέμε, ο τέλειος άντρας. Είχε, όμως, αυτό το μικρό ελαττωματάκι, ότι άμα του την έδινε φούσκωνε, πρασίνιζε και η κατάληξη ήταν κάθε φορά η ίδια: εκπαραθύρωση. Αφού απ’ τα πολλά πεσίματα, είχε βουλιάξει το έδαφος κάτω απ’ το παράθυρό τους και οι γείτονες σκεφτόντουσαν να το γεμίσουν με νερό και να φτιάξουν πισίνα, ιδέα καθόλου κακή, γιατί στον Άλφα Κένταυρο έκανε μια ρημαδοζέστη άλλο πράγμα.

Τέλος πάντων, κάπως έτσι πήγαινε το story, μέχρι εκείνη τη μέρα του καλοκαιριού. Όχι, δεν έγινε κάτι διαφορετικό. Η ιστορία εξελίχθηκε όπως συνήθως. Ο λατρεμένος της μεταλλάχτηκε για ακόμη μία φορά σε πράσινο τέρας και η Miss Elastica κατέληξε για ακόμη μία φορά έξω απ’ το παράθυρο. Την ώρα που έκανε το συνηθισμένο γκελ, όμως, κάτι έσπασε. Μέσα της, όχι έξω, είπαμε ήταν ελαστική και δεν χαμπάριαζε από τέτοια. Η Miss Elastica έπαθε κάτι σαν έκλαμψη. Τα πάντα έμοιαζαν να κυλούν σε αργή κίνηση, όσο εκείνη σκεφτόταν και σκεφτόταν και σκεφτόταν... Και ξαφνικά, κατάλαβε. Κατάλαβε ότι όσο τέλειος και να ήταν ο Dr Jekyl -που όπως είπαμε, ήταν- όσο τέλειοι κι αν ήταν ο ένας για τον άλλο, για να έχει αυτόν, θα έπρεπε να δεχτεί και το πράσινο τέρας. Και συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να ζήσει με το φόβο του πράσινου τέρατος. Ή μάλλον, δεν ήθελε. Δεν ήταν οι πτώσεις απ’ το παράθυρο –τα είπαμε περί αυτού-, ήταν το ψυχολογικό του θέματος. Όταν προσγειώθηκε από το συνηθισμένο γκελ, σηκώθηκε στα πόδια της και άρχισε να περπατάει χωρίς να κοιτάζει πίσω. Και αυτή τη φορά, δεν ξαναγύρισε ποτέ.

(Το ξέρουμε, το τέλος είναι ολίγον ξενέρωτο και απότομο. Αν ήταν ταινία θα φωνάζατε τώρα «τα λεφτά μας πίσω». Αλλά αν ήμασταν τόσο καλοί στα σενάρια θα γράφαμε κανένα Παρά Πέντε και θα είχαμε γίνει πλούσιοι και σιγά μην ασχολούμασταν με blog και αηδείες).

The End

8 comments:

a_lexia said...

Πολύ "φευγάτο" - με την καλή την έννοια - το story σας. Απορία.

Πόσο "ελαστική" ήτο η Elastica.

1) Λίγο
2) Πολύ
3) Παρα πολύ
4) Πάρα - πάρα πολύ
5) Μπορεί και περισσότερο
6) Δεν πάει άλλο το λάστιχο

Περικαλώ να με απαντήσετε διότι δεν αντέχω τις αναμονές όταν με πνίγουν τα ερωτηματικά. Πάντως σε γενικές γραμμές ψύχραιμη η ηρωίδα. Μπράβο της.

nat said...

Fovamai oti to telos tis istorias den to mathame akomi kai elpizo na exoume kai sinexeia giati mou arese to story. Tora oson afora tin Elastica na tis peite sas parakalo tin epomeni fora pou tha ekparathirothi na kanei gkel kai na mpei se kana allo parathiro tou planitki Kentaurou i opou allou. Kai an kata tixi vrei kana oraio neo (leme tora) pou tin parakalei na tin pentreutai, NA DEXTEI!

Astero said...

Κατ' αρχάς, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων και επειδή ξέρω τι πονηρό μυαλό έχετε, να δηλώσω ότι το στόρι είναι πέρα για πέρα φανταστικό, ουδεμία σχέση με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις, κτλ, και κυρίως ουδεμία σχέση με εμένα.

Κατά τα άλλα, η Elastica είχε και αυτή τα θεματάκια της, ήταν ψιλοβαρεμένη. Αν δεν ταιριάζανε δεν θα συμπεθεριάζανε, που λέει και ο σοφός λαός. Ωστόσο, ήταν όντως εξαιρετικά ελαστική. Το πόσο δεν θα το μάθουμε ποτέ, έχετε μάθει ποτέ σε ταινία τι συμβαίνει μετά το The End?

Την επόμενη φορά θα γράψω για τον Σούπερμαν και την Miss Kriokoli.

Astero said...

@ nat

Η Miss Elastica είναι σούπερ ντούπερ ηρωίδα και δεν μασάει από γάμους και αηδείες. Τι την περάσατε, καμιά γυναικούλα της σειράς?! Χφμ....

IdentityCafe said...

ε, ναι!

ειπαμε, δεν παν να λενε οτι ειμαστε 6 δις στον πλανητη αυτο...οι συμπεριφορες που διακατεχουν τα ζευγαρια ειναι μετρημενες στα δαχτυλα...

ομως!
Ομορφη η ιστορια, πρεπει να σου αρεσαν και οι υπερηρωες μικρη, ολα εδω βγαινουν...

(Αν θελεις να διαβασεις ιστοριες ζευγαριων σε παραπεμπω στο αλλο μπλογκ του Αντβολ...)

Astero said...

Ναι, ναι! Ο αγαπημένος μου ήταν ο Σπάιντερμαν!! Είχα ντυθεί και απόκριες.

(Καλά, αυτό δεν ήταν όταν ήμουν μικρή, πρόπερσι ήτανε... Αλλά μου είχε μείνει απωθημένο, γιατί όλο ινδιάνα και μπαλαρίνα και τέτοια σαχλά με ντύνανε!)

Έχω διαβάσει αρκετά από Άντβολ, γιατί τα λέει ωραία, αλλά γενικά ιστορίες ζευγαριών δεν έχω καμία όρεξη να διαβάζω...

(Τραυματικά βιώματα το λεν αυτό οι κύριοι με τα άσπρα νομίζω!) ;))

IdentityCafe said...

spiderwoman dhladh :)
tha elega na bgaineis etsi eksw ta vradia :)

Oi istories tou sto allo blog einai san leptes xeirourgikes epemvaseis... den nomizw prohgoumenes traumatikes ebeiries tha ephrreasoun!

filia!

Astero said...

Λεπτές χειρουργικές επεμβάσεις?!! Μόνο και μόνο για τον χαρακτηρισμό αυτό, θα το δοκιμάσω!
:))))