Monday, April 1, 2013

Χάπι Μπέρθντεϊ του Μι και ολίγο από Γκανς εντ Ρόουζες




Την Πέμπτη είχα γενέθλια. Αυτό εκ πρώτης ακούγεται χαρμόσυνο, αλλά άμα είσαι ανάποδος άνθρωπος, κάτι που για τους άλλους είναι χαρμόσυνο εσένα μπορεί να σου φέρνει τάσεις αυτοκτονίας (πού να σας πω για τα Χριστούγενα...). Οπότε τις μέρες που οι υπόλοιποι φυσιολογικοί άνθρωποι είναι όλο χαρές και πανηγύρια, εγώ καταφέρνω να θυμηθώ ό,τι πάει στραβά στη ζωή μου –που είμαι μακριά από την οικογένειά μου, που δεν έχω ακόμα παντρευτεί και θα πεθάνω γριά και μόνη και θα βρουν το πτώμα μου μετά από μια βδομάδα μισοφαγωμένο από τις γάτες που φυσικά θα έχω ως γριά και μόνη, που η καριέρα μου πάτωσε κι αντί για Πούλιτζερ πήρα τον πούλο, που δεν μιλάω πια με την πιο παλιά μου φίλη, που δεν έχω όσους φίλους θα ήθελα, που δεν έκανα όσα ταξίδια θα ήθελα,που δεν μ’αγαπάει κανείς,  που δεν έβαλα σιδεράκια στο δημοτικό, που μονίμως δεν έχω λεφτά, που δεν είμαι ξανθιά δίμετρη με πόδι μέχρι τον αυχένα, που, που που...

Ε, μ’αυτά και μ΄αυτά όπως καταλαβαίνετε είχα αρχίσει από τη Δευτέρα να παίρνω την κατιούσα, οπότε την Πέμπτη το πρωί ήμουν πια σε διάθεση να κάνω το χάπι μπερθντεϊ, χάπι ντέθ-ντεϊ. Ακόμα και η τούρτα τιραμισού που είχαν την καλοσύνη να μου φέρουν δύο συνάδελφοι, αντί να με κάνει να χαρώ με μιζέριασε περισσότερο -προφανώς επειδή για μια τόσο σπουδαία προσωπικότητα σαν εμένα έπρεπε να φέρουν τουλάχιστον την μπάντα του δήμου, 42 χανούμισσες να χορεύουν το χορό της κοιλιάς και το σεΐχη να μοιράζει ρόλεξ. Η κατάσταση επιδεινώθηκε όταν ο γενικός διευθυντής της εταιρείας (μισητός, θέλω να πεθάνει σας λέω!) με φώναξε και μου ανακοίνωσε ότι το αγαπημένο μου μπος, ο Πήτερ, παραιτήθηκε οπότε από τούδε και στο εξής, αντ΄αυτού θα δουλεύουμε μαζί. Δηλαδή θα τον τρώω στη μάπα επί καθημερινής βάσης, έχει να πέσει πρήξιμο που δεν φαντάζεστε –άσε που νομίζει ότι είναι και γκόμενος πανάθεμάτονε η μισή σπιθαμή και με κοιτάει και με ύφος και καλά γόη και όλο σκέφτομαι να του πω «συγνώμη μισό λεπτό» και να γυρίσω επί τόπου, να κάνω εμετό και μετά σαν να μην τρέχει τίποτα, να του πω «ναι, συνέχισε τώρα».

Μετά από αυτή την ανακοίνωση με πήρε η αμπουνταμπιανή κολλητή Άλεξ να μου ευχηθεί και άρχισε να μου λέει ότι καλύτερα να μη βγω το βράδυ γριά γυναίκα, κι άμα θέλω για δώρο πάνες ακράτειας ή γυαλιά πρεσβιωπείας  και τέτοια άλλα χαριτωμένα, που οι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι αστεία αλλά θέλω να σας πω ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ!!!! Φυσικά οι φίλοι από Ελλάδα –οι οποίοι παρεμπιπτόντως είναι τσαμπατζήδες, εγώ φταίω που άνοιξα φέισμπουκ, αντί να μου στείλουν έστω ένα ες-εμ-ες μου έγραφαν Χρόνια Πολλά στον τοίχο, λες και είμαστε 15χρονα από το Ντιρί μην τους χέσω κι αυτούς- οι φίλοι εκ πατρίδος, λοιπόν, ακολούθησαν στο ίδιο μοτίβο, «γιορτάζεις ακόμα γενέθλια ή προτιμάς να ξεχάσεις», «θυμάσαι πόσο χρονών είσαι ή σταμάτησες όταν έκλεισες αιώνα», «πού θα γιορτάσεις φέτος, στο νεκροταφείο με τους συνομήλικούς σου» και τέτοια. Γελάσαμε πάλι βρε.

Με αυτή την υπέροχη διάθεση, το απογευματάκι έψαχνα πλέον για Πρόζακ. Κάπου εκεί με πήρε ο φίλος μου ο Λι, που είναι ο πιο χρήσιμος φίλος του σύμπαντος αν είσαι στο βαρετό Άμπου Ντάμπι, εξόν κι αν έχεις φίλο κανένα σεΐχη φιλάνθρωπο που δεν ξέρει τι να κάνει τα πετρελαιολεφτά του και τα μοιράζει στους πτωχούς –άμα βρω κανέναν τέτοιο θα σας φωνάξω πάραυτα, δεν είμαι μονοφαγού εγώ. Ο Λι, που λέτε, μπορεί να μη μοιράζει δεσμίδες ντίρχαμ, όμως είναι καλλιτεχνικός μάνατζερ και είναι αυτός που φέρνει όλους τους τραγουδιστάδες εδώ στα Εμιράτα. Συναντηθήκαμε λοιπόν για λαντς –ναι, είναι γεγονός, έχω γίνει κόρπορεϊτ μάνστερ, καπιταλιστικό γουρούνι, φτου μου- και μου λέει «αυτό είναι το δώρο για τα γενέθλιά σου» και μου δίνει δυο εισητήρια πρώτο τραπέζι πίστα για τη συναυλία των Γκανς εντ Ρόουζες. «Και αν θέλεις, έρχεσαι μετά και μπακστέιτζ να γνωρίσεις τον Άξλ», συμπληρώνει. Τώρα κανονικά εγώ θα έκανα 12 κωλοτούμπες με τέτοιο δώρο, οι συναυλίες είναι η καλύτερή μου, πηδάω πάνω κάτω, τσιρίζω, τραγουδάω μέχρι να μου βγει το πλεμόνι από το στόμα, ανάβω αναπτήρες και τα σχετικά. Άσε που θα γνώριζα τον Αξλ, που είναι ροκ άιντολ, όχι όποιος κι όποιος, κι εγώ ως γνωστόν είμαι πολύ ροκ τύπος –τουλάχιστον ήμουν πριν γίνω κόρπορεϊτ μάνστερ, αλλά ενιγουέι. Με την ξίνια που είχα, όμως δεν ήξερα αν θέλω να πάω ή όχι, οπότε τον ευχαρίστησα θερμά κι έφυγα σαν τον επιτάφιο. 

Προς το βραδάκι ήμουν έτοιμη να πηδήξω από το μπαλκόνι. Σκέφτηκα λοιπόν ότι καλύτερα να πάω στη συναυλία, τουλάχιστον να είμαι στο έδαφος, να μη μου μπαίνουν ιδέες. Οπότε ντύθηκα, πλύθηκα (όχι με αυτή τη σειρά), πήρα αλαμπρατσέτα φίλο για συνοδό και βρέθηκα στο Γιας Αρένα. Χαλασμός κυρίου εκεί. Τόσος ροκ κόσμος πού στο καλό κρύβεται στο Άμπου Ντάμπι, είναι απορίας άξιο, που άμα βγεις έξω πάει η γραβάτα και το τακούνι σύννεφο. Γεροντοπαλίκαρα, ξεχασμένοι ροκάδες, θέρτι σάμθινγκ που θυμήθηκαν τα νιάτα τους (όπως εμείς), πιτσιρικάδες με μπαντάνες αλά Αξλ, έως και κάτι ξέμπαρκα ζευγάρια συνταξιούχων –τελικά τα φαινόμενα όντως απατούν, σας το λέω από πρώτο χέρι, διότι οι συνταξιούχοι αργότερα μόνο στέιτζ ντάιβινγκ που δεν έκαναν.

Φυσικά πρώτο μας μέλημα ήταν να βρούμε αλκοόλ –τι διάολο ροκ συναυλία θα ήταν αν τη βγάζαμε με ανθρακούχο νερό. Πάμε λοιπόν στο μπαρ, και πριν προλάβω καν να σταθώ στην ουρά, περνάει ένας βλάκας και μου ρίχνει μισό λίτρο μπύρα πάνω μου και με κάνει παπί από το στήθος μέχρι το γόνατο. Και φυσικά φεύγει χωρίς να πει ούτε καν συγνώμη. «Ωραία», σκέφτομαι. «Καλά αρχίσαμε». Αλλά έτσι είναι αυτά, τα έχουμε πει, το σύμπαν έχει περίεργο χιούμορ κι άμα σε βλέπει στα πατώματα σου δίνει μια να πας πιο κάτω. Τι να κάνω λοιπόν? Παίρνω τη μόνη απόφαση που θα μπορούσα να πάρω: να γίνω λιώμα –καιρό είχα να μεθύσω άλλωστε. Και ξεκινάω τις μπύρες (οι οποίες μπάι δε γουέι δεν μου αρέσουν, αλλά είπαμε, ροκ συναυλία και τα σχετικά, ήθελα να είμαι στο κλίμα, χεντ μπάνγκινγκ και κόκκινο κρασί δεν πάει, παέι?).

Μετά από λίγο βγαίνουν οι Ρόουζες (ναι ρε, έτσι τους λέγαμε στο χωριό μου, τι θέλετε τώρα) και αρχίζει να γίνεται χαμός. Ξίνια εγώ και με τον Αξλ,  που έχει παχύνει, που δε βγάζει το καπέλο και τα γυαλιά γιατί έχει γίνει ένα χάλι και μισό, που το υπόλοιπο συγκρότημα αποτελείται από 18χρονα, που δεν παίζει πια ο Σλας, μια γκρίνια ατελείωτη. Ευτυχώς μετά από λίγο το αλκοόλ άρχισε να κάνει τσουλήθρα στο νευρικό σύστημα και το βούλωσα –μια ευγενική χορηγία της Χάινεκεν. Και όταν επιτέλους χαλάρωσα, άρχισα να παρατηρώ τον κόσμο που γούσταρε, τη φωνή του Αξλ που είναι ακόμα ο ορισμός του ροκ, τους πιτσιρικάδες που ήξεραν όλους τους στίχους, τα γερόντια που χοροπηδούσαν, και άρχισε να με πιάνει σιγά σιγά μια ευφορία. Άσε που είμασταν ακριβώς κάτω από τη σκηνή, άμα έφτυνε ο Αξλ δηλαδή θα με έβρισκε στο δόξα πατρί, τόσο κοντά. 

Κάπου εκεί μου ήρθε και μήνυμα στο κινητό από τον Πήτερ, το αγαπημένο μπος που παραιτήθηκε, για χρόνια πολλά και ανακάλυψα ότι είναι κι αυτός στη συναυλία με τη γυναίκα του, αλλά άντε να τους βρεις μέσα στο χαμό. «Πώς θα τους βρούμε?», λέω στο φίλο –ο οποίος έχει ήδη πιει τρία λίτρα μπύρα, αλλά είναι γομάρι και δε μασάει. Και ρίχνει την καταπληκτική ιδέα: «Ανέβα στους ώμους μου». Τώρα εσείς που με ξέρετε, φαντάζεστε ότι μια τέτοια πρόταση μόνο σε καταστροφή μπορεί να οδηγήσει, αλλά εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε καλή ιδεά –περί επίδρασης του αλκοόλ στη λήψη αποφάσεων τα έχουμε σε προηγούμενο ποστ, άμα χρειάζεστε ριφρέσινγκ ανατρέξτε εκεί. Οπότε σκύβει, με ανεβάζει στους ώμους και αρχίζει να χορεύει. Τώρα πείτε μου εσείς ποιος λογικός άνθρωπος ανεβάζει κάποιον στην πλάτη του και αντί να σταθεί ακίνητος, χοροπηδάει λες και πάτησε ξυπόλητος σε κάρβουνα.  «Στοοοοοοπ», να φωνάζω εγώ πανικόβλητη, τίποτα αυτός, εκεί, να χτυπιέται με το Γουέλκαμ του δε Τζάνγκλ, και τζανγκλ ήτανε ιν ντιντ, εγώ τουλάχιστον ένοιωθα το λιγότερο Ταρζάν και φυσικά δεν μπορούσα να βρω τον Πήτερ, διότι ήμουν απασχολημένη να παλεύω για τη ζωή μου. Εκείνη τη στιγμή βλέπω ένα σεκιουριτά να μας πλησιάζει και να μου κάνει νόημα να κατέβω –διότι όπως έμαθα αμέσως μετά, στα Εμιράτα απαγορεύεται να ανεβάζεις κάποιον στους ώμους σου, για ποιο λόγο θα σας γελάσω, όλο κάτι τέτοιες μαλακίες κανόνες έχουμε εδώ. Προσπαθώ λοιπόν να πω στο γομάρι να με κατεβάσει, αλλά πού αυτός, εκεί, να κάνει το χιμπατζή. Να του τραβάω μπλούζες, μαλλιά, αυτιά, ό,τι έβρισκα, τίποτα αυτός. Στο τέλος φτάνει δίπλα μας ο σεκιουριτάς, τον χτυπάει στην πλάτη να του τραβήξει την προσοχή, τρομάζει ο άλλος και γυρνάει απότομα... παρ΄την κάτω την Αστέρω! Και πού προσγειώνομαι παρακαλώ? Πάνω στον σεκιουριτά!  Τον εξολόθρευσα μιλάμε, πρέπει να του έσπασα κανα-δυο πλευρά, αλλά ήθελε να το παίξει πολύ σκληρός για να πεθάνει και αντί να πέσει κάτω να σφαδάζει προσπαθούσε να μας πείσει ότι είναι οκ. Καταλαβαίνετε χαμός, ντροπή, όπου φύγει φύγει εγώ. Ο δε φίλος να έχει πεθάνει στα γέλια, πολύ διασκέδασε με τη φάση. Εγώ τούρμπο από τα νεύρα –οπότε ήπια άλλες δυο μπύρες για να ξαναχαλαρώσω. Μου έρχεται και δεύτερο μήνυμα από το μπος «Γουάου, δατ γουοζ κουλ!» -θα σου ΄λεγα και ΄σένα τώρα- και μου λέει ότι είναι δέκα μέτρα δεξιά μας, οπότε ξεφτιλίστηκα μεν, αλλά τουλάχιστον ο σκοπός επετεύχθη.

Ε, από κει και πέρα όλα είναι θολά, ήπιαμε τον άμπακο οι τέσσερείς μας, μπύρες, σφηνάκια  Τζακ Ντάνιελς, τεκίλες, αγκαλιαζόμασταν, ουρλιάζαμε, χοροπηδούσαμε, ποδοπατιόμασταν,  χειρότεροι από τα 15χρονα, νούμερα μεγάλα. Ο Αξλ θεός, η συναυλία φανταστική -άμα έρθει προς τα μέρη σας να μην τον χάσετε. Βέβαια στο τέλος δεν πήγα μπακστέιτζ όπως ήταν το πλάνο, διότι αλλού πάταγα κι αλλού βρισκόμουν. Πότε χωρίστηκα με τους υπόλοιπους, τι κάναμε μετά, πώς γύρισα σπίτι, θα σας γελάσω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι το πρωί ξύπνησα με ένα τεράστιο χαμόγελο και τραγουδώντας Νοκ-Νοκ--Νόκινγκ ον Χέβενς Ντορ. Παρά τον πονοκέφαλο και το στομάχι μου που κατέβηκε σε γενική απεργία. 

Γιέα.


31 comments:

mahler76 said...

αυτά είναι γενέθλια!!! και του χρόνου κοριτσάρα. Κανόνισε εσύ συναυλία και θα φροντίσω να είμαι εκεί στην ώρα μου για μπύρες και ξεφτυλίκια χαχαχα

Ben Provis said...

Tο θέμα είναι ότι τα συγκεκριμένα γενέθλια θα τα θυμάσαι!
Πολύχρονη κι Ευτυχισμένη!

Astero said...

@Mahler76

Μαλεράκο το καλό που σου θέλω, το 76 να είναι ημερομηνία γέννησης και να μη μου προκύψεις 18χρονο ;))))

@Ben Provis

Ευχαριστώ! Επίσης θα τα θυμάται και ο μπράβος με τα σπασμένα πλευρά :)))

Nasia said...

πάω να δω ποιος ειναι αυτός ο Αξλ!
χρόνια σου πολλά αν και μισω τα γενέθλια ,ακόμα και των παιδιών μου!
είχα διαβασει και την προηγούμενή σου ανάρτηση με το κομμωτηριο ...το πόσο γέλασα με τα παθήματά σου και καπάκι καλώ κομμωτρια εδω σε ενα ερημονησι που ζω,και με κάνει πορτοκαλιά!!!συνέχεια εσένα σκεφτόμουν!αυριο πάω Καρπαθο ,μόνο για κομμωτήριο ,μιαμιση ωρα με το πλοιο να κουρευτω γουλί!
καλή συνέχεια!όποτε σε διαβάζω φοβάμαι πως κάτι κακό θα πάθω χαχαχαχαχα

ασωτος γιος said...

πολιοχρονη και με αγαπη παντα
αξεχαστα ετσι? χαχα
σε φιλω να σαι καλα

Astero said...

Χαχαχαχαχα Νάσια με πέθανες, εγώ καραφλή, εσύ πορτοκαλί, καλά το πάμε! Αυτά έχει η εξοχή!!!

Astero said...

Άσωτε ευχαριστώ πολύ παιδί μου, είσαι και νιάτο εσύ, αααααχ περασμένα μεγαλεία! Φιλιά πολλά!

Unknown said...

Καλα σε φανταστηκα στους ωμους του φιλου σου οπως εκει στο Αμερικα που καβαλανε τους μηχανικους ταυρους και διασκεδαζουν ενω γινονται φραπε και πεθανα στα γελια!
Χρονια πολλα και ευτυχισμενα!Και του χρονου καλυτερα!

ria said...

χρόνια πολλά πολλά πολλά!!!

καταπληκτικά τα αστεία των φίλων σου!
πολύ γέλασα.

μετά βέβαια, κόντεψα να κατουρηθώ και έχω και κόσμο στο γραφείο, εκεί που έπεσες στο σεκιουριτά!

με τούτα και με κείνα, πάντα έτσι όμορφα να περνάς, να έχεις να διηγείσαι στα εγγόνια σου!

Astero said...

@Gatos se Oistro

Χαχαχαχα φραπέ! Ακριβώς έτσι και χειρότερα!!!

@ria
Ποια εγγόνια παιδί μου, θες να με αγχώσεις μεσημεριάτικο, εδώ δεν μπορούμε να σταυρώσουμε γκόμενο της προκοπής, έφτασες και στα εγγόνια εσύ?!
Φιλιά πολλά!

Unknown said...

Πολύχρονη!! Να είσαι πάντα καλά και χωρίς γκρίνιες παρακαλώ!!

Περιττό να σου πω οτι ζήλεψα για ροουζες και αξλ. Δεν πα να είναι και εκατό χρονών και τόφαλος, εγώ θα ήθελα να είμαι εκεί..

Και του χρόνου ακόμα καλύτερα σου εύχομαι!

Φιλάκια πολλά

Astero said...

@Meli Kanela

Ναι γαμώτο, άμα ο άνθρωπος είναι ροκ σταρ είναι για πάντα, είχα πάει και Ρόλινγκ Στόουνς (που κοντεύουν όντως τα εκατό!) και ήταν θεοί.

Ευχαριστώ για τις ευχές, φιλιά!

margeor said...

Χρόνια πολλά! και να είσαι πάντα σε διάθεση για συναυλίες, μπύρες και τρελό χορό, είτε είναι τα γενέθλιά σου είτε όχι! Μόνο τον καϋμένο το σεκιουριτά λυπήθηκα.....

Άιναφετς said...

Ομολογώ Αστεράκι μου πως καθώς σε διάβαζα,είχα μια μικρή αγωνία και θα σου εξηγήσω το γιατί:
Πριν κάτι χρόνια μια μάγισσα (μια αληθινή όχι σαν κάτι που το παίζουν μαγισσούλες!) μου είχε πει, "κοίτα την ημέρα των γενεθλίων σου να περνάς καλά, γιατί όπως θα είναι αυτή η μέρα έτσι θα είναι και όλη η χρονιά σου"!!!
Τώρα ξέρω, πως η χρονιά σου θα σου φέρει τύχη, χαρά και πολύ γέλιο!
Χρόνια πολλά αγαπημένη μας Αστέρω!

Astero said...

@Mary Goergali

Να σου πω κι εγώ τον λυπήθηκα, λίγο είναι να σου πέφτει ολόκληρος άνθρωπος στα παΐδια? Αλλά αυτοί είναι οι κίνδυνοι του επαγγέλματος, τι να κάνεις ;Ρ

Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!

@Άιναφετς

Μαγισσούλα αν είναι να περνάω τόσο καλά όλο το χρόνο, χαλάλι το ρεζιλίκι!!!
Ευχαριστώ για τις ευχές, κούνα το ραβδί σου να πάνε όλα καλά γιατί πολύ γρουσουζιά έχει πέσει την τελευταία τριετία!

Φιλάκια πολλά και γενεθλιακά!

Μαίρη (Ginger) said...

Αισχος μου που δεν το 'ξερα. Καλίτερα και ευτυχισμενΟΤΕΡΑ χρόνια γλυκό μου. Γιατί μαρή σε πιάνει η μαυρίλα στα γενέθλια? ΑΑΑΑΑΧ ΕΣΥ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΑΝΑ μάνα μου?! Αυτό με τους τζαμπατζήδες συγγενείς το έχω με την αδελφή του άντρα μου που μέσα στην ίδια πόλη, μέσα στην ίδια χώρα που στέλνει σμσ για ευχές γκρρρρρρρρρρρρ

Καλά είσαι στο φβ και δεν το ξερω εγω? Στείλε στοιχεία ημεηλικώς....εεεε αν θέλεις βεβαίως ..... δηλαδή αμέσως! χιχιχι

Πόσο καλά με κάνεις και νοιώθω που όλοι ξεχνάνε τα γενέθλιά μου...αλλά όλοι λέμε, άντε εκτός απ'τον αντρα μου που ποτέ δε μου λέει κακιούλες. Αλλωστε γι αυτό είναι ακόμα και 'μου'!

Μαρήηηη με τις μπύρες σκαει το στομάχι πριν σκάσει το μυαλό!!!!!

Mπάι δε γουέυ καλό μάνστερ και Αξλ, κοίτα τι σου ψάρεψα > "Guns N' Roses fan suing Axl Rose for $5,000 after singer knocked out his front teeth by throwing microphone"

Τι να φτύσει μάνα μου που με αυτά που διαβάζω γιά τον τύπο και να σε κατουρήσει κινδύνευες σε τέτοια απόσταση.

Αυτό με τους ώμους πάντως κάτι μουσουλμάνικο μου κάνει. Ξέρεις, το κεφάλι σου ανήκει στον αλάχ οπότε κοντά ειναι και οι ώμοι, τι δουλειά έχεις εσύ τετ-α-τετ με τον αλαχ...κλπ

Αααααμοιρη Αστέρω περνάς περισσότερα κι απ'την άλλη την ασήμαντη Αστέρω.... Γιά φαντάσου όμως να προσγειωνόσουν πάνω στον απολυμένο Πήτερ!!!!!

Κάτι ακόμα πριν κλείσω, σου έχει περάσει απ'το μυαλό πως με τόσα μεθύσια θα καταλήξεις πελάτης στο ΑΑ? Μιά χαρά πέρασες πάντως.

Ούτε που φαινόταν να είναι τόσο πρόμισινκ τα γενέθλιά σου. Φιλιά κοριτσάκι άντε και στην ενηλικίωση γρήγορα εύχομαι!!!!!!

(δεν ξαναδιαβάζω τι έγραψα γιατί θα σβήσω τα μισά άσε που βαριέμαι κι όλας)

Μαίρη (Ginger) said...

και μη ξεχνας πως μου οφείλεις το τράφικ, πάω να σε διαφημίσω και πάλι χιχιχι

Astero said...

Χαχαχαχαχα "Guns N' Roses fan suing Axl Rose for $5,000 after singer knocked out his front teeth by throwing microphone"

Με τη γκαντεμιά που με δέρνει απορώ που δεν το έφαγα εγώ στα μούτρα, αυτό μου έλειπε, μετά την τρελή κομμώτρια ένα σπασμένο δόντι!!!

Ευχαριστώ πολύ αγαπημένο μου Μαράκι :))))

Stefanos Max said...

πρωταπριλιατικο;;

Heliotypon said...

Καλά δεν απαγορεύεται δια ροπάλου το αλκοόλ εκεί πέρα; Τέλος, βλέπεις ότι και οι ...απόκληρες της ζωής σαν του λόγου σου, κάτι βρίσκουν για να ξεδώσουν! 'Αντε, μωρέ, ευχές πολλές και φιλιά Ελληνικά.

AFRA said...

Νομιζω οτι επιβαλλεται να σου ευχηθω μιας και σε διαβαζω εδω και αρκετο καιρο!Προσωπικα δε μου αρεσουν οι ευχες(τυπικουρες)γιαυτο και δεν ανακοινωνω γιορτες και γενεθλια!!Θελω ομως αυτη η μερα να ειναι ξεχωριστη για μενα, οποτε σε καταλαβαινω!
Να περνας καλα,... κατι ξερω και γω απο επαγγελματικη μεταναστευση!!

Μάγισσα Κίρκη said...
This comment has been removed by the author.
Μάγισσα Κίρκη said...

Ρε μλκ, όποτε βγαίνεις απ' το σπίτι κάτι γίνεται. Πότε με την φίλη σου τον ντετέκτιβ Ουζούνη, μετά με το μαλλί που΄γινε βαλβολίνες, τώρα με τον Άξλ. Να το κάνεις συχνότερα. Ψοφώ!

Υ.γ.1 Τους δικούς μας συνταξιούχους να δείς τί γαμάτο stage diving κάνουν (...κάθε 22 του μήνα όποτε βλέπουν πόσο κόπηκε-κι άλλο-η σύνταξη...)
Υ.γ.2 Αυτό με τα 15χρονα του Ντιρί και Νταχτιρντί με έστειλε, πάω να σε κρεμάσω στα μανταλάκια του facebook, I love you!
Υ.γ.3 Happy Birthday to you, you belong to the zoo! :p

Μαίρη (Ginger) said...

Επέστρεψα να "καρφώσω" την Κίρκη. Θα με σκυλοβρίσει το ξέρω αλλά αντέχω. Κάθε σχόλιο της Κίρκης είναι εφάμυλο της ανάρτησης που διαβάζει οπότε δεν είναι να το χάνει κανείς >>>

"...Η Μάγισσα Κίρκη και τα Γουρούνια είπε.....
Απολαυστικότατη.Έκανα το λάθος να τη διαβάσω τρώγοντας σαλάτα (...φύλλα ρόκας, σκόρπια ολούθε...)"

Memaria said...

Καθυστερημένη, αλλά ψόφια στο γέλιο σου στέλνω τις ευχές μου για χρόνια πολλά, χρόνια τρελά, γεμάτα υγεία κι ευτυχία!!!
Είσαι απολαυστική και σε λατρεύω!!
Πώς στο καλό καταφέρνεις να γράφεις τη μέρα που δε θα το πάρω χαμπάρι δεν μπορώ να καταλάβω...να συντονιστούμε λίγο ε?
Θέλω να σε διαβάζω πρώτη!!!..χαχα!!

Astero said...

@Stefanos Max

Όχι καλέ, κανονικό, πρωταπριλιάτικο θα είναι άμα γράψω ότι βγήκα έξω και δεν έγινα ρεζίλι :)))

@Heliotypon

Πού έχεις εξαφανιστεί εσύ παιδί μου? Ανέβασε κανένα ποστ να ξέρουμε ότι ζεις. Το αλκοόλ τυπικά απαγορεύεται, αλλά υπάρχουν κάβες, και είναι διαθέσιμο σε ξενοδοχεία (δηλαδή ουσιαστικά παντού, αφού όλα τα μπαρ είναι σε ξενοδοχεία, κελ σουρπρίζ) και σε συναυλίες ή εκδηλώσεις. Είπαμε, ο Αλλάχ Αλλάχ και το χρήμα χρήμα.

@AFRA
Τι, ομοιοπαθής μετανάστης? Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές :)))

@Μάγισσα Κίρκη
"Τους δικούς μας συνταξιούχους να δείς τί γαμάτο stage diving κάνουν (...κάθε 22 του μήνα όποτε βλέπουν πόσο κόπηκε-κι άλλο-η σύνταξη...)"

Χαχαχαχαχαχαχα πέθανα, μα πόσο γαμάτη είσαι!!! Ευχαριστώ για τις ευχές μπάι δε γουέι, και για τα ποσταρίσματα στο φέισμπουκ, με κάνετε και κοκκινίζω μανδάμ!

@Mary Ginger
Ναι Μαράκι, δεν υπάρχει η Κίρκη, και λίστα του σούπερ μάρκετ να γράψει πάλι θα κλαίω!

@me(Maria)
Ευχαριστώ πολύ Μαράκι, και μη μασάς βρε, οι VIP έρχονται πάντα τελευταίοι (φσσσσστ τι λέω βραδιάτικο...!)

Anonymous said...

αχαχααχα τρελάθηκα στο γέλιο. Φοβερό κείμενο.
Τρομερά γενέθλια. Τουλάχιστον καλύτερα από τα δικά μου που ήμουνα σε κάτι βαφτίσια γιατί ήταν νονός το έτερον ήμισυ και ούτε γουλιά αλκοολ δεν ήπια.

Astero said...

Βαφτίσια, έτερον ήμισυ, εσύ παιδί μου έχεις γίνει κυρία!!!

Φιλιά πολλά Ζωίτσα!

koulpa said...

xaxaxa ήμουν σίγουρος ο γεροπαραλημένος.. ότι είχα διαβάσει.. και είχα σχολιάσει.. κι είχα πει χρόνια πολλά.. ήλθα να δω τι απάντησες.. και.. ανακάλειψα ότι είχα διαβάσει μόνο την πρωτη παράγραφο.. με είχαν διακόψει.. το είχα κλίσει.. και τα υπάλοιπα ήταν πρωιόντα της ζωηρής μου φαντασίας.. :) :)
χαχαχαχα γιατί τόση μιζέρια παιδί μου.. είναι που είσαι μικρή.. μεγαλωνοντας.. τα το παίρνεις ίσως ανταγωνιστικά.. όπως η μητέρα της νονάς της μητέρας μου.. που έφτασε 100τόσα.. και στο τέλος κράταγε σκορ για το πόσους αποχαιρέτησε από τους σύγχρονούς της αρχικά.. κι από τις επόμενες γενεες αγρότερα.. και έλεγε την ηλικία της με τιμή και καμάρι.. :) :)
χαχαχα χροοοονια έχω να πάω σε συναυλία.. μη πω 10ετίες.. αχ ζήλεψα λίγο.. :) :)
χρόνια πολλά παλιό μου φιλαράκιιιι να σε χαιρόμαστε.. ευτυχισμένα και δημιουργικά.. :) :)
καληνυχτούδιαααα :) :)

Astero said...

Κουλπάκο μικρή είμαι εννοείς σε σχέση με τη μητέρα της νονάς του θείου του μπατζανάκη (χιχι με μπέρδεψες!) που ήταν 100?

Μπράβο βρε, ωραίος φίλος :Ρ

Ευχαριστώ αγαπημένε, μη ζηλεύεις, μετά τη συναυλία είχαμε μια βδομάδα αμμοθύελλα, ήρθαμε και γίναμε γκρι οι Αμπουνταμπέοι!

Anonymous said...

Αστέρω μου, επειδή δεν έμπαινα στο Νετ για μέρες, και είναι λίγες μέρες τώρα που μπαίνω και γράφω πάλι,

τώρα βλέπω ότι είχες γενέθλια, και όπως πάντα, το περιγράφεις απολαυστικά,

χρόνια σου πολλά καλή μου, ό, τι καλύτερο σου εύχομαι, πολλά ταξίδια να κάνεις, νέους καλούς φίλους να γνωρίζεις, και να σε χαιρόμαστε εμείς οι ψηφιακοί σου φίλοι και να σε διαβάζουμε,

πολλά φιλιά!!!!