Tuesday, September 18, 2012

Αλί και τρισαλί, βρέθηκα στο Μπαλί




Εντάξει, τώρα μιλάμε θα σας κάνω τη μούρη κρέας, τελικά είμαι πιο ιντερνάσιοναλ απ’ ότι νόμιζα (ή, όπως λέει ο φίλος ΙωάννηςΚ, πολυπολιτισμική κοσμοπολίτισσα -φσσσσσστ). Η πλάκα είναι ότι παλιά που δούλευα, όπως ο περισσότερος φυσιολογικός κόσμος, όχι Ταϊλάνδες και Ντουμπάι αλλά ούτε μέχρι την Πάρο δεν μπορούσα να πάω. Και τώρα που είμαι άνεργη-άφραγκη-ας’ τα να πάνε, πού με χάνεις πού με βρίσκεις, όλο σε ένα αεροπλάνο είμαι. Τζάμπα δούλευα σα σκυλί τόσα χρόνια, δηλαδή, άμα το ‘ξερα θα κοπροσκύλιαζα νωρίτερα και χωρίς τύψεις. Όχι που κόντευα να αρρωστήσω επειδή δεν έβρισκα δουλειά, πού να ‘ξερα η μικρή κι ανόητη.

Εκεί, που λέτε, που καθόμουν στο σπίτι μου στο εξωτικό Άμπου Ντάμπι ήσυχα ήσυχα και μέτραγα τα λιγοστά μου ντίρχαμς για να δω αν βγαίνει το επόμενο μάθημα της καποέιρα (που πρέπει να πληρώνω για να τρώω ξύλο και να γίνομαι ρεζίλι των σκυλιών τι σας λέει?), έρχεται το αμόρε μίο και μου λέει: «έχω έξι μέρες άδεια, λες να πάμε πουθ...» -στο σημείο αυτό είχα ήδη ετοιμάσει βαλίτσα και περίμενα στην πόρτα με μάτι-γαρίδα και τη γλώσσα να κρέμεται σαν κανίς που θέλει να βγει για κατούρημα.


Έτσι βρέθηκα στο Μπαλί. Και τώρα θα κάνω την παγκόσμια πρωτοτυπία και θα ανεβάσω και φωτογραφία –ή τουλάχιστον θα προσπαθήσω, άμα διαβάζετε ότι εδώ έχει φωτογραφία και δεν βλέπετε τίποτα να ξέρετε ότι φταίει ο μπλόγκερ, ο Μπιλ Γκέητς, η σύνδεση του ίντερνετ και ο ΣΥΡΙΖΑ, πάντως όχι εγώ που ως γνωστόν είμαι τρελή χάκερ.



Στο Μπαλί, που λέτε, έχει φοίνικες, σαύρες, κάτι πόντικες θρεφτάρια, κατσαρίδες, αγελάδια, Μπαλινέζους και μια φίλη μου, που θα την πούμε Σοφία –επειδή έτσι τη λένε. Η Σοφία έχει έναν άντρα κούκλο και συμπαθέστατο και μια κορούλα που θέλω να τη βάλω στην τσέπη μου και να την πάρω μαζί μου στο Άμπου Ντάμπι, ένα φραουλόπαιδο που με παίρνει αγκαλιά και λιώνω σα λούρπακ, ποια εγώ, που έχω επικαλεστεί τον Ηρώδη πιο πολλές φορές απ’ ότι τη μαμά μου.

Ενιγουέι. Ωραίο το Μπαλί, που λέτε. Την πρώτη μέρα εγώ και το αμόρε βάλαμε μαγιά και σαγιονάρες και τρέξαμε στη θάλασσα, που μπροστά στις ελληνικές θάλασσες είναι μια βλακεία και μισή, αλλά μπροστά στις Αμπουνταμπιανές είναι παράδεισος. Εκεί στην παραλία σαχλαμαρίσαμε για να βγάλουμε το άχτι μας, μιας που στο Άμπου Ντάμπι δεν επιτρέπονται οι δημόσιες διαχύσεις (όχι ότι άμα επιτρέπονταν θα κάναμε λάιβ σεξ σόου, αλλά μια αγκαλιά, ένα φιλί στα πεταχτά στη μέση του δρόμου το θες καμιά φορά βρε αδερφέ, νέα παιδιά είμαστε –γκουχ γκουχ). Μετά, το αμόρε -που είναι ιμπεριαλιστικό γουρούνι- πλήρωσε μια κυρία χωρίς δόντια να του κάνει μασάζ κι εγώ βρήκα ευκαιρία που ήταν μπρούμυτα και μπάνιζα τους σέρφερς.



Την επόμενη μέρα ξαναπήγαμε στη θάλασσα, αλλά η θάλασσα είχε φύγει. Δηλαδή δεν είχε φύγει ακριβώς, αλλά ήταν μισό χιλιόμετρο πιο μέσα από κει που ήταν την προηγούμενη. Οπότε περάσαμε τη μισή μέρα το αμόρε, που είναι μονίμως με τη φωτογραφική στο χέρι, να απαθανατίζει τα καβουράκια και τα κοράλλια κι εγώ να τον τραβάω και να του λέω «έτσι την πατάνε οι τουρίστες, κάθονται και βγάζουν φωτογραφίες σαν ηλίθιοι και από πίσω έρχεται τσουνάμι, τη μια στιγμή παίζεις με τα καβουράκια και την άλλη βρίσκεσαι στη Σουμάτρα». Αργότερα, βέβαια, μας εξήγησαν ότι έτσι συμβαίνει στο Μπαλί, η παλίρροια είναι πολύ δυνατή και η θάλασσα πηγαινοέρχεται κατά βούλησιν –και μαζί πηγαινοφέρνει και ό,τι σκουπίδι ξεβράζει η νοτιοανατολική Ασία, αλλά ας μην επεκταθούμε.

Πολύ ωραία είναι η ενδοχώρα, με τα δάση, τα πηθίκια, τους ελέφαντες και τα σχετικά. Έχουν και ένα φανταστικό ζωολογικό κήπο με πολλά εξωτικά ζώα που σουλατσάρουν ελεύθερα μέσα στη ζούγκλα και πας εσύ ο τουρίστας και νοιώθεις Ιντιάνα Τζόουνς.


Εκτός από εξωτικά ζώα και φυτά, το Μπαλί έχει και εξωτικές ασθένειες, όπως τύφο, δάγκειο πυρετό, χολέρα και ελονοσία, οπότε θέλει λίγη προσοχή, κυρίως με το νερό, που αν το πιεις πιθανόν να γίνεις χελωνονιντζάκι. Εγώ όμως δε μασάω από τέτοια, έχω φάει βρώμικο στις πιο σιχαμένες καντίνες της Αθήνας, τσκ.

Οι Μπαλινέζοι γενικώς είναι πολύ θρήσκοι και έξω από όλα τα σπίτια και τα μαγαζιά αφήνουν «προσευχούλες», μικρά δεματάκια από φύλλα μπανανιάς με τρόφιμα και τσιγάρα που είναι προσφορές για να κατευνάσουν τους θεούς τους, οι οποίοι είναι άγριοι και τρομακτικοί. Με τις προσφορές αυτές ευχαριστιούνται όχι μόνο οι θεοί, αλλά και οι κατσαρίδες και τα ποντίκια που δεν καταλαβαίνουν από θεούς και δαίμονες και κάνουν πάρτυ με το τζάμπα φαγητό.

Η ιδιαίτερη κουλτούρα του Μπαλί συνοψίζεται κυρίως σε κάτι τρομακτικά αγάλματα  που παλεύουν με δράκους και βγάζουν φωτιές από τα ρουθούνια (και τα οποία έχουν κρατήσει ξάγρυπνη πολλά βράδια τη Σοφία, επειδή φρικάρουν τη μικρή και βλέπει εφιάλτες) και σε κάτι παιδάκια που βάφονται και ντύνονται σαν το Φλωρινιώτη και χορεύουν τόσο αφύσικα, που κάναμε γκουγκλ με τις ώρες για να βρούμε τι διάολο ναρκωτικό έπαιρναν οι ιερείς τους για να προκύψει αυτή η αφύσικη κίνηση. Τελικά δεν καταλήξαμε κάπου, όμως εξακολουθώ να είμαι σίγουρη ότι αυτοί οι χοροί προέκυψαν από κατανάλωση παραισθησιογόνων, γιατί δεν μιμούνται καμία κίνηση που βρίσκεις στη φύση. Αυτή είναι η θεωρία μου, τουλάχιστον, άμα έχει κανείς περισσότερες πληροφορίες ας τις μοιραστεί μαζί μου, να μου λυθεί και η απορία.  



Οι Μπαλινέζοι είναι πολύ ευχάριστοι, ευγενικοί και συμπαθητικοί, αν και οι ξένοι που ζουν εκεί λένε ότι η ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων τους έχει διαφθείρει και πλέον δεν σου δίνουν ούτε τον πυρετό τους άμα δεν τους δώσεις λεφτά. Τέλος πάντων εγώ ως απλός, χαζοχαρούμενος τουρίστας δεν είδα κάτι τέτοιο, ήταν εξυπηρετικότατοι και χαλαροί. Επίσης, αν βαρεθείτε την πολλή φύση και την εξοχή και θέλετε να το παίξετε χάι και κοσμοπολίτες, το νησί έχει εκπληκτικά μαγαζιά, εστιατόρια με πολύ καλό φαγητό, φανταστικά ρούχα και φυσικά τα πανέμορφα χειροποίητα  έπιπλα για τα οποία φημίζεται το Μπαλί.

Παρ’ όλο που τα δρομάκια στο κέντρο είναι πολύ στενά, για κάποιο ανεξακρίβωτο λόγο –υποψιάζομαι από ψώνιο και μεγαλομανία, δυο ασθένειες που είναι παγκόσμιες- όλοι οι ντόπιοι κυκλοφορούν με κάτι τεράστια οικογενειακά αυτοκίνητα, οπότε γίνεται της κολάσεως –σαν να κυκλοφορούν όλοι οι Μυκονιάτες με Χάμερ φανταστείτε. Επίσης, παντού –μα παντού- γίνονται έργα, χτίζονται σπίτια, σηκώνονται ξενοδοχεία-τέρατα και στο δρόμο προς το αεροδρόμιο νομίζω ότι κατασκευάζουν ένα διαστημικό σταθμό, τουλάχιστον έτσι φαίνεται στην αφίσα με τη μακέτα. Οπότε προετοιμαστείτε για πολύ σκόνη και βαβούρα.

Και φυσικά, η επιτομή της ζωής στο Μπαλί είναι το σερφ. Πώς? Δεν ασχολείστε με το σπορ? Ε, αν βρεθείτε στο Μπαλί είναι κρίμα να μη δοκιμάσετε. Ή τέλος πάντων αν δεν είστε αθλητικοί τύποι και δεν σας συγκινεί η προοπτική να γίνεται σουβλάκι στα κοράλια, μπορείτε να απλώσετε τα κορμιά σας στην παραλία και να απολαύσετε το θέαμα, αξίζει.

Τόσο πολύ την είχα καταβρεί στο Μπαλί και τόσο δεν ήθελα ούτε με σφαίρες να γυρίσω στη Μέση Ανατολή, που μετά από ψευτο-δισταγμούς του τύπου τραβάτε-με-κι-ας-κλαίω άφησα το αμόρε κι έφυγε μόνο του και έμεινα 5 μέρες εξτρά, να αφομοιώσω καλύτερα το τοπίο και να πάρω δυνάμεις για τον επόμενο μήνα.

Τώρα, βρίσκομαι και πάλι στο Άμπου Ντάμπι και περνάω ώρες κοιτάζοντας τους τοίχους προσποιούμενη ότι κάνω σκέψεις με βάθος, ενώ στην πραγματικότητα απλά κοιτάω τους τοίχους. Βλέπω αμερικάνικες σειρές, διαβάζω βιβλία, ψευτοδουλεύω για να βγάζω τα νουντλς τα επιούσια και την καποέιρα και περιμένω να περάσουν οι τρεις εβδομάδες που απομένουν μέχρι το επόμενο ταξίδι. Επόμενος προορισμός, Νέα Υόρκη. Μετά θα πήξουμε, μοναξιά, άμμος, μπούργκες, τα γνωστά. Αλλά μέχρι τότε έχει ο Αλλάχ!

20 comments:

Γιάννης Καραμήτρος said...

Ήταν να πάω στο Μπαλί τη χρονιά που έγινε η τρομοκρατική επίθεση, μετά από αυτή πήγαμε μόνο στη (σκατό)Ταϊλάνδη...

Γενικότερα ο μπλόγκερ έχει πολλά bugs...

koulpa said...

xaxaxaxa είσαι τεράστιο έγκλιμα αστέρω μ μουλτικούλτι.. πολύ μου λείπεις.. τώρα που είδα ότι πίκνωσες τις εμφανίσεις.. τις είχα αρεώσει ε΄γω.. την γκαντεμιά μου μέσα.. επανορθώνω διαβάζοντας τα προηγούμενα άμεσα.. :) :)
αναδόμηση στο μπαλί;; και δεν έπερενες ένα τηλ ένα μέιλ κάτι;.. να έλθω κι εγώ.. όχι για διακοπές.. για δουλειά λέω.. μίλαγα μέ άνα φύλο στη τζέντα προημερών.. κι αν ήμουν μωαμεθανός θα μου έβισκε δουλειά αμέσως.. κι εκεί τρελαίνονται στο χτίσημο.. :) :)
καλησπέρα και καλή συννεχεια :) :)

Astero said...

@ΙωάννηςΚ

Είδα και το κτίριο όπου έγινε η τρομοκρατική επίθεση, ανατριχιαστικό είναι, καμμένο και εγκαταλελειμμένο προς το παρόν... Η Ταϊλάνδη δεν σου άρεσε?

@koulpa

Γιατί καλέ άμα ήσουν μωαμεθανός? Εδώ στη Μέση Ανατολή γενικώς γίνεται ο οργασμός του οικοδόμου, παντού χτίζουν. Και δεν παίρνουν μόνο μουσουλμάνους, μη σου πω ότι προτιμούν τους ξένους -τουλάχιστον στο Αμπού Ντάμπι και το Ντουμπάι. Άντε έλαααααααα!!!!!

VAD said...

Δεν εφτασε η χάρη μου τόσο μακριά,ειναι ωραιο να γνωριζεις άλλους κόσμους,άλλους πολιτισμούς,όποιοι κι αν ειναι αυτοί...

koulpa said...

στη τζεντα θέλουν μη μωαμεθανούς μονο μηχανικούς κι αρχιτέκτονες.. στα υπόλοιπα τους ΄καλύπτουν οι τούρκοι.. και υλικά και εργασία.. :) :)
ναι για ντουμπάι μου είχε πει ένας φίλος το 07.. αλλά εγώ τότε ήμουν κουτσός δε ξέρω αν θυμάσαι.. κι η οικοδομή δεν είχε ψωφίσει ακόμα εδώ.. μετά που το κοίταξα.. κι αυτός δε τα πήγαινε και καλά εκεί από πλευράς εισπράξεων.. μετά χαθήκαμε βέβαια.. :) :)
τι λες; αμα βρώ δουλειά και στον άρη πάω.. μη σου πω ότι το πρωτιμώ κι όλας.. βρές μου δουλειά κι έρχομαι και με το ποδήλατο.. :) :)

Γιάννης Καραμήτρος said...

Αρχίζω από τα θετικά: το φαγητό, για τους Δυτικούς μιας και για τους ντόπιους ήταν υπερβολικα πικάντικο, οι καταδύσεις και το γεγονός ότι τη Πρωτοχρονιά έκανα μπάνιο το βράδυ :)

Τα αρνητικά: όσοι ντόπιοι δεν είχει πολλές σχέσεις με Δυτικούς μας έβλεπαν σαν θεούς, δηλαδή ένιωθα αποικιοκράτης, αντιθέτως όσοι ντόπιοι είχαν μεγάλη σχέση μας έβλεπαν σαν σκουπίδια και σε μεγάλο βαθμό είχαν δίκαιο μιας και πολλοί τουρίστες είναι χαμηλοί. Το ίδιο ισχύει και για τις τιμές των προϊόντων στα μη τουριστικά μέρη ήταν πάμφθηνα στα τουριστικά πανάκριβα. Ο ορισμός της απογοήτευσης ήταν το Phuket το οποίο άνετα κερδίζει νόμπελ στη κατηγορία πως να καταστρέψεις έναν επίγειο παράδεισο για εύκολο χρήμα, πρώτη φορά σιχάθηκα ένα μέρος τόσο γρήγορα, η αμμουδιά στη κεντρική παραλία ήταν άπαιχτη αλλά πίσω από τα φοινικόδεντρα υπήρχε μία Πατησιών, στο καπάκι μπουρδέλα και οι τιμές πανάκριβες.

Η εμπειρία για ένα ταξίδι ήταν καλή αλλά δεν θέλω να ξαναπάω, αν είναι να πάω στη ΝΑ Ασία θα διαλέξω μία χώρα που δεν είναι τόσο πολύ τουριστική.

Την επόμενη χρονιά έγινε το Τσουνάμι όποτε μπορεί να βελτιώθηκε η κατάσταση :P

Astero said...

@Vad

Σίγουρα, ανοίγει το μυαλό κι αυτό είναι πάντα καλό...

@koulpa
Τι δουλειά σε ενδιαφέρει δηλαδίς? Μη μου πεις ξυλουργικά, τα ξέρουμε αυτά πες μου συγκεκριμένα να 'χω το νου μου... Να έρθεις να βαριόμαστε παρέα ;)))))

Astero said...

@ΙωάννηςΚ

Ααα κατάλαβα, την πάτησες με τα τουριστικά μέρη. Έχεις δίκιο, είναι όντως αηδία. Κι εγώ στην αρχή είχα πάει στο πολυ-διαφημισμένο Σαμούι κι έπαθα σοκ με το χάλι, και ιδίως με το γεγονός ότι το πρωί στο ξενοδοχείο κατέβαιναν για πρωινό κάτι σιχαμένοι Ευρωπαίοι κωλόγεροι με ντόπια αγοράκια ούτε 15 χρονών.

Αυτή είναι η κακή πλευρά. Όμως υπάρχουν μικρά, παρθένα νησάκια με ελάχιστο τουρισμό που είναι υπέροχα. Και η ενδοχώρα είναι εκπληκτική. Επιπλέον, στα μη τουριστικά μέρη οι ντόπιοι δεν σε βλέπουν ούτε σα θεό ούτε σα σκουπίδι, σε αντιμετωπίζουν φιλικά και με περιέργεια και μάλιστα έχουν αρκετό χιούμορ.

Όταν κατάλαβα τι γίνεται και άρχισα να αποφεύγω τα τουριστικά μέρη όπως ο διάολος το λιβάνι, είδα μια υπέροχη χώρα με ωραίους ανθρώπους.

koulpa said...

xaxaxa ε δε θα με αφήσουν να κάνω εκγχείρηση ανοιχτής καρδιάς φαντάζομαι.. για τις απλές δουλειές.. ποτέ δεν αντιμετόπισα πρόβλημα ότι δε ξέρω να το μάθω.. η εξηδλικευσήμου μέχρι το 08 ήταν κουζίνες ντουλάπες.. έκτοτε κάνω τα πάντα.. χαχαχα δε διάβασες τα βιογραφικά μου;.. έχω ένα έμμετρο..

http://koulpaspot4.blogspot.gr/2008/10/blog-post.html

κι ένα στην αγγλικήν εύκαιρα..

http://koulpaspot7.blogspot.gr/2010/11/dear-stranger.html

χαχαχα δεν κατάφερα να βαρεθώ ούτε τον μήνα της γνωρημίας μας.. που ήμουν κλισμένος σε ένα σπίτι και με περιορισμένη δυνατότητα κίνησης.. θα είναι ίσως ενδιαφέρον αν τα καταφέρω.. :) :)

Γιάννης Καραμήτρος said...

Προσωπικά δεν συνάντησα περιστατικά παιδεραστίας :)

Astero said...

@koulpa

Χαχαχαχα θεϊκό το έμμετρο βιογραφικό, πώς μου είχε διαφύγει!!!

Το θυμάμαι που ήσουν κουτσός, πώς δεν βαριόσουν όλη μέρα στο σπίτι βρε παιδί, μπράβο!

Λοιπόν, άκου πώς έχει εδώ το πράγμα: αν έχεις ειδικότητα συγκεκριμένη σου δίνουν καλό μισθό, σπίτι και τα σχετικά. Για τις υπόλοιπες δουλειές, όμως, έχουν τους Ινδούς και τους Πακιστανούς που τους πληρώνουν ψίχουλα και τους στοιβάζουν δέκα-δέκα σε κάτι σπίτια σαν κοτέτσια. Όπως συμβαίνει πάντα, τα μεγαλεία χτίζονται στις πλάτες των κακομοίρηδων. Τέλος πάντων αυτό είναι το στάτους, χωρίς τίτλους δεν πας πουθενά δυστυχώς -άσε που τα ενοίκια είναι εξωφρενικά. Κι εγώ γι' αυτό χαζοδουλεύω και δεν πιάνω δουλειά κανονική, γιατί ως δημοσιογράφος δεν βρήκα κάτι και για οτιδήποτε άλλο -χωρίς εξειδίκευση- θα μου δίνουν ψίχουλα.

Το μόνο που έχω ακούσει σχετικά είναι ότι έψαχναν κάποιον με εμπειρία σε ξυλουργικά σε αυτή την εταιρεία http://www.dxbrand.ae/default.html (δεν έχω κανέναν γνωστό εκεί, έτυχε και το άκουσα).

Δεν έχω ιδέα τι προσφέρουν, αλλά τσέκαρε το link, δεν ξέρεις ποτέ τι γίνεται.
http://www.bayt.com/en/job/?xid=1826577&utm_source=workcircle.com&utm_medium=cpc&utm_campaign=Workcircle&workcircle=121518284

Και θα έχω το νου μου!


(Μπαρδόν στους υπόλοιπους, υποθέτω ότι αυτά θα έπρεπε να τα λέμε επί του προσωπικού να μην σας πρήζουμε, αλλά δεν ξέρω πώς γίνεται να ανταλλάξεις email με κάποιον, μιλάμε για τρελό χάκερ!)

Μαίρη (Ginger) said...

Εφτασα κι εγω

Μέχρι εκεί που διάβασα το απόλαυσα τα μέγιστα, γι αυτο τη συνεχεια θα την διαβασω απ το σπιτι οπότε θα σχολιάσω και θα επεκταθώ. Θα το ξέρεις ότι Μπαλί έχουμε και στην πατρίδα φαντάζομαι. Οχι? Μα βεβαια, στην Κρητη. Λενε οτι το ονομασαν ετσι γιατι μοιαζει εξωτικο σαν το Μπαλι (φανταζομαι χωρις ολα τα χαμερπη που περιγραφεις. Επανερχομαι λοιπον. Καλως σε βρηκα

Astero said...

Βέβαια και ξέρω για το Μπαλί της Κρήτης -και υποψιάζομαι αν και δεν έχω πάει ότι θα είναι πολύ καλύτερο από αυτό της Ινδονησίας!

Καλώς μας ήρθες!

koulpa said...

ωωωωω ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο.. πήγα ήδη να δω τι παίζει.. ναι ναι έχε τα αφτιά σου ανοιχτά.. :) :)
καληνύχτες :) :)

Μαίρη (Ginger) said...

Η χαρά μου είναι απερίγραπτη. Οχι για το Μπαλί καλέ. Είπαμε, τέτοιο βρίσκω κι εδώ πιό νότια. Γιά σένα που βρήκα είναι η χαρά μου. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως καταφέρνει να ζει μιά Ελληνίδα στο Abu Dhabi αλλά σίγουρα αυτό έχει επιρρεάσει θετικά το χιούμορ σου. Εκτός κι αν γεννήθηκες μ'αυτό οπότε ακόμα καλύτερα. Σ'εχω βάλει στο βλογορολό μου γιά να μη χάσω ανάρτηση σου και πάω να απολαύσω τις προηγούμενες.

Πες μου ότι δεν θα μείνεις γιά πάντα εκεί. Φοβάμαι ότι μακροχρόνια δεν θα το αντέξεις να βλέπεις του δρόμους γεμάτους με αυτοκινούμενα αντίσκηνα.

Φιλιά (και το εννοώ)

Astero said...

"αυτοκινούμενα αντίσκηνα" χαχαχαχα είσαι φοβερή!!!

Όντως δεν αντέχεται για πολύ το Άμπου Ντάμπι, γι' αυτό την έχω δει Αλέξις Κάρρινγκτον (χαχαχα που τη θυμήθηκα αυτή) κι έχω κάνει το αεροδρόμιο σπίτι μου!

Πάντως δεν θα 'ναι για πολύ, κανένα χρόνο ακόμα και μετά με βλέπω πίσω στα πάτρια εδάφη, να γκρινιάζω πάλι για το χάλι της Ελλάδας ;))))

Άιναφετς said...

Μα εσύ μας έλεγες πως ετοιμαζόσουν για ΝΥ... τι έγινε και βρέθηκες στο Μπαλί;
Οι φωτό του "ξανθού-boyfrend" πολύ πετυχημένες και μαζί με το "σύντομο" κείμενο σου και τη συνομιλία με την "καθηγήτρια" Coulpa μας γέμισαν χαμόγελα!
Μου αρέσουν τα εξωτικά ταξίδια, όπως ένα ταξίδι που είχα κάνει στις Ινδίες, κάποτε...τώρα αρκούμαι στα ντοκιμαντέρ της TV!
Κρατήσου Αstero γιατί πολύ φοβάμαι πως σε λίγο καιρό θα θέλουν πολλοί να βρεθούν στο Άμπου Ντάμπι...
Αχ! δεν μας βλέπω καθόλου καλά...
ΑΦιλάκια πολλά πολλά!

Astero said...

Το ταξίδι στη ΝΥ είναι για τον άλλο μήνα, το Μπαλί ήταν εμβόλιμο, έτσι είμαστε εμείς οι τζετ σέτερ ;Ρ

Όσο για το χάλι της Ελλάδας, όποιος δεν αντέχει, να έρθει εδώ να έχω και παρέα! Κι εδώ χάλι ειναι, αλλά άλλου είδους, τουλάχιστον έχει δουλειές. Ουφ, τι να πω, c'est la vie...

Anonymous said...

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η αφήγησή σου Αστέρω, και με πολλή πλάκα! Ευχαριστούμε!!

Αχ, σαν τη θάλασσα της Ελλάδας......Τίποτα!!


Σε ανακάλυψα μέσω 'Αιναφετς, και χαιρετώ ;-)))

Astero said...

Μπαρδόν δεν το είχα δει το σχόλιο, εγώ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!