Το ξέρω ότι έχω υποσχεθεί καυτές κόρπορειτ ιστορίες, αλλά προς
το παρόν είμαι υπό διάλυση (δεν είναι κι εύκολο πράγμα να κωλοβαράς επί ενάμιση
χρόνο και ξαφνικά να σε φυτέψουν μέσα σε πολυεθνική και να δουλεύεις δέκα ώρες
τη μέρα), άσε που όλη μέρα γράφω οπότε όταν γυρίσω σπίτι δεν θέλω να δω ούτε
την οθόνη που λέει τους ορόφους στο ασανσέρ (ντίτζιταλ βεβαίως βεβαίως, όχι παίζουμε).
Αλλά θα σου πω τι
έμαθα προσφάτως να σοκαριστείς.
Το κτίριο όπου δουλεύω είναι ένα τεράααααστιο δεκαόροφο συγκρότημα
που φιλοξενεί διάφορες εταιρείες μύδια (media). Όοοοοοολα αυτά τα γραφεία, πρέπει φυσικώς να
καθαρίζονται.
Μέχρι προσφάτως είχαμε τρεις (3) καθαριστές.
Ινδούς-Πακιστανούς. Βάζω σλας διότι δεν τους ξεχωρίζω, να με συγχωρήσουν οι
φίλοι Ινδο-πακιστανοί, αλλά ας τους βάλω κι εγώ δίπλα δίπλα έναν Γερμανό και
έναν Αυστριακό κι άμα τους ξεχωρίσουν να με χέσουνε.