Monday, September 9, 2013

Σουίτ Χομ Αλαμπάμα





«Σε ζηλεύω», είπε η Αλεξάνδρα με το ονειροπόλο βλέμμα του ανθρώπου που φαντάζεται τη ζωή του όπως θα μπορούσε να είναι. Φυσικά, κοίταξα πίσω από την πλάτη μου να δω σε ποιον μιλούσε. Τελικά για μένα έλεγε.

The grass is greener on the other side που λεν και στο χωριό μου. Προφανώς, διότι πώς αλλιώς εξηγείται το να «ζηλεύει» εμένα η Αλεξάνδρα, που έχει την πιο υπερφανταστική οικογένεια στο γνωστό σύμπαν, όπερ εστί τον Κωνσταντίνο που τον αγάπησα πριν ακόμα τον γνωρίσω μόνο και μόνο επειδή είδα τη φίλη μου τόσο ευτυχισμένη και την ετών πέντε Μελίνα, ένα νεραϊδάκι να το πιεις στο ποτήρι  –και το λέω αυτό εγώ, που έχω γιγαντοαφίσα τον Ηρώδη. Αυτοί οι τρεις είναι η ελπίδα μου για τον κόσμο. Άμα ερχόντουσαν ποτέ εξωγήινοι εισβολείς και ήθελαν να καταστρέψουν τον πλανήτη επειδή η ανθρωπότητα είναι μια μαλακία και μισή, αυτούς τους τρεις θα τους έδειχνα για να καταλάβουν ότι ναι, αυτοί οι χιούμανς είναι στην πλειοψηφία εντελώς μαλάκες αλλά να, υπάρχει ελπίδα –εδώ θα τους πέρναν τα ζουμιά, μουσική υπόκρουση τύπου μπρέιβχαρτ καθώς οι εισβολείς μπαίνουν στα διαστημόπλοια και χάνονται στο διάστημα, η ανθρωπότητα σώθηκε, λονγκ λιβ πλάνετ ερθ, δι εντ. 


Όταν βλέπεις τέτοια ευτυχία, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τους χαζεύεις και να εύχεσαι με όλη σου την καρδιά να είναι για πάντα έτσι. Άμα τους πειράξει κανείς αυτούς τους τρεις μαύρο φίδι που τον έφαγε, θα βγάλω πάνω του ό,τι άχτι έχω από μαλάκες γκόμενους, τρελές πρώην γκόμενες των γκόμενων, καθίκια εργοδότες, κάφρους ταξιτζήδες και όλους τους ακαλλιέργητους κομπλεξικούς μπουρτζόβλαχους που με κάνουν να θέλω να αλλάξω είδος και να μεταμορφωθώ σε αμοιβάδα.

Περιγράφω απλή καθημερινή σκηνή στο σπίτι της υπερφανταστικής αυτής οικογένειας:
Κωνσταντίνος –κάνει πως- παίζει ακορντεόν στη μέση του σαλονιού, Αλεξάνδρα περνάει τάχα μου φουριόζα από δίπλα γιατί –υποτίθεται πως- συμμαζεύει το σπίτι, ο Κωνσταντίνος φυσικά τη βουτάει και αρχίζει να τη στριφογυρίζει συνοδεία ακορντεόν, η Αλεξάνδρα τραγουδάει –με την πιο παράφωνη φωνή του γαλαξία, μιλάμε δεν πιάνει σωστή νότα ούτε υπό απειλή όπλου-, η μινιατούρα της Μπριζίτ Μπαρντό Μελίνα ως συνήθως καταβρώμικη επειδή κυλιέται στα πατώματα, στα χώματα, στο δρόμο και γενικώς όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, να χορεύει γύρω τους αγκαλιά με μια σφουγγαρίστρα και το υιοθετημένο κοπρόσκυλο Νταίζη να χοροπηδάει και να γαυγίζει. Και μετά ο καθένας τη δουλειά του. Και μετά μπουγέλο στην αυλή. Και μετά η Μελίνα ύπνο κι εμείς ούζα στη βεράντα, και να τους κοιτάω και να νομίζω ότι βλέπω ζευγάρι 20χρονων που μόλις «τα ‘χουν φτιάξει», λες κι είμαστε στο λύκειο.

Και σου λέει: «σε ζηλεύω». Γιατί, λέει, είμαι ελεύθερη και τρελή και κάνω ό,τι μου καπνίσει. Επειδή δε βάζω κώλο κάτω, επειδή δεν έχω σπίτι, δεν έχω ελπίδα, δε με χωράει καμιά πατρίδα, ή κάπως έτσι. Είμαι περιπετειώδης τύπος, κατά τα φαινόμενα. Αθήνα, Πάρος, Λονδίνο, Μπαχρέιν, Αμπου Ντάμπι, Ντουμπάι, τώρα και στα Τρίκαλα. Εγώ και ο Σαράφης. Και ταξίδια, και γκόμενοι, και φίλοι ιντερνάσιοναλ, ζωάρα σου λέει. Είναι μία οπτική γωνία κι αυτή, όπως και να το κάνεις. Αν και εγώ αλλιώς το νοιώθω. Γυρνάω γύρω γύρω στον πλανήτη μπας και βρω τι μου λείπει, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι αυτό που μου λείπει δεν πρόκειται να το βρω πουθενά, διότι το πρόβλημα αγαπητοί δεν είναι τοπογραφικό, ούτε εθνολογικό, ούτε ακόμη και αμπελοφιλοσοφικό θα τολμούσα να πω. Το πρόβλημα είναι η τρύπα μέσα μου. Θα πήγαινα σε ψυχολόγο, αλλά τι να του πω, «ναι ξέρετε έχω μια τρούπα μέσα μου»? Θα με πάρει για βλαμμένη. Άσε που αυτά είναι του διαβόλου, που να μπλέκεις. Άλλωστε, εγώ είμαι ταφ νατ (σκληρό καρύδι) και προτιμώ να ψυχαναλύομαι με φίλους και κρασιά σε βεράντες (ξέρω τι σκέφτεστε, «και είδαμε τι ωραία που τα ‘χεις κάνει», αλλά ένα έχω να σας πω, καθρεφτάκι). Αυτή την εσωτερική φαγούρα τέλος πάντων, μόνο εσύ μπορείς να την ξύσεις αγαπητοί. Κοινώς, μέσα μας ο Μπιπ-μπιπ, μέσα μας και ο Ρόουντ Ράνερ κι όποιος καταλάβει καλή του τύχη.

Οπότε η υπεραγαπημένη φίλη Αλεξάνδρα ζηλεύει το περιπετειώδες –λέμε τώρα- πνεύμα, κι εγώ ζηλεύω το μικροσκοπικό τους σύμπαν που ξεχειλίζει από αγάπη –τόσο, που τους περισσεύει και για μας τους κοσμοπολίτες, που όπως τα φέρνει η πουτάνα η ζωή πάντα θα καταλήγουμε με το κεφάλι μας ψηλά και την ψυχή στα πόδια, στις αγκαλιές των φίλων.

ΥΓ1: Σε περίπτωση που δεν έγινα σαφής, ναι, γαμήθηκε ο Δίας ως συνήθως και βρέθηκα πάλι στην Αθήνα με μια βαλίτσα που έχει μέσα μονά παπούτσια, δηλαδή κακήν κακώς. Και τώρα δεν ξέρω τι να κάνω, σουντ άι στέι ορ σουντ άι γκόου που λέει και το σάουντρακ της εφηβικής μας ηλικίας. Κοινώς, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Βοήθειά μας.

ΥΓ2: Το κείμενο αυτό γράφτηκε υπό την επήρεια αλκοόλ.

26 comments:

ria said...

πολύ τυχερή η αλεξάντρα και πολύ τυχερή εσύ που έχεις τέτοιους φίλους που σε ψυχαναλύουν με ωραία ατμόσφαιρα!

όλα θα γίνουν, υπομονή και θετική σκέψη!

Astero said...

Τυχερή δε λέει τίποτα!
Η ψυχανάλυση με αλκοόλ σε βεράντες είναι άλλωστε μέθοδος με εγγυημένη επιτυχία ;)))

Memaria said...

Δε νομίζω να έχεις καμιά τρύπα μέσα σου...άνθρωπος που γράφει τόσο τρυφερά κι εξακολουθεί να έχει χιούμορ παρά τις δυσκολίες, μόνο τρύπα δεν έχει..
Θα βρεις κι εσύ το δρόμο σου..μπορεί απλά να είναι πιο πολύπλοκος..αλλά δες το και θετικά...γεμίζεις εμπειρίες!!
Εύχομαι να σου πάνε όλα καλά...και ξέρω πως θα σου πάνε, γιατί έτσι θέλω!!
Φιλιά πολλά!!

Nasia said...

δε σε φοβάμαι !θα τη βρεις την άκρη!
υπομονή και δύναμη να έχεις!
θα περιμένουμε νεώτερα!

Afrikanos said...

Δεν χρειαζόταν η υποσημείωση για το κείμενο που γράφτηκε υπό την επήρεια αλκοόλ...ούτως ή άλλως και νηφάλια, το ίδιο θα έκανε χαχαχα

Υ.Γ. το καταλάβαμε, καλά μυαλά :)

Άιναφετς said...

Κατ΄αρχάς ουέλκαμ χομ και ουέλκομ και στο blogging!
Ναι είσαι τυχερή και δεν το ξέρεις και για να το λέει και η Αλεξάνδρα που ζει κατά σε, την υπέρτατη ευτυχία, σίγουρα κάτι ξέρει! ;-)
Και ξέρει πως ότι και να σου συμβαίνει, δεν έχεις παιδί να θρέψεις, τράπεζες να σε κυνηγούν, σύζυγο ίσως άνεργο να ξενοκοιτάζει ίσως, εφορίες, ΔΕΗ, νοίκια...
ΟΚ! εδώ σταματώ, γιατί είμαι σίγουρη πως I paint the picture!
Ότι και να αποφασίσεις, ΞΕΡΩ πως θα επιβιώσεις, γιατί η έλλειψη φόβου,το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός σώζουν!

ΑΦιλάκια νηφάλια... ακόμα! :)))

Anonymous said...

Ως ένας τύπος που είμαι ακριβώς αυτό που περιγράφεις, (όχι με την οικογενειακή ευτυχία, το άλλο) δεν ξέρω τι να σου πω.

Προχτές με ρώτησε ένας κολλητός μου ψυχίατρος "ποια θυμάσαι σαν την πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής σου;"

Χμμμ, Ήμουν φοιτήτρια, σε ένα σταθμό τρένου στη μέση της Αγγλίας, κάπνιζα κάτω από μια πινακίδα No smoking και περίμενα το τρένο να πάω για ΣΚ σε ένα γκόμενο που τα είχαμε κανένα μήνα. Μου απάντησε με τρεις λεξούλες "άσε μην παντρευτείς".

Αλλά μπορεί και να κάνει λάθος

Christina Tependris said...

seriously?Καθρεφτάκι;;;χιχιχιχι!!Έλιωσα.Για ακόμη μια φορά.όχι όχι γιατί φεύγεις και τώρα που ετοιμάζομαι εγώ να κάνω καταδρομική στο Ντουμπάι και ήθελα τα φώτα σου. Ντεμν!

Γιάννης Καραμήτρος said...

Αναρωτιέμαι τι θα έγραφες αν δεν ήσουνα μεθυσμένη :P

Astero said...

@me(maria)
Καλά επειδή χόρτασα όμως από εμπειρίες, παρακαλώ το ρημαδοσύμπαν να πάρει το δύσκολο δρόμο και να τον βάλει εκεί που ξέρει, εγώ θέλω στρωμένη άσφαλτο και κατηφόρα φρομ νάου ον, ευχαριστώ ;))))

@Nasia
Μόλις παλουκωθώ σε ένα σημείο του πλανήτη θα ενημερώσω πάραυτα!

@Afrikanos
Α να χαθείς βρε που αμφισβητείς τη νηφαλιότητα της σκέψεώς μου, κάτσε να σταματήσω να μπεκροπίνω και θα σου πω εγώ, Ντοστογιέφσκι και βάλε ;Ρ

ΥΓ. Μερσί, αν και πολύ αμφιβάλλω!

Astero said...

@Άιναφετς
Μαγισσούλα καλός ο αυτοσαρκασμός, αλλά και μερικές χιλιάδες ευρώ δεν θα με χάλαγαν, όχι τίποτα άλλο αλλά η ψυχανάλυση στις βεράντες είναι παρά τα φαινόμενα ακριβό σπορ ;Ρ

@zoi20
Να τέτοιες βλακείες ρωτάνε οι ψυχίατροι, γι' αυτό δεν πατάω. Άσε μας κύριε στις ψευδαισθήσεις μας, αυτογνωσίες και βλακείες. Όσο για την τελευταία φορά που ήμουν ευτυχισμένη εγώ... Εεεε, καλύτερα να πάω στη βεράντα, με περιμένει η κολλητή με ένα μπουκάλι κρασί, βοήθειά μας.

@Christina Tependris
Α αν ετοιμάζεσαι για Ντουμπάι είμαι ο άνθρωπός σου! Πόσα πατώματα έχει το Μπουρτζ Χαλίφα, πόσο κάνει το μοχίτο στο 360, πού έδειχνε το βρακί της η Πάρις Χίλτον, πού να κάνεις μανικιούρ περιμένοντας να περάσει η αμμοθύελλα, όλες οι πληροφορίες εδώ και τζάμπα!

@ΙωάννηςΚ
Γιάννη μου καλύτερα να μη μάθουμε!

Afrikanos said...

Όταν ξεμεθύσεις, μπορεί να πιάκει :) χαχαχαχα

koulpa said...

xaxaxa α ρε ατομάρααα.. καλώς ήλθες.. αλλά.. να φύγουμε να πάμε αλλού.. χωροχρονικά.. εδώ δε κλίνουν οι τρύπες μας.. σουρωτήρι θα γίνουμε.. :) :)
εγώ γενικά δε ζηλεύω γμτ.. όσο κι αν έχομαι συνέχεια αντιμέτοπος με τους ανεμόμυλους.. κι αυτός ο άχριστος ο σάντσο κάπου κάνει σιέστα.. δουλεύω με κέφι.. τρώω με κέφι.. βρίζω με απίστευτο κέφι.. και τα τελευταία χρονια.. εχω καταφέρει ακόμα και να κάθομαι και να πεινάω με κέφι.. :) :)
καλησπέρες :) :)

Astero said...

@koulpa
Κουλπάκο να φύγουμε, αλλά για πού? Εδώ σε θέλω!
Καλώς σας βρήκα και καλά κέφια!
;)))))

Άιναφετς said...

Αστεράκι μου καλό, μάθε μου που είσαι;
Εδώ δεν είμαστε πάντα για να γελάμε μαζί... αλλά και για να βοηθάμε, όσο μπορούμε...
ΑΦιλάκια όπου και να είσαι και ότι και να κάνεις ή να μη κάνεις...

Heliotypon said...

Στο Κωσταλέξι δοκίμασες να μεταναστεύσεις; Μπας κι εκεί είναι καλλίτερα; Που ξέρεις;

Astero said...

@Άιναφετς
Στ πάτρια εδάφηείμαι ακόμη μαγισσάκι,κανένα συγκλονιστικό νέο. Απλώς με το χαμό που έγινε -δολοφονίες, πρωτόζωα με αγκυλωτούς σταυρούς να παρελαύνουν στο κέντρο της πόλης, το τσίρκο των ΜΜΕ- δεν μου πήγαινε να γράψω. Αλλά είμαι καλά και ψύχραιμη, ευχαριστώ! Σμουτς! ;)

Astero said...

@Heliotypon
Χαχαχαχαχαχα λες?! Βρε σα να μη μου φαίνεται κακή ιδέα!

koulpa said...

χαχαχαχα πάμε να φύγουμε από δω και μη ρωτάς που πάμε.. είμαι σε φάση
θα σε πάρω να φύγουμε.. αλλά ευτυχώς.. σταθερά
Always Look(ing) On The Bright Side Of Life :) :)
καλησπέρα φιλαράκι μου ότι θές σφύρα.. :) :)

Astero said...

Με σκότωσες με τον Πάριο αδερφέ!!!

μαχαιρης said...

Που εισανε συ με την..Τρυπα μεσα σου...
Και δε σ ηξαιρα ως τωρα..Που παταω για να γινω αναγνωστης σου..ΜΗΠΩΣ και τσιμεντωσουμε καμμια τρυπα..Να μη φευγει ο αερας, ρε παιδι μου...
Ελα παλι απο το τσαρδι μου, να μου εξηγησεις,που παταω...
Αλλοιως θα ερχομαι,οταν ερχεσαι και συ..

Astero said...

Έρχομαι, φέρνω και περγαμόντο!

koulpa said...

που σαι φιλαρακι μου; τι κάνεις; :) :)

Epicuros said...

Σε Σκανδιναυικές χώρες δοκίμασες να πας;

saunagreece said...

Στη Σκανδιναυία δοκίμασες;

Christina Tependris said...

Εκείνο το μανικιούρ που λέγαμε μέχρι να περάσει η αμμοθύελλα.....για πες για πες. Περίεργο μέρος το Dubai ρε παιδί μου. Και να πεις ότι δεν είμαι μουλτι κούλτι...