"Κυρίες και κύριοι, ευχαριστούμε που παρακολουθήσατε την κλήρωση του Τζόκερ της Κυριακής. Καλή σας νύχτα"
-Κλικ-
(Κλείνει την τηλεόραση, πετάει το -από προηγούμενες κληρώσεις τυχερών παιγνίων- ξεχαρβαλωμένο τηλεκοντρόλ στο τραπέζι)
Σβήνει το Μάλμπορο σιχτιρίζοντας.
"Πτι, γ**ώ την τύχη μου, πάλι ένα έπιασα"
Ντριιιιιιιιιννννννν...
"Ναι; Έλα, Μήτσο. Έκανες τίποτα; Μπα, τα ίδια. Τι να γίνει, ρε φίλε, αφού ξέρεις.
Τα λεφτά στα λεφτά πάνε... Άντε, θα τα πούμε αύριο στο πρακτορείο. Γεια."
Το κρυφό όνειρο κάθε Έλληνα. Το Τζόκερ, το μάννα εξ' ουρανού, ο από μηχανής θεός που θα τον βγάλει απ' τη μιζέρια του και θα τον στείλει σούμπιτο σε κάποιο εξωτικό νησί για μόνιμες διακοπές. Το πρωί θα σηκωθεί ζοχαδιασμένος, θα κολλήσει στην κίνηση της Λιοσίων, θα μουντζώσει ώσπου να πιαστεί το χέρι του απ' τις διατάσεις, θα κορνάρει μέχρι τελικής πτώσεως στον μπροστινό που έχει Μπε-Εμ-Βε και νομίζει ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και θα φτάσει στη δουλειά του, την οποία σιχαίνεται, αλλά έλα που τρέχουν τα δάνεια και η σύζυγος θέλει, λέει, να αλλάξει τη μπανιέρα και να βάλει τζακούζι, που είχε και στο χωριό της τζακούζια, η κότα.
Το βράδυ, θα ξανακολλήσει στην κίνηση της Λιοσίων, θα γυρίσει σπίτι, θα γκρινιάξει στη γυναίκα του για το φαγητό, που τον έχει πήξει στην πατάτα και το αυγό τελευταίως γιατί δεν προλαβαίνει, λέει, να μαγειρέψει, και πού να προλάβει δηλαδή, αφού όλη μέρα έχει κολλημένο το τηλέφωνο στο αυτί για να κουτσομπολεύει με τις άλλες τις κλώσσες τις φίλες της και του 'ρθε 200 ευρώ ο ΟΤΕ τον περασμένο μήνα, και θα συρθεί μέχρι το πρακτορείο προ-πο του Βαγγέλη, να ονειρευτεί ότι την ερχόμενη Τετάρτη θα αλλάξει η ζωή του.
Αλλά η ζωή του δεν θα αλλάξει ούτε αυτή την Τετάρτη, ούτε καμία. Γιατί θα μείνει για πάντα χωμένος στη μιζέρια που ο ίδιος επέλεξε, κι ας μην το ξέρει, κι ας καταριέται θεούς και δαίμονες που γεννήθηκε Αλέκος Τσίπουρας και όχι Αριστοτέλης Ωνάσης. Στο μεταξύ, θα περιφέρει την κακομοιριά και την ξινισμένη μούρη του στους δρόμους των Αθηνών μαζί με όλους τους άλλους της φυλής των γεννημένων-θυμάτων, για να μιζεριάσουν και τη ζωή κάθε αθώου περαστικού που υπέπεσε στο τρομερό σφάλμα να είναι ευγενικός ή ακόμη και -θου κύριε!- χαμογελαστός. Θα βλαστημάει την κοινωνία, την κυβέρνηση, το ευρώ, τους Αλβανούς, την Ελλάδα που έχει γίνει κ**οχανείο. Όμως στις περιπτώσεις που θα τυχαίνει να τεθεί θέμα σύγκρισης Ελλήνων και "ξένων" θα φουσκώνει από εθνική υπερηφάνεια και θα ξεφουρνίζει το μάντρα περί ένδοξης καταγωγής, καταλήγοντας, πάντα, στο εξαιρετικά πρωτότυπο απόφθεγμα "Όταν εμείς δημιουργούσαμε πολιτισμό, εσείς σκαρφαλώνατε στα δέντρα". Και θα πετάει το άδειο πακέτο από τσιγάρα από το παράθυρο του αυτοκινήτου με στόμφο, για να υπενθυμίσει ότι και ο ίδιος αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα της ευγένειας και του πνεύματος που διακρίνει την ένδοξη φυλή του σύγχρονου Έλληνα.
Να τους κλείσουν φυλακή. Να βάλουν πρόστιμα για την αγένεια, την καφρίλα και την κακομοιριά. Κολλάς το χέρι σου στην κόρνα πριν προλάβει το φανάρι έστω και να υπαινιχθεί μια απόχρωση πρασίνου; 1000 ευρώ. Μουντζώνεις επειδή ο μπροστινός δεν υπερίπταται πάνω από τα άλλα αυτοκίνητα για να πας πιο γρήγορα; 1000 ευρώ. Πετάς ό,τι σου περισσεύει σε δρόμους και πεζοδρόμια; 1000 ευρώ. Δεν λες ευχαριστώ και παρακαλώ στον περιπτερά; 1000 ευρώ. Είσαι ταξιτζής; 1000 ευρώ (κοινωνικός ρατσισμός). Και στα τρία πρόστιμα, φυλάκιση.
-Κλικ-
(Κλείνει την τηλεόραση, πετάει το -από προηγούμενες κληρώσεις τυχερών παιγνίων- ξεχαρβαλωμένο τηλεκοντρόλ στο τραπέζι)
Σβήνει το Μάλμπορο σιχτιρίζοντας.
"Πτι, γ**ώ την τύχη μου, πάλι ένα έπιασα"
Ντριιιιιιιιιννννννν...
"Ναι; Έλα, Μήτσο. Έκανες τίποτα; Μπα, τα ίδια. Τι να γίνει, ρε φίλε, αφού ξέρεις.
Τα λεφτά στα λεφτά πάνε... Άντε, θα τα πούμε αύριο στο πρακτορείο. Γεια."
Το κρυφό όνειρο κάθε Έλληνα. Το Τζόκερ, το μάννα εξ' ουρανού, ο από μηχανής θεός που θα τον βγάλει απ' τη μιζέρια του και θα τον στείλει σούμπιτο σε κάποιο εξωτικό νησί για μόνιμες διακοπές. Το πρωί θα σηκωθεί ζοχαδιασμένος, θα κολλήσει στην κίνηση της Λιοσίων, θα μουντζώσει ώσπου να πιαστεί το χέρι του απ' τις διατάσεις, θα κορνάρει μέχρι τελικής πτώσεως στον μπροστινό που έχει Μπε-Εμ-Βε και νομίζει ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και θα φτάσει στη δουλειά του, την οποία σιχαίνεται, αλλά έλα που τρέχουν τα δάνεια και η σύζυγος θέλει, λέει, να αλλάξει τη μπανιέρα και να βάλει τζακούζι, που είχε και στο χωριό της τζακούζια, η κότα.
Το βράδυ, θα ξανακολλήσει στην κίνηση της Λιοσίων, θα γυρίσει σπίτι, θα γκρινιάξει στη γυναίκα του για το φαγητό, που τον έχει πήξει στην πατάτα και το αυγό τελευταίως γιατί δεν προλαβαίνει, λέει, να μαγειρέψει, και πού να προλάβει δηλαδή, αφού όλη μέρα έχει κολλημένο το τηλέφωνο στο αυτί για να κουτσομπολεύει με τις άλλες τις κλώσσες τις φίλες της και του 'ρθε 200 ευρώ ο ΟΤΕ τον περασμένο μήνα, και θα συρθεί μέχρι το πρακτορείο προ-πο του Βαγγέλη, να ονειρευτεί ότι την ερχόμενη Τετάρτη θα αλλάξει η ζωή του.
Αλλά η ζωή του δεν θα αλλάξει ούτε αυτή την Τετάρτη, ούτε καμία. Γιατί θα μείνει για πάντα χωμένος στη μιζέρια που ο ίδιος επέλεξε, κι ας μην το ξέρει, κι ας καταριέται θεούς και δαίμονες που γεννήθηκε Αλέκος Τσίπουρας και όχι Αριστοτέλης Ωνάσης. Στο μεταξύ, θα περιφέρει την κακομοιριά και την ξινισμένη μούρη του στους δρόμους των Αθηνών μαζί με όλους τους άλλους της φυλής των γεννημένων-θυμάτων, για να μιζεριάσουν και τη ζωή κάθε αθώου περαστικού που υπέπεσε στο τρομερό σφάλμα να είναι ευγενικός ή ακόμη και -θου κύριε!- χαμογελαστός. Θα βλαστημάει την κοινωνία, την κυβέρνηση, το ευρώ, τους Αλβανούς, την Ελλάδα που έχει γίνει κ**οχανείο. Όμως στις περιπτώσεις που θα τυχαίνει να τεθεί θέμα σύγκρισης Ελλήνων και "ξένων" θα φουσκώνει από εθνική υπερηφάνεια και θα ξεφουρνίζει το μάντρα περί ένδοξης καταγωγής, καταλήγοντας, πάντα, στο εξαιρετικά πρωτότυπο απόφθεγμα "Όταν εμείς δημιουργούσαμε πολιτισμό, εσείς σκαρφαλώνατε στα δέντρα". Και θα πετάει το άδειο πακέτο από τσιγάρα από το παράθυρο του αυτοκινήτου με στόμφο, για να υπενθυμίσει ότι και ο ίδιος αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα της ευγένειας και του πνεύματος που διακρίνει την ένδοξη φυλή του σύγχρονου Έλληνα.
Να τους κλείσουν φυλακή. Να βάλουν πρόστιμα για την αγένεια, την καφρίλα και την κακομοιριά. Κολλάς το χέρι σου στην κόρνα πριν προλάβει το φανάρι έστω και να υπαινιχθεί μια απόχρωση πρασίνου; 1000 ευρώ. Μουντζώνεις επειδή ο μπροστινός δεν υπερίπταται πάνω από τα άλλα αυτοκίνητα για να πας πιο γρήγορα; 1000 ευρώ. Πετάς ό,τι σου περισσεύει σε δρόμους και πεζοδρόμια; 1000 ευρώ. Δεν λες ευχαριστώ και παρακαλώ στον περιπτερά; 1000 ευρώ. Είσαι ταξιτζής; 1000 ευρώ (κοινωνικός ρατσισμός). Και στα τρία πρόστιμα, φυλάκιση.
Έτσι μας πρέπει, ω ένδοξοι ομοεθνείς μου.
Έτσι, μπας και μάθουμε να είμαστε άνθρωποι...
Έτσι, μπας και μάθουμε να είμαστε άνθρωποι...
No comments:
Post a Comment