Wednesday, August 29, 2012

Δοξάστε με!



Μα πόσο ιντερνάσιοναλ μπορεί να είμαι, πείτε μου? Ανατριχιάζω με την πάρτη μου. Είμαι μια Ελληνίδα που μένει στο Άμπου Ντάμπι με έναν  Ελληνο-ολλανδό και δυο Νοτιοαφρικάνους, οι εδώ φίλες μου είναι Αυστραλέζες, ετοιμάζομαι να πάω διακοπές στη Ν. Υόρκη και χθες ξεκίνησα ένα βραζιλιάνικο σπορ. Γαμάω, έτσι?

Παρένθεση: (λέω «παρένθεση» αντί να βάλω παρένθεση όχι επειδή είμαι βλήτο, αλλά γιατί διαφορετικά δεν θα μπορούσα να βάζω παρενθέσεις μέσα στην παρένθεση, της παρένθεσης έγινε μιλάμε). Η παραπάνω πρόταση (περί ιντερνασιοναλισμού, όχι παρένθεσης, το έσκισα με τις παρενθέσεις) είναι ένα περίτρανο παράδειγμα του πώς μπορείς να παρουσιάσεις μια κατάσταση εντελώς διαφορετική απ’ ότι είναι στην πραγματικότητα, σπορ στο οποίο διαπρέπει πολύς κόσμος, ξέρετε, όλοι εκείνοι που κρίνουν τη δική σου ζωή και σε παρουσιάζουν σα σκατό, ενώ όταν μιλάνε για τη δική τους –στην πραγματικότητα μίζερη του θανατά- καθημερινότητα νομίζεις ότι έχουν πιάσει τον πάπα απ’τα απαυτά του (μα τι έκφραση κι αυτή, δηλαδή γιατί θεωρείται καλό να πιάσεις τα απαυτά ενός ενενηντάχρονου, έστω κι αν είναι ο πάπας, μπλιαχ).

Η πραγματικότητα, λοιπόν, έχει ως εξής. Μένω αναγκαστικά σε μια χώρα βαρετή του θανατά (βλ προηγούμενο ποστ) επειδή στην Ελλάδα δεν έβρισκα δουλειά ούτε στα φανάρια, ο Ελληνο-ολλανδός είναι ο φίλος μου (ξέρετε καλέ, το αίσθημα, ο έτσι μου –Τέτα Ντούζου- το αγόρι μου ντε) και η μόνη σχέση που έχει με την Ολλανδία είναι ότι είναι ψηλός ξανθός γαλανομάτης (φσσσσστ μόμεντ οφ σάιλενς πλιζ), οι Νοτιο-Αφρικάνοι συγκάτοικοι είναι επιβεβλημένοι από την εταιρία στην οποία εργάζεται ο προαναφερθείς ξανθός ψηλός γαλανομάτης (να τα λέμε αυτά), ο ένας από τους δύο είναι αλκοολικός και βρωμίλος και θέλω να τον λούσω με ντετόλ και να τον στείλω στους ΑΑ, οι Αυστραλέζες είναι καλές αλλά χαζοχαρούμενες και μας έχουνε πρήξει με τα «Όοοοοου» και τα «Γιέα, μπίτσεζ» και το βραζιλιάνικο σπορ είναι η καποέιρα, την οποία ξεκίνησα μόλις χθες με εξαιρετική αποτυχία.
Είναι τρομερό πόση έλλειψη συντονισμού και ρυθμού μπορεί να επιδείξει ένας άνθρωπος (εγώ), πόδια-χέρια-κεφάλι καθένα είχε τη δική του άποψη και δεν μπορούσαν να συνενοηθούν τε τίποτα, μέχρι που σε μια φάση μάλλον είχα απελπιστεί τόσο πολύ από την αδεξιότητά μου που παρέδωσα τα όπλα και ταβλιάστηκα στο πάτωμα άνευ λόγου και με κοίταζε ο Βραζιλιάνος δάσκαλος με απορία –φυσικό αφού ως γνωστόν στη Βραζιλία τα μωρά πετάγονται απ’ της μάνας τους χορεύοντας σάμπα. Τέτοιο καραγκιόζη δεν θα ‘χε ξαναδεί. Και μας λέει σε κάποια φάση "νάου γιου αρ καποερίστας" και ήθελα να του πω τι καποερίστας, σαβουρίστας πες καλύτερα, αλλά κρατήθηκα. Δηλαδή για να είμαι πιο σαφής και ειλικρινής, η πρώτη πρόταση θα έπρεπε να έχει διατυπωθεί κάπως έτσι: Μα πόσο διεθνώς ρεζίλι μπορώ να γίνω, πείτε μου?

Αλλά αφού όλοι το παίζουνε χάι και γαμάτοι και σε κοιτάνε λες και είσαι ο Βασιλάκης Καΐλας, πτι σου πτωχή κακομοίρα, κοίτα εμάς που τα κάνουμε όλα τέλεια και είμαστε φανταστικοί, -ας μη μιλήσω για τους νέους γονείς, που ξαφνικά άμα δεν έχεις γίνει μάνα δεν μπορείς να εκφέρεις άποψη ούτε για την τρύπα του όζοντος, μόνο οι ΓΟΝΕΙΣ ξέρουν, τι να μας πεις κι εσύ καημένη άτεκνη (σσ που δεν ακούς τέκνο?), γιατί να μη δοκιμάσω κι εγώ? Ξέρετε, όπως αυτά τα αμερικάνικα βιβλία αυτό-βοήθειά μας, που λένε ότι άμα νιώθεις σα χρησιμοποιημένο χαρτί υγείας, πρέπει κάθε πρωί που ξυπνάς να κοιτάς τον καθρέφτη και να λες σαχλαμάρες τύπου «φτου σου γκομενάρα μου, τι μανουλομάνουλο είσαι ‘συ, τι ποδάρες, τι ματάρες, τι βυζάρες» κι ας είσαι ένα κι ένα μίλκο με κορμί κομοδίνου λουί σανκ και δύο πλάτες (σσ στήθος σαν πλάτη, όπερ εστί βυζί κόντρα πλακέ),  και στο τέλος θα αισθάνεσαι τουλάχιστον Ζιζέλ. Κάπως έτσι.

Το μόνο αληθινό χαϊλίκι είναι οι διακοπές στη Ν. Υόρκη. Που πάω με σχεδόν τσάμπα εισιτήρια και πληρωμένο ακομοντέισο, τσάμπα μάγκας δηλαδή, αλλά στιλ, κάνω κωλοτούμπες, κατακόρυφα και φλικ φλακ-φλιπ φλοπ-πως-στα-κομμάτια-το-λένε-αυτό από τη χαρά μου, βρακί δεν έχω να βάλω και θα πάω και Ν. Υόρκη, ποιος στη χάρη μου.

Παρ’ όλα αυτά, θα ακολουθήσω το παράδειγμα όλων εκείνων που μας τρίβουν την ανωτερότητά τους στα μούτρα και θα συνεχίσω να λέω πόσο γαμάτη ιντερνάσιοναλ φανταστική είμαι, ζηλέψτε όλοι, άντε μην κάνω και κανένα μωρό και μετά ποιος με πιάνει.

15 comments:

mahler76 said...

δηλαδή τώρα πρέπει να πάω στο προηγούμενο πόστ να διαβάσω?? Μπίτς!!!

Astero said...

Χαχαχαχα όχι βρε παιδί, άμα βαριέσαι να στο συνοψίσω: Άμπου Ντάμπι σακς!
:)))))

Άιναφετς said...

Αφού σε διάβασα χθες πατόκορφα, (ακόμα και τα σχόλια γιατί εκεί είναι το ζουμί!) ανακάλυψα σήμερα πως δεν σου είχα αφήσει σχόλιο... pardon! ;-)
Έτσι, για να μη γυρίζω πίσω στα προηγούμενα, θα γράψω εδώ τι ήθελα να γράψω εκεί (δλδ 2 σε 1)...
Για το προηγούμενο post, απλά ήθελα (και θέλω ακόμα) να σου γράψω "γύρνα πίσω", η Ελλάντα δεν είναι δυνατό να είναι χειρότερη απ' αυτή την "επίχρυση" χώρα!!! (Φυσικά το ξανθό αγόρι πρέπει ν' ακολουθήσει!)
Για το σημερινό post: Όταν γράφω, θα μπορούσε όλα να είναι παρενθέσεις, γιατί αισθάνομαι πως όλη μου η ζωή είναι μια παρένθεση σε κάτι παράλογο που αρνούμαι να καταλάβω! χοχο! (είμαι και φιλοσοφικά βαρεμένη...pardon!)
Έχω πάει κι εγώ ΝΥ και μου άρεσε τρελά... αισθάνθηκα πως είναι το κέντρο της γης (ξέχνα τι λένε για τους Δελφούς!), θα το δεις και μόνη σου (μόνο ξέχνα πως είναι το κέντρο παγκοσμίων "επιχειρήσεων" των Εβραίων...χμ!)

ΑΦιλάκια λοιπόν, να περάΣΕΤΕ υπέροχα (τα βρακιά είναι πολύ φτηνά εκεί!) και περιμένουμε la suite!!!

Astero said...

Ευχαριστώ τόοοοοοοσο πολύ, με τιμά η επίσκεψη, Αλήθεια!!

Ελπίζω να μπορέσω να γυρίσω σύντομα στην Ελλάδα, θα δείξει. Μέχρι τότε, έχω το ξανθό αγόρι, τα μπλογκς και τώρα και την καποέιρα, που -πού θα μου πάει- θα καταφέρω τουλάχιστον να μην σαβουριάζομαι!!! Και φυσικά, έχω να περιμένω και το ταξιδάκι-λουκούμι, είμαι πολύ περίεργη πώς θα μου φανεί η ΝΥ διότι είμαι και αντίθετη σε τόσα πολλά πράγματα που αντιπροσωπεύουν οι ΗΠΑ. Νομίζω ότι αν ξεχάσω το τα-λεφτά-είναι-το-παν στοιχείο, θα τη λατρέψω.

Αυτό περί ζωής σε παρένθεση συνοψίζει ωραιότατα το πώς νοιώθω εξαπανέκαθεν.

Κατά τα άλλα ευχαριστώ πολύ πολύ, θα σας επισκέπτομαι συχνότατα :))))

Tzimis said...

Καταπληκτική! Μπράβο! Έσκασα στα γέλια!...

Astero said...

Ευχαριστώ πολύ, πού να με δεις να κάνω καποέιρα..!

Άιναφετς said...

Μη ξεχάσεις όταν επιστρέψεις να με ειδοποιήσεις...βλέπεις η wordpress δεν με ενημερώνει για νέα ποστ!
ΑΦιλάκια και να περνάς όμορφα! :)

Άιναφετς said...

Έκανα μια δοκιμή...μπας και λαμβάνω τα ποστ σου...για να δω!

Γιάννης Καραμήτρος said...

Έκανες ένα λαθάκι δεν είσαι ιντερνάσιοναλ αλλά πολυπολιτισμική κοσμοπολίτισα και κάνεις πολύ καλά :)

Astero said...

Αααα πολύ μ' αρέσει αυτό... Κάτσε να το κάνω πρόβα: πολυπολιτισμική κοσμοπολίτισσα... (πότε θα με πάρουν με τις ντομάτες δεν ξέρω ;))))

Heliotypon said...

Μα τι είναι αυτή η "Καποέϊρα" τέλος πάντων; Τέτοια καταδίκη, να ζεις σε ισλαμική χώρα δεν μπορώ να την φανταστώ! Αν στηνόσουν στα φανάρια στην κωλοχώρα μας θα έβγαζες πιο καλό μεροκάματο. Ε, ποιός δεν θα δεχόταν να του καθαρίζει τα τζάμια μιά καλοβαλμένη Ελληνοπούλα, αντί των ρυπαρών ταλιμπάν (υποθέτω ότι διαθέτεις τη στοιχειώδη εμφάνιση). Εκεί που πήγες τιμωρείσαι συλλογικά για όλους τους 'Ακηδες που μας κατάκλεψαν "αίρουσα τας αμαρτίας των". Τι να πώ, καλή λευτεριά!

Heliotypon said...

Μα τι είναι αυτή η "Καποέϊρα" τέλος πάντων; Τέτοια καταδίκη, να ζεις σε ισλαμική χώρα δεν μπορώ να την φανταστώ! Αν στηνόσουν στα φανάρια στην κωλοχώρα μας θα έβγαζες πιο καλό μεροκάματο. Ε, ποιός δεν θα δεχόταν να του καθαρίζει τα τζάμια μιά καλοβαλμένη Ελληνοπούλα, αντί των ρυπαρών ταλιμπάν (υποθέτω ότι διαθέτεις τη στοιχειώδη εμφάνιση). Εκεί που πήγες τιμωρείσαι συλλογικά για όλους τους 'Ακηδες που μας κατάκλεψαν "αίρουσα τας αμαρτίας των". Τι να πώ, καλή λευτεριά!

Astero said...

Χαχαχαχαχα "καλοβαλμένη Ελληνοπούλα"!!!!

Η καποέιρα αγαπητέ με βοηθά να έχω σώας τας φρένας εδώ, στη χώρα που ο χρόνος δεν ρημαδοκυλάει με τίποτα. Επίσης με βοηθάει να ξεπεράσω το φόβο της δημόσιας γελοιοποίησης (γιατί κάθε φορά ξεφτιλίζομαι δημοσίως). Και διατηρώ και τη "στοιχειώδη εμφάνιση" για να είμαι μπροστα από τον ανταγωνισμό σε περίπτωση που χρειαστεί όντως να καθαρίζω τζάμια ;))))))))

xrhxa said...

Καλησπέρα...

Πρώτη φορά στη γειτονιά σας, σπόντα από την αιναφτες....και μπήκα στον πειρασμό να σας λύσω μια απορία που εκδηλώσατε πιο πάνω...

Τον παπά θέλουν να πιάσουν απ' τα τέτοια του κι όχι τον πάπα, και πολλοί το λένε να πιάσεις τον παπά απ' τα γένια....το οποίο είναι εξίσου ανάρμοστο αν και σε λάϊτ έκδοση...

Η δυσκολία της υπόθεσης είναι ότι ο παπάς φοράει ράσο...κι όπως καταλαβαίνετε, είναι κάπως δύσκολο, έως αδύνατο , να προσδιορίσεις με την μια την συγκεκριμένη περιοχή....

με το συμπάθιο....

Tremens said...

Με πεθένετε εσείς, θα σας διαβάσω σερί στα παρελθά σας και θα σχολιάσω όπου μου τύχει!