Friday, March 23, 2007

Άι.. χέιτ Γουίκεντς


Σήμερα είναι Παρασκευή. Όπερ εστί ότι ο περισσότερος –φυσιολογικός- κόσμος μετράει τις ώρες για να τελειώσει η εργάσιμη εβδομάς και να την κάνει ελαφροχοροπηδηχτά από γραφεία και καταστήματα, για να μπορέσει να απολαύσει την ελευθερία του Σαββατοκύριακου.

Ο περισσότερος κόσμος –όχι, όμως, κι εγώ. Διότι εμένα με λούζει κρύος ιδρώτας όταν αντιλαμβάνομαι ότι πλησιάζει το τέλος της εβδομάδας. Θέλω να δουλεύω νυχθημερόν, με ακούτε; Θέλω να έρχομαι στο γραφείο στις 11 (είπαμε, να δουλεύω, αλλά όχι και από τα’ άγρια χαράματα, να πιούμε κι ένα πρωινό καφεδάκι με την ησυχία μας, βρε αδερφέ) και να φεύγω στις 10. Όταν, λοιπόν, αντιλαμβάνομαι ότι είναι Παρασκευή, ένα ρίγος ξεδιπλώνεται από τα ενδότερα του στομάχου μου, κάνει μια βόλτα στη βάση της σπονδυλικής μου στήλης, ανεβαίνει σουρτά τη ραχοκοκαλιά και εξαπλώνεται σαν μούχλα, μουδιάζοντάς μου όλο το κεφάλι.


Όταν, δε, πληροφορήθηκα ότι πιθανώς να μην εργαζόμεθα ΚΑΙ τη Δευτέρα, η φρίκη μου μεγιστοποιήθηκε! Ωιμέ… Κακό που με βρήκε..

Να εξηγηθώ, όμως, για να μη με νομίσετε καμιά τρελλή γουορκαχόλικ καριερίστρια. Κατ’ αρχήν, είμαι τεμπέλα. Κατά δεύτερον, δεν είμαι καθόλου της άποψης ότι «η δουλειά κάνει τους άντρες» (ή, εν τοιαύτη περιπτώσει, τις γυναίκες) και ότι ένας άνθρωπος, για να είναι χρήσιμο μέλος της κοινωνίας και να ωριμάσει πνευματικά και ηθικά οφείλει να συμμετέχει ενεργά στο στίβο της εργασίας και λοιπές αρλούμπες. Αντιθέτως. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να κοπροσκυλιάζω αιωνίως, να πληρώνομαι απλά γιατί υπάρχω, ή να ανήκω σε αυτή τη ζηλευτή κατηγορία ανθρώπων που δηλώνουν εισοδηματίες. Να ταξιδεύω, να μαθαίνω, να διαβάζω, να διασκεδάζω χωρίς ποτέ να ανησυχώ για τα προς το ζην. Ποσώς με ενδιαφέρει η ενεργή μου συμμετοχή σε οποιοδήποτε εργατικό δυναμικό ή η επαγγελματική καταξίωση. Δεν είναι τυχαία, άλλωστε, η συγγένεια των λέξεων «δουλειά» και «δουλεία»…

Αλλού έγκειται η απέχθειά μου για το Σαββατοκύριακο, και κατ’ επέκταση οποιουδήποτε είδους εργασιακής παύσης, και για να διατυπώσω το πρόβλημα που με απασχολεί θα δανειστώ τα λόγια ενός μεγάλου εθνικού αοιδού: «Πριν από λίγο χώρισα, δεν έχω πού να πάω…»

Ξέρετε, αγαπητοί, τι είναι να τελείς υπό καθεστώς ερωτικού πατατράκ και να μην έχεις κάτι να απασχολείς το μυαλό σου; Μέγα μαρτύριο. Και καλά να σε βρει σε καμιά ηλικία μεταεφηβική. Αν σου ‘ρθει άξαφνα εκεί, κοντά στα τριάντα, ξέρετε τι κοσμική καρπαζιά τρως κατακέφαλα; Δύσκολα τα πράγματα, σας λέω..
‘Όχι, βέβαια, ότι δεν είχα εμπειρία αποτυχημένων σχέσεων, στο παρελθόν. Αλλά η περίοδος ανάκαμψης ήταν συνήθως της μίας εβδομάδος. Αντιθέτως, στην προκειμένη περίπτωση, ταλαντεύομαι μεταξύ του «περνάω και μόνη μου καλά» και του «γιατί έφυγα η κακούργα, θα αποθάνω δίχως αυτόν», κι ας ξέρω ότι καλώς έγινε και τελείωσε μία κατάσταση τρε σικ (πολύ αρρωστημένη -πώς τα λέω η άτιμη...). Αλλά άλλα μου λέει η λογική και άλλα η καρδιά μου, που δεν μπορούν να συνεννοηθούν οι ρημάδες να καταλήξουν σε ένα κοινό συμπέρασμα, να μη βασανίζομαι κι εγώ ο άνθρωπος.

Τέλος πάντων, αυτός είναι ο λόγος που θέλω να εργάζομαι μέρα νύχτα, ει δυνατόν, και κοντεύω να πάρω το βραβείο του «μπεστ εμπλοιγί οφ δε γίαρ» άνευ λόγου και αιτίας. Τέτοιο πρωτοφανές πάθος με τη δουλειά μου δεν έχω ματαεπιδείξει ουδέποτε. Κι όταν τελειώνω τη δική μου δουλειά, αναλαμβάνω και των άλλων. Και όταν τελειώνει και αυτή, πάω στα σπίτια των κολλητών μου και προσπαθώ να τους πείσω ότι χρειάζονται επειγόντως ανακαίνιση, βάψιμο, καθάρισμα ή ανακατάταξη επίπλων και τους έχω βάλει όλους να παίζουν λέγγο με τα έπιπλα και να διαλέγουν χρώματα και ταπετσαρίες, έτσι, για να ‘χω κάτι να κάνω (στυγνή εκμετάλλευση του συνανθρώπου). Διότι αν δεν ανακαινίσεις το σπίτι του κολλητού σου σε μια δύσκολη ώρα, ποιου θα ανακαινίσεις;

Όσο για τις ώρες που τυγχάνει και είμαι μόνη στο σπίτι (δηλ. παίρνουν γραμμή όλοι ότι είμαι τρελλή για δέσιμο και με φτύνουν καταμούτρως), ρημάζω στον καναπέ και τα DVD, μπας και κάψω κανένα εγκεφαλικό κύτταρο και ξεχαστώ (εδώ θα ήθελα να αφιερώσω λίγο χρόνο για να ευχαριστήσω το Χόλιγουντ για τις απύθμενης χαζομάρας αποβλακωτικές ταινίες που έχει συνδράμει στην ιστορία του κινηματογράφου, θενκς γκάιζ).

Αυτά. Με συγχωρείτε για την «κατάθεση σώψυχων» Παρασκευιάτικο, άμα δεν συμπάσχετε ή αν είστε σοβαροί άνθρωποι διαβάστε το προηγούμενο ποστ που είναι γενικού ενδιαφέροντος και δεν θίγει και την αξιοπρέπειά μου.

Καλό Σαββατοκύριακο!

22 comments:

nat said...

...Και δεν είσαι η μόνη.

Εγώ σιχαίνομαι τα γουίκεντς, έχω δεν έχω γκόμενο, γιατί βαριέμαι να κανονίζω εξόδους. Αλλά έχω άλλο πρόβλημα.
Για την περίπτωση σου μπορούμε να βρούμε διάφορες λύσεις. Καταρχήν ήρθε η ώρα να παίρνεις δουλειά και στο σπίτι. Και αν δεν έχεις εσύ μπορούμε να σου δίνουμε τη δική μας. Εγώ βέβαια δεν έχω δουλειά ούτε για μένα, αλλά αν βάλουμε μια αγγελία κάτι θα βρεθεί. Επίσης μπορείς να αρχίσεις να βλέπεις και ασιατικό κινηματογράφο που είναι πιο underground. Αν και τότε δεν έχεις συνέλθει και εξακολουθείς να μην θες να βγεις από το σπίτι πάρε κάνα τηλέφωνο να αρχίσω να φέρνω εκεί τα προξενιά!

Astero said...

Κατ'αρχήν δεν θέλω προξενιά, διότι είμαι ξινός άνθρωπος και θα σου βγάλω την πίστη.
Κατά δεύτερον, ο λόγος που βλέπω Miss Congeniality και όχι Κουστουρίτσα, είναι ότι στόχος είναι η υπέρτατη αποβλάκωση και η ψυχική ανάταση μέσω χαζοχαρούμενων ανάλαφρων βλακοταινιών, οπότε ο Ασιατικός κινηματογράφος αποκλείται κατηγορηματικά. Έχεις ακούσει κανέναν να περνάει ερωτική απογοήτευση με Κουροσάβα βρε πουλάκι μου??

nat said...

Οχι άλλα πως θα γίνεις ξεχωριστή;;Μόνο με Σκορτσέζε;;Εχω ένα φίλο που λέει ότι αν είναι να καταστραφώ θέλω να το κάνω με στυλ. Αυτό τουλάχιστον μπορείς να το κάνεις. Ερωτική απογόητευση με στύλ. Τώρα που καλοκαιριάζει να προτιμάς και παγωτό νιρβάνα στην μεγάλη συσκευασία.

IdentityCafe said...

(Pairnw to tharros)

Katarxhn epeidh exw arxisei na se ektimw idiaiterws apo ta mexri twra grafomena sou, se parakalw mh mou ta xalas! :)
Toses tainies exw proteinei o amoiros.
To Mh-Hollywood den shmainei tautoxrona kai vary psyxoplakwma, kai borw na se plhroforhsw oti polles tainies pou me prokalesan na skeftw h me evalan se dysarestes katastaseis enw den hmoun sta high mou perissotero kalo mou ekanan en telh, mias kai mia sxesh egkefalika tha thn xeperaseis sto telos ths grafhs.
Kai o super gohs na erthei twra, tha faei soupa giati den eisai etoimh, epomenws anti na vlepeis saxlamaritses borw na sou proteinw kamia 50ria tainies na fxarisththeis :):):):)

Oson afora ta break-ups, kathe fora pou diavazw kai ena diapistwnw eidika se auton ton tomea thn pandelh elleipsh diaforetikothtas stous antrwpous.
Enw se alla themata eimaste monadikoi, se themata sxeswn , les kai katoikoume 5-10 xarakthres antrwpwn olon ton planhth. Einai tromaktiko to poso paromoies ebeiries exoume oloi kai xana mana klp klp klp... (ta idia kai xeirotera h afentia mou prin 1.5 xrono klpklp)
H skepsh auth mallon me provlhmatizei gia to IQ mas (+ to emotional IQ) para me kathyshxazei...

ioannisk said...

Ούτε και εγώ είμαι fan των ΣΚ. Ίσα -ίσα που απεχθάνομαι τις εξόδους Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ, μιας και γίνεται χαμός.

Η καλύτερη μου είναι να μην δουλεύω καθημερινή.

Astero said...
This comment has been removed by the author.
Astero said...

@nat

Εσύ πουλάκι μου, ακούς χαζοχαρούμενο Χόλιγουντ και καταλαβαίνεις Σκορτσέζε? Πρέπει να σου κάνω μερικά ιδιαίτερα, μου φαίνεται... Το επόμενο ΣΚ έχει εντατικά Άαρον Σπέλινγκ! (πλάκα κάνω, δεν έχω φτάσει τόσο χαμηλά..) :)

@identity cafe

Βαρύ ψυχοπλάκωμα μπορεί να μη σημαίνει, όμως η πλήρης αποβλάκωση μόνο με Χόλιγουντ επιτυγχάνεται.

Μην απογοητεύστε, κατά τα άλλα είμαι πολύ πνευματικός άνρωπος, αλήθεια σας λέω! Ένεκα ο έρως, βλέπετε...

Κι εμένα με έχει προβληματήσει το πόσο μοιάζουμε όλοι σε αυτό τον τομέα. Το όνειρο κάθε κομμουνιστή. Απόλυτη ισότητα! Ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, διανοητικού και οικονομικού επιπέδου, όταν πρόκειται για σχέσεις επικρατεί ο ίδιος αχταρμάς!

Όσο για το Emotional IQ, μην το πεις πουθενά, αλλά ενώ στα τεστ ευφυίας διαπρέπω (μετριοφροσύνη μηδέν), σ'αυτά τα ρημάδια τα Emotional πατώνω πανηγυρικά! Γιατί άραγε..?

@Ioannisk

Σωστό. Και μια χαρά κέφια να έχεις, άμα βγεις και σε ποδοπατήσει η μισή Αθήνα, θα σου φύγουν (τα κέφια)...

Anonymous said...

Ναι όσο έρχονται τα άτιμα τα 30, το τέλος των σχέσεων μοιάζει χειρότερο. Δεν φαντάζεσαι πόσο σε καταλαβαίνω.
Από την άλλη, μια ιδέα είναι...

Επίσης σου συστήνω να τα φτιάξεις με κανένα μικρότερο.
Α, πάρε κ το 'wedding date' απίστευτα απολαυστική σαχλαμάρα του Χόλιγουντ

Astero said...

Wedding date? Αν και δεν με προδιαθέτει ο τίτλος, θα το δοκιμάσω, γιατρέ μου ;)

Βρε λέτε γι' αυτό να παντρεύονται οι άνθρωποι? Επειδή έχουν βαρεθεί να χωρίζουν?!

Anonymous said...

Βρε λέτε γι' αυτό να παντρεύονται οι άνθρωποι? Επειδή έχουν βαρεθεί να χωρίζουν?!
---------------------------
Όχι. Επειδή έχουν βαρεθεί γενικά.

Όπως έλεγε κ στο 4 γάμοι κ μια κηδεία(επίσης ταινία για να δεις), είναι ο απόλυτος τρόπος για να σπάσεις τον πάγο. Όταν με τον άλλο έχεις σκυλοβαρεθεί κ δεν έχεις τι να πεις, ρίχνεις ένα γάμο κ μετά πάντα υπάρχει ένα θέμα.

Astero said...

Κατ' αρχήν χαίρομαι που έμαθες επιτέλους να μετράς σωστά τους γάμους και τις κηδείες.. ;)

Κατά δεύτερον, εννοείται ότι το έχω δει. Το αγαπημένο μου, πάντως, από αυτό το είδος είναι το Love actually.

Astero said...
This comment has been removed by the author.
Κοινότητα Εκάλης said...

αν και πλεον παω για γαμο, οταν δεν ειχα σχεση την εβγαζα στα εξαρχεια ή μαβίλης με μπύρα στο χέρι, ολο και καποιον γνωστο εβρισκα. Αλλιως σπιτι με ιντερνετ και κανα παιχνιδι (κολιμα μe Total War)


Oλο και κατι θα βρεις να κανεις.

Astero said...

Αυτά τα Total War να τα προσέχεις, τώρα που πας για γάμο (να ζήσετε, btw!). Σοβαρή αιτία διαζυγίου το playstation! ;)

ioannisk said...

Μην ακούς την Ζωή για τα τεκνά. Η ιδανική ηλικία στους άνδρες είναι το πρώτο μισό των πρώτων "άντα". Άλλωστε αν ο άνδρας δεν έχει αρχίσει να καραφλάζει δεν αξίζει. :)

Anonymous said...

Αχά! ioannisk σε έπιασα σε ξένο μπλογκ να με διαβάλεις!

Δεν θα σχολιάσω που πας να ψήσεις την astero ότι η καραφλίαση είναι καλό πράγμα...

:)))

Astero said...

Δεν ξέρω τι λέτε, πάντως λίγο γκριζάκι στο μαλλί κακό δεν κάνει!
Αλλά, όπως λέει και η σοφή a-lexia, άλλο ντι Κάπριο κι άλλο ντι Γκάμπριο! ;)))

Θα αφήσω τα τεκνά για τη Ζωή προς το παρόν και θα επανεξετάσω σε καμιά δεκαριά χρονάκια, μετά τα πρώτα μπότοξ!

Κοινότητα Εκάλης said...

Καλό Πάσχα!

Κοινότητα Εκάλης said...

btw ta παιχνιδια για pc πλεον ειναι για μεγαλα παιδια και απιστευτα εθιστικα

Astero said...

@ politics and free thinking

Καλό Πάσχα και σε σένα!!
Μια που είσαι του αθλήματος, έχεις να προτείνεις κανένα καλό adventure για ps? Λέω να εθιστώ λίγο μέχρι να καλοκαιριάσει...

ioannisk said...

Πες τα astero! Ακούς ζωή;

Καλά δεν ντρέπεστε να παίζετε παιχνίδια στην ηλικία σας;

Υ.Γ. Ο καμένος λιώνω στο wow, πάντως έχει δίκιο ο politics & free thinking, πλέον οι εταιρίες φτιάχνουν παιχνίδια και για ενήλικες.

Astero said...

Ντρέπομαι, ντρέπομαι...

Αλλά προτείνετε βρε παιδιά κανένα παιχνίδι!!